داوطلبان بلاروسی در کنار مدافعان اوکراینی؛ راه «آزادسازی» بلاروس با آزادی اوکراین آغاز می‌شود
نظرها
شهروندان بلاروس از جمله داوطلبانی بودند که تصمیم گرفتند به درخواست ولودیمیر زلنسکی برای پیوستن به نیروهای داوطلب دفاع از اوکرین در برابر تهاجم روسیه بپیوندند. برای بلاروسی‌ها اوکراین به طور سنتی کشوری برادر و دوست محسوب می‌شود و اکنون که روسیه به اوکراین حمله کرده است، این حس در بلاروسی‌‌هایی که منتقد نظام دیکتاتوری وابسته به کرملین در کشور خود هستند، این قضیه معنای دوچندانی پیدا کرده است.
این مبارزان کمک به پیروزی اوکراین را راهی برای تضعیف روسیه می‌دانند، چرا که شاید در اینصورت بتوانند «دیکتاتور» کشور خود، الکساندر لوکاشنکو، که از سال ۱۹۹۴ تاکنون بر مسند قدرت تکیه زده را تضعیف کنند. اقتصاد رانتی دولت بلاروس به ویژه بر پایه کمک ها و قرض‌های روسیه، که شریک حیاتی نظام بلاروس محسوب می‌شود، می‌چرخد.
برخی از داوطلبان بلاروسی در لهستان تمرین می‌بینند، در حالی که برخی دیگر تنها از این کشور عبور کردهاند و خود را سریعاً به اوکراین می رساندند. برای بسیاری از بلاروس‌هایی که از رژیم دیکتاتوری فرار کردهاند، لهستان همسایه به عنوان عضو ناتو پایگاه مناسبی برای تشکیل اپوزیسیون است که اکنون همزمان پناهگاهی برای اوکراینی‌ها شده است.
وادیم پروکوپی‌یف ۵۰ ساله که در مینسک، پایتخت بلاروس مالک یک رستوران بوده است می‌گوید که می‌داند مسیر «آزادسازی» کشورش طولانی است و مبارزه از اوکراین شروع می‌شود. وی بلاروس را پس از اینکه به دولت برای کمک نکردن به خرده کاسبان اعتراض کرده بود و خطر بازداشتش می‌رفت ترک کرد و اکنون در لهستان فرمانده یک دسته شبه‌نظامی است که این روزها به داوطلبان آموزش نظامی می‌دهد. مربی آن‌ها یک افسر پلیس لهستانی بازنشسته است که آن‌ها را برای شرایط جنگی آماده می‌کند.
پروکوپی‌یف امیدوار است بتواند به زودی تجربه نبرد واقعی در اوکراین کسب کند تا پس از آن، توان مقابله نظامی با گاردهای انتظامی لوکاشنکو را در بلاروس داشته باشد.
تظاهرات سراسری علیه انتخاب مجدد الکساندر لوکاشنکو در سال ۲۰۲۰ در بلاروس به شدت سرکوب شد و پروکوفی‌یف به این نتیجه رسیده است که انقلاب مخملی و بدون خشونت در کشورش ناممکن است.