یک پژوهش جدید نشان دادهاست که دشنامگویی میتواند عملکرد جسمانی را با تقویت تمرکز و اعتمادبهنفس و کاهش حواسپرتی بهبود دهد.
بددهانی یا ناسزاگویی در جامعه مؤدبانه معمولا ناپسند شمرده میشود. اما پژوهشگران میگویند ممکن است کلید رسیدن به سطح بالاتری از عملکرد بدنی باشد.
یک مطالعه جدید که در نشریه American Psychologist منتشر شده نشان میدهد فحش دادن به انجام بهتر کارهای بدنی کمک میکند و شرکتکنندگان گزارش کردهاند که این کار به آنها احساس تمرکز و اعتمادبهنفس بیشتری میدهد.
به بیان دیگر، اگر بار دیگر در باشگاه وسوسه شدید فحش تندی به زبان بیاورید، دانشمندان میگویند انجامش دهید.
ریچارد استیونز، نویسنده اصلی و مدرس ارشد روانشناسی در دانشگاه کیل در بریتانیا، در بیانیهای گفت: «در بسیاری از موقعیتها مردم، چه آگاهانه چه ناآگاهانه، خود را از بهکارگیری تمام توانشان بازمیدارند.»
او افزود: «فحش دادن راهی آسان و در دسترس است تا احساس تمرکز و اعتمادبهنفس کنید، حواستان کمتر پرت شود و کمی بیشتر دل به کار بدهید.»
این پژوهش بر بدنه بزرگی از تحقیقات پیشین بنا میشود که پیشتر پیوندی میان فحش دادن و بهبود عملکرد بدنی نشان دادهاند. اما پژوهشگران برای نخستین بار کوشیدهاند بر سازوکار پشت این رابطه تمرکز کنند.
استیونز و همکارانش در دانشگاه کیل و دانشگاه آلاباما در هانتسویل بر این باورند که ناسزاگویی میتواند افراد را به حالت ذهنیِ بیمهاری ببرد؛ حالتی که آن را چنین تعریف میکنند: «تمایل موقتی به رفتارهایی که کمتر مهار شدهاند تا رفتارهای بیشازحد مهارشده».
استیونز گفت: «با فحش دادن، قید و بندهای اجتماعی را کنار میگذاریم و به خودمان اجازه میدهیم در موقعیتهای مختلف بیشتر فشار بیاوریم.»
در این مطالعه از ۱۹۲ شرکتکننده در دو آزمایش جداگانه خواسته شد هنگام انجام حرکت «شنا» با تکیه بر صندلی، هر دو ثانیه یک بار یا یک فحش دلخواه یا یک واژه خنثی را تکرار کنند.
سپس از آنها خواسته شد به پرسشهایی درباره وضعیت ذهنی خود حین انجام کار پاسخ دهند؛ مثلا اینکه چقدر احساس تمرکز یا اعتمادبهنفس داشتند، یا این تمرین برایشان چقدر خندهدار بود.
در مجموع، کسانی که فحش میدادند توانستند مدت بسیار بیشتری وزن بدن خود را نسبت به کسانی که واژهای خنثی را تکرار میکردند بالا نگه دارند.
آنها گزارش کردند که نسبت به تواناییهایشان اعتمادبهنفس بیشتری داشتند و ذهنشان از فکر کردن به چیزهای دیگر منحرف میشد. شرکتکنندگان همچنین گفتند به حالت «جریان روانشناختی»، یعنی حالت خوشایند غرق شدن در فعالیت در حال انجام، رسیدهاند.
استیونز گفت: «این یافتهها توضیح میدهد چرا ناسزاگویی تا این اندازه رایج است.»
او افزود: «فحش دادن به معنای واقعی کلمه ابزاری بدون کالری، بینیاز از دارو، کمهزینه و همیشه در دسترس است برای زمانی که به تقویت عملکرد نیاز داریم.»