یک ویتامین رایج می‌تواند خطر حمله قلبی دوم را نصف کند؛ چگونه؟

دریافتِ ویتامین D کافی فقط برای استخوان‌ها و عضلات شما مفید نیست. یک مطالعه کوچک تازه پیشنهاد می‌کند که برای کسانی که دچار حمله قلبی شده‌اند، مکمل‌های ویتامین D3 می‌تواند خطرِ حمله دوم را تا نصف کاهش دهد.

این یافته‌ها نشان می‌دهد درمان هدفمند برای بالا بردن سطح ویتامین D بیماران می‌تواند راهی ساده برای کاهش خطر باشد، هرچند برای تأیید این ارتباط به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.

این مطالعه بیش از ۶۰۰ نفر را که به‌تازگی دچار حمله قلبی شده بودند دربر گرفت. به آن‌ها یا درمان استاندارد داده شد یا مکمل ویتامین D3 تا سطح این ویتامین در خونشان به بیش از ۴۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر (ng/mL) برسد.

بدن به طور طبیعی با تابش مستقیم نور خورشید بر پوست ویتامین D تولید می‌کند، اما برآورد می‌شود ۱۳ درصد از مردم اروپا دچار کمبود شدید باشند.

در این مطالعه، بیش از نیمی از بیمارانی که مکمل ویتامین D3 دریافت کردند برای رسیدن به آن سطح به دوز آغازین ۵۰۰۰ واحد بین‌المللی (IU) نیاز داشتند؛ یعنی شش تا هشت برابر بیش از توصیه رایجِ ۶۰۰ تا ۸۰۰ واحد.

پژوهشگران هر سال سطح ویتامین D آن‌ها را بررسی کردند تا مطمئن شوند بالای ۴۰ ng/mL باقی بماند.

در مورد نارسایی قلبی، سکته مغزی و مرگ، تفاوت قابل توجهی میان کسانی که درمان استاندارد دریافت کردند و کسانی که مکمل ویتامین D3 گرفتند دیده نشد.

اما احتمال حمله قلبی دوم در گروهِ مکمل حدوداً نصف بود.

«با درمان هدفمندتر، وقتی دقیقاً بررسی کردیم مکمل‌دادن چگونه اثر می‌کند و تنظیماتی انجام دادیم، دیدیم که خطرِ یک حمله قلبی دیگر برای بیماران به نصف کاهش یافت»، هایدی می، یکی از نویسندگان این مطالعه و اپیدمیولوژیستِ قلب‌وعروق در شبکه بیمارستانی آمریکایی «اینترماونتن هلث»، در بیانیه‌ای گفت.

به گفته این مطالعه، مکمل‌دادنِ ویتامین D3 همچنین عوارض جانبی منفی‌ای به همراه نداشت، هرچند به طور کلی کارشناسان سلامت می‌گویند بزرگسالان نباید روزانه بیش از ۴۰۰۰ واحد ویتامین D (IU) مصرف کنند، زیرا ممکن است به سنگ کلیه یا بالا بودنِ سطح کلسیمِ خون منجر شود.

این یافته‌ها که هنوز در یک نشریه داوری‌شده منتشر نشده‌اند، در نشستی به میزبانی انجمن قلب آمریکا در ایالات متحده ارائه شدند.

سایر مطالعات تصادفی‌سازی‌شده هیچ فایده‌ای برای سلامت قلب از مکمل‌های ویتامین D پیدا نکرده‌اند. با این حال، پژوهشگران گفتند در آن مطالعات، فارغ از سطح پایه بیماران، یک دوز یکسانِ ویتامین D تجویز شده بود.

آن‌ها معتقدند رویکردِ هدفمندشان، که در آن سطح ویتامین D را به طور پیوسته می‌سنجیدند و تنظیم می‌کردند، همان چیزی بود که برای بیمارانِ مطالعه‌شان تفاوت ایجاد کرد.

با این حال، گفتند برای تأیید یافته‌هایشان به کار بیشتری نیاز خواهد بود.

«از این نتایج هیجان‌زده‌ایم، اما می‌دانیم برای اعتبارسنجی این یافته‌ها کارهای بیشتری باید انجام دهیم»، هایدی می گفت.