بعضی‌ها به سختی می‌خوابند. برخی دیگر از ماندن در داخل خانه می‌ترسند. و بسیاری دیگر از کوه‌هایی که پیش از این منبع آرامش آن‌ها بوده‌اند ترس عمیقی پیدا کرده‌اند.
آگهیبعضیها به سختی می‌خوابند. برخی دیگر از ماندن در داخل خانه می‌ترسند. و بسیاری دیگر از کوه‌هایی که پیش از این منبع آرامش آن‌ها بوده‌اند ترس عمیقی پیدا کرده‌اند.
بازماندگان زلزله ترکیه که در کنار صخره‌های سر به فلک کشیده شهر باستانی انطاکیه اقامت دارند بی سر و صدا پس از این فاجعه که بیش از ۵۰ هزار قربانی داشت رنج می‌کشند.
دلهره آن‌ها شامل شوک از دست دادن یک شبه به معنای واقعی کلمه است چرا که بسیاری همه چیزشان را یک شبه از دست دادن، از خانه و عزیزانشان گرفته تا سلامتی و درآمدشان.
سوما ذوبی این حس را خوب می‌شناسد. این نیروی حفاظتی ۳۸ ساله در روز زلزله با برخورد صخره‌های بزرگ به خانه‌اش در نزدیکی کوه استائورین از خواب بیدار شد.
خودروی او حین فرار، زیر آوار در پس لرزه‌های زلزله دفن شد و سه فرزندش که آسیب دیده بودند به سختی توانستند از خودرو خارج شوند. صخره‌های بزرگتر در باران و پس لرزه‌های پس از آن فرو ریختند.
ذوبی در کنار ساختمان ویران شده خانه‌اش گفت: «دیگر کسی جرات ورود به خانه را نداشت.»
او افزود: «اما حتی اگر در چادر بخوابید به آن فکر می‌کنید. همه چیز را به یاد می‌آورید و درباره‌اش خواب می‌بینید. خلاص شدن از شر این ترس سخت است.»
ارالپ تورک، روانپزشک داوطلب سعی می‌کند که با گشت زنی در اطراف مناطق زلزله‌زده با جعبه‌ای پر از قرص در خودرویش و یک دفترچه یادداشت برای ثبت احساسات، برخی از دردها را التیام دهد.
ترک یکی از هزاران داوطلبی بود که پس از زلزله به سمت انطاکیه رفت. این مرد ۳۲ ساله روزانه حدود ۱۵ نفر را از فهرست ارائه شده از سوی سازمان خدمات اجتماعی محلی ویزیت می‌کند. برخی از بازماندگان آنقدر گوشه‌گیر شده‌اند که نمی‌توانند با غریبه‌ها صحبت کنند. او می‌گوید: «من فشار نمی‌آورم و فقط به آن‌ها پیشنهاد می‌دهم.»
شایع‌ترین علائم، استرس حاد، غم و اندوه و عود کردن اختلالات روانی قدیمی ناشی از زلزله است. با این حال او به سرعت اضافه می‌کند که اینها کلی‌گویی است.
او می‌گوید: «هر فاجعه متفاوت است. هر منطقه و ساکنان آن ویژگی‌های خاص خود را دارند. فرهنگ و سنت‌ها نیز نقش دارند.»
نوریه داغلی، درد صخره‌های مرگباری را که از کوه‌های محبوبش می‌غلتند عمیقا تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مرد ۶۷ ساله نیمی از عمر خود را صرف لذت بردن از صخره‌های کوه استائورین کرده است.
او در داخل یکی از چادرهایی که بیشتر مردم محلی پس از زلزله به آن نقل مکان کرده‌اند، می‌گوید: «ما خانواده خوشحالی بودیم.» او آهی می‌کشد و می‌گوید: «پای کوه می‌نشستیم. بچه‌ها بازی می‌کردند. بوی گل و درخت می‌آمد. حتی زمانی که تنها بودم نمی‌ترسیدم.»
اما حالا ترس وجود دارد و او نمی‌داند چگونه با آن مقابله کند. این مرد می‌گوید: «صخره‌هایی بزرگتر از این چادر روی ما افتاد.»
چادر نایلونی استاندارد او، به اندازه‌ای بزرگ بود که به راحتی روی یک فرش و مبل قرار بگیرد. او اضافه می‌کند: «یک روانپزشک یک بار آمد. فکر می‌کنم کمک کرد.»
استرس پس از سانحه
ایسن یلماز، مددکار اجتماعی می‌گوید که افرادی که با او مشورت می‌کنند تمام علائم استرس پس از سانحه را نشان می‌دهد.
وی اضافه می‌کند: «بعضی‌ها به ما می‌گویند که مشکلات خواب دارند. مشکلات اشتها دارند. بسیار عصبانی و پرخاشگر هستند.» و می‌افزاید: «همه اینها نشانه‌های «اختلال اضطراب پس از سانحه» است. آن‌ها ضربه روحی بزرگی را تجربه کرده‌اند.»