دیاو که اصالتا اهل سنگال و عضو گروه Guinea Ghetto Graff (گرافیتی محله‌های پایین گینه) است، می‌گوید گرافیتی زمانی در گینه نوعی وندالیسم یا خرابکاری محسوب می‌شد، اما اکنون نگاه عمومی تغییر کرده است زیرا هنرمندان از این شیوه برای آگاهی‌بخشی و بزرگداشت چهره‌های فرهنگی استفاده می‌کنند.
آثار او اکنون شامل پرتره‌هایی از موسیقی‌دانان و رهبران استقلال آفریقاست که در خیابان‌های پررفت‌وآمد پایتخت دیده می‌شوند.
در سنگال، گرافیتی از دیرباز رونق داشته است اما وقتی دیاو در سال ۲۰۱۸ به گینه نقل مکان کرد، متوجه شد این هنر در آنجا تقریبا وجود ندارد. او برای جلب پذیرش عمومی، کارش را با نقاشی‌های آموزشی آغاز کرد؛ از جمله طرح‌هایی در کارزارهای دوران کووید.
با گسترش سریع شهر کوناکری، پرتره‌های بزرگ او به بخش‌های پررنگی از سیمای شهری بدل شده و هم حمایت مقامات محلی و هم ساکنان را برانگیخته است.
اعضای این گروه می‌گویند دسترسی آسان به گرافیتی، آن را به ابزاری نیرومند برای انتقال پیام‌ها تبدیل کرده است؛ چرا که هزاران نفر هر روز از برابر این نقاشی‌ها می‌گذرند. هنرمندان این جنبش امیدوارند جوانان بیشتری، به‌ویژه زنان به این پدیده در حال رشد بپیوندند. بسیاری از ساکنان معتقدند این آثار به تغییر چهره و هویت شهر کمک کرده‌اند و رنگ و حافظه فرهنگی را به خیابان‌های پرجنب‌وجوش کوناکری بازگردانده‌اند.
