آیا هلند بهشت کارمندان است؟ آیا کارگران ساختمانی وضعیت بهتری نسبت به سایرین دارند؟ حقیقت تلخ در مورد دستمزد کارکنان در فنلاند چیست؟
نتایج یک نظرسنجی که به تازگی انجام شده، نشان میدهد کارگران در کدام کشورها از دستمزد خود رضایت بیشتری دارند.
آیا رویای یک کارگر معمولی اروپایی با درآمد متوسط این است که در هلند کارمند بخش اداری شود؟
هیچ مطالعهای برای اثبات این موضوع وجود ندارد، اما یک چیز واضح است: هیچ گروه دیگری از کارمندان در اروپا به اندازه افرادی که در بخشهای اداری هلند مشغول به کار هستند از دستمزد خود احساس رضایت نمیکنند.
کارکنان بخش خدمات اداری و پشتیبانی در هلند با تنها ۱۴.۵ درصد، کمترین میزان شکایت را نسبت به میزان حقوق خود دارند؛ پس از این گروه، کارکنان بخش خدمات شهری (مانند مهندسان، برقکاران، لولهکشها و اپراتورهای بخش مدیریت پسماند) و کارمندان دولت هلند قرار دارند که میزان شکایت نسبت به حقوق در میان آنها به ترتیب با ۱۷ و ۲۳ درصد گزارش شده است.
این نتایج بر اساس مطالعه و نظرسنجی گسترده میان ۱۶ هزار کارگر در ۱۶ کشور اروپایی و ۱۵ بخش کاری توسط یک شرکت منابع انسانی اروپایی موسوم به SD Worx به دست آمده است.
اما این رضایت در همه بخشها به چشم نمیخورد. کارکنان بخش مراقبتهای بهداشتی اسلوونی با ۷۴.۷ درصد در صدر رتبهبندی ناراضیترین افراد قرار دارند و پس از آنها، کارکنان صنعت مهمانداری در آلمان با ۷۳ درصد و متخصصان و فعالان بخش آموزش در سوئد با ۷۲.۷ درصد قرار گرفتهاند.
آیا بیشتر اروپاییها از دستمزد خود راضیاند؟
به طور کلی، ۴۹ درصد از کارگران اروپایی میگویند که حقوق کمی دریافت میکنند. با این حال، هنگامی که همین سوال از کارفرمایان پرسیده میشود، ۶۴ درصد آنها اصرار دارند که حقوق منصفانهای پرداخت میکنند.
میزان نارضایتی از حقوق در منطقه بالکان بالاتر از دیگر مناطق است؛ در اسلوونی ۶۰ درصد، در صربستان ۵۹ درصد و در کرواسی ۵۸ درصد کارکنان میگویند کمتر از حد شایستگی خود حقوق میگیرند.
در مقابل، کارکنان در بلژیک و هلند بیشترین رضایت را دارند و بیش از ۶۰ درصد از آنان احساس میکنند درآمدشان کافی است؛ پس از آن رومانیاییها با ۵۸ درصد و بریتانیاییها با ۵۷ درصد در ردههای بعدی هستند.
با این حال، کارفرمایان بریتانیایی و ایرلندی خود را بسیار سخاوتمندتر از آنچه کارمندانشان فکر میکنند، میدانند. در هر دو کشور، بیش از ۲۰ درصد اختلاف دیدگاه میان کارفرمایان و کارمندان در مورد «دستمزد منصفانه» وجود دارد که این بیشترین شکاف در کل نظرسنجی است.
از نظر بخشهای شغلی، ناراضیترین کارکنان در اروپا در بخش مراقبتهای بهداشتی (۵۶.۵ درصد)، آموزش (۵۴ درصد) و تولید (۵۱ درصد) مشغول به کار هستند.
در مقابل، پایینترین نرخ نارضایتی مربوط به بخشهای مالی، ساختوساز و خدمات اداری است که همگی کمتر از ۴۵ درصد شکایت داشتهاند.
شکاف جنسیتی دستمزد: بیشترین برابری در کدام کشورها وجود دارد؟
به طور میانگین، زنان بیش از مردان (۵۱٫۵ درصد در برابر ۴۷ درصد) احساس میکنند کمتر از استحقاق خود حقوق میگیرند.
جالب آنکه فنلاند با ۱۴ واحد درصد تفاوت به نفع مردان بیشترین شکاف میان رضایت زنان و مردان از حقوق را دارا است؛ پس از آن کرواسی با ۱۱ واحد و فرانسه با ۸٫۸ واحد قرار دارند.
در بیشتر کشورها، زنان نارضایتی بیشتری نسبت به مردان گزارش کردهاند، به جز در اسپانیا، آلمان و بریتانیا که درصد مردان ناراضی اندکی بالاتر است (هرچند تفاوت میان دو جنس در این کشورها ناچیز است).
تطابق برداشتها با واقعیت آماری
آیا برداشت از شکاف دستمزد با واقعیت مطابقت دارد؟ پاسخ این پرسش به میزان شکاف در کشورهای مختلف بستگی دارد.
به عنوان مثال، در آلمان برداشت کارکنان با واقعیت تفاوت دارد. اگرچه کارگران زن و مرد آلمانی تقریبا به یک اندازه از حقوق خود رضایت دارند (به ترتیب ۵۳٫۸ و ۵۴٫۴ درصد)، اما نرخ واقعی شکاف دستمزد جنسیتی در این کشور طبق دادههای یورواستات ۱۷٫۶ درصد است که چهارمین رقم بالای اروپا محسوب میشود.
شکاف جنسیتی دستمزد یورواستات تفاوت واقعی درآمد زن و مرد را نشان میدهد، در حالی که نظرسنجیSD Worx بر درک و تصور افراد متمرکز است.
در کرواسی نیز بین تصور افراد و واقعیت اختلاف وجود دارد. هرچند کارکنان این کشور در میان ناراضیترینها از نظر برابری جنسیتی هستند، اما در عمل یکی از پایینترین شکافهای حقوقی اروپا (۷٫۴ درصد) را دارند.
با این حال، در فنلاند به نظر میرسد که تصور وجود شکاف بین زن و مرد با واقعیت همخوان است. تفاوت رضایت بین جنسیتها (۱۲.۴ به نفع مردان) تقریبا با وضعیت واقعی شکاف دستمزد در این کشور مطابقت دارد، به طوری که فنلاند با ۱۶.۸ واحد درصد، هفتمین شکاف بزرگ در اتحادیه اروپا را دارد. این وضعیت در نروژ نیز وجود دارد، کشوری که شکاف حقوقی در آن ۱۲٫۸ درصد گزارش شده است.
دیدگاه کارفرمایان: فوریترین مسائل کدامند؟
به نظر نمیرسد کارفرمایان تمایل چندانی برای رسیدگی به شکاف جنسیتی موجود در زمینه میزان دریافت دستمزد میان زنان و مردان داشته باشند.
به عنوان مثال در فنلاند، تنها حدود یک چهارم کارفرمایان به وجود این مشکل اذعان دارند و میانگین اروپایی نیز چندان بالاتر نیست: بر اساس گزارش SD Worx، این میزان تنها ۳۵ درصد است.
بهبود «تنوع، برابری و شمول» در صدر برنامههای اکثر کارفرمایان قرار ندارد و تنها در رتبه پانزدهم در میان مهمترین چالشهای منابع انسانی قرار گرفته است.
اولویتهای اصلی به ادعای کارفرمایان، «رفاه کارکنان»، «حفظ نیروی کار و کاهش ترک شغل»، «جذب نیرو»، «مشارکت کارکنان»، «جبران خدمات و مزایا»، «کار ترکیبی (حضوری و دورکاری)» و «ارتقای ارتباطات داخلی و شفافیت» است.
به نظر میرسد آنچه کمترین اهمیت را برای کارفرمایان دارد، برندسازی شخصی است که از بین ۲۶ گزینه در رتبه آخر قرار گرفته است.