تاثیر تشخیص تراجنسیتی بودن فرد در کودکی بر زندگی او
نظرها
نتایج یک مطالعه تحقیقاتی که روز چهارشنبه چهارم می منتشر شده نشان می‌دهد افرادی که تراجنسیتی بودنشان را در سنین پایین متوجه می‌شوند دستکم تا چند سال این هویت را حفظ می‌کنند.
۳۱۷ کودک ۳ تا ۱۲ ساله همراه خانواده‌هایشان از ۴۰ ایالت مختلف آمریکا در این مطالعه شرکت کرده‌اند و ۵ سال پس از پایان تحقیق ۹۴ درصد آنها همچنان با هویت تراجنسیتی خود زندگی می‌کرده‌اند. حدود دو سوم هم از داروهای جلوگیری کننده از بلوغ یا هورمون‌های جنسی برای طی کردن دوره گذار استفاده می‌کرده‌اند.
تراجنسیتی‌ها یا ترانسجندر (ترانس) افرادی هستند که هویت جنسیتی‌شان با جنسیت انتسابی هنگام تولدشان متفاوت است وعمدتا آشفتگی جنسیتی را در دوره‌ای از زندگی خود تجربه می‌کنند.
اکثر کودکان در این مطالعه که در نشریه آنلاین «پدیاتریکس» منتشر شده از خانواده‌های سفیدپوست و پردرآمدی بودند که از دوران گذار آنها حمایت می‌کردند. به طور میانگین، بچه ها در حدود سن ۶ سالگی شروع به شناسایی تراجنسیتی بودن خود کردند. مشخص نیست که نتایج مشابهی در مورد کودکانی با پیشینه خانوادگی و طبقه اجتماعی متفاوت حاصل شود.
در مقابل سیاستمدارانی که به دنبال غیرقانونی کردن یا جرم انگاری درمان پزشکی برای جوانان تراجنسیتی هستند، به شواهدی استناد می‌کنند که نشان می‌دهد بسیاری از کودکان ذهنیت خود را تغییر داده‌اند.
برخی از پزشکان بر این اعتقادند که به همین دلیل است که درمان دارویی یا عمل جراحی قبل از رسیدن به بزرگسالی امکان پذیر نیست. البته تحقیقات کافی در این زمینه بعمل نیامده است و از طرف دیگر هم همه تراجنسیتی‌ها در سنین پایین شروع به درمان نکرده‌اند.
کالین ویلیامز، روانشناس شاغل در کلینک درمانی کودکان تراجنسیتی بیمارستان بوستون در این باره می‌گوید: «این مطالعه بسیار به‌موقع بود و به‌شدت به آن نیاز داریم».
دکتر ویلیامز که خودش در این مطالعه شرکت نداشته تاکید می‌کند که اکثر نوجوانان و کودکان تراجنسیتی که در حال گذار اجتماعی هستند همچنان با جنسیت تایید شده خود زندگی می‌کنند.
کریستینا اولسون، از روانپزشکان دانشگاه پرینستون که این پژوهش زیر نظر او انجام شده هم می‌گوید در انتهای مطالعه اغلب کودکان به هویت تراجنسیتی خود بازگشته‌اند.
دکتر اولسون می‌گوید:«این نشان می‌دهد که مدل تفکر ما درباره افراد به‌عنوان X یا Y، یا سیسجندر یا تراجنسیتی... نوعی روش منسوخ در مورد جنسیت است.
او خاطرنشان کرد که در سال ۲۰۱۳، زمانی که مطالعه شروع شد، «غیر دودویی» (جنسیت نان‌باینری یا نادوگانه) یک اصطلاح رایج نبود و کودکان مورد مطالعه از ضمایر مذکر یا مونث استفاده می‌کردند. مسئله که ممکن است در دوران نوجوانی تغییر کند. زمانی که مطالعه به پایان رسید، جوانان به طور متوسط حدود ۱۲ سال سن داشتند.
انجمن غیرانتفاعی پزشکی جنسیتی مبتنی بر شواهد (Evidence-Based Gender Medicine) متشکل از متخصصان بهداشتی که نگران خطرات گذار پزشکی برای خردسالان هستند، می‌گوید شواهد هست که نشان می‌دهد که تعداد زیادی از کودکان در سن بلوغ یا بزرگسالی از هویت تراجنسیتی خود آگاه می‌شوند.
دکتر ویلیام مالون، مشاور این گروه می‌گوید: به نظر می‌رسد مطالعه جدید نگرانی‌هایی را تقویت می‌کند که «تغییر جنسیتی اجتماعی اولیه ممکن است هویت تراجنسیتی یک جوان را تقویت کند و خردسالان را با تمام خطرات و عدم قطعیت‌های ذاتی که وجود دارد به انتخاب مسیر پزشکی سوق دهد.»
سازمان جهانی بهداشت از چند سال پیش تراجنسیتی بودن را یک اختلال روانی نمی‌داند.