دانشمندان موفق به تولید شکل جدیدی از انسولین خوراکی شدند که به‌صورت کپسول یا شکلات بدون قند مصرف می‌شود و احتمالا به زودی آزمایش آن روی انسان آغاز خواهد شد.
آگهیآزمایش این دارو روی حیوانات با موفقیت انجام شده است و این امیدواری وجود دارد که در صورت نتیجه‌بخش بودن آزمایش‌های آتی آن روی انسان، این انسولین جایگزین سرنگ یا پمپ‌های انسولین کنونی برای بیماران دیابتی شود.
مطابق با برنامه اعلام شده، این انسولین جدید در سال ۲۰۲۵ میلادی برای آزمایش روی انسان آماده خواهد شد.
در حال حاضر حدود ۶۱ میلیون نفر در سراسر اروپا به بیماری دیابت مبتلا هستند و بین ۵ تا ۱۰ درصد از این تعداد نیز دیابت نوع ۱ دارند؛ به این معنی که برای کنترل سطح گلوکز خون خود، نیاز به مصرف روزانه انسولین دارند.
برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیز باید انسولین مصرف کنند.
رساندن دارو به کبد
بر اساس اعلام فدراسیون بین‌المللی دیابت، سه روش رایج برای مصرف انسولین وجود دارد که عبارتند از: سرنگ، قلم انسولین یا پمپ انسولین.
پژوهشگران دانشگاه سیدنی استرالیا با همکاری دانشگاه قطب شمال نروژ قبلاً دریافته بودند که می‌توان داروها را به کمک نانوحامل‌ها به کبد رساند.
دکتر نیکلاس هانت، مدرس ارشد در دانشگاه سیدنی در گفتگو با یورونیوز اعلام کرد: «ما در استرالیا توانستیم روش‌های مختلفی را برای رساندن این داروها به سلول‌ها آزمایش کنیم و استفاده از نانوداروها نیز یکی از این روش‌ها بود. ما در این روش، شروع به استفاده از نقاط کوانتومی کردیم که مواد فوق‌العاده‌ای بودند.»
نقاط کوانتومی (QDs) درواقع ذرات نیمه‌رسانای ریز با ابعادی در حدود چند نانومتر هستند.
به دکتر نیکلاس هانت، استفاده از نقاط کوانتومی باعث می‌شود تا فرایند رساندن دارو به کبد، بسیار کارآمدتر انجام شود. زیرا از این مسیر می‌توان «دقیقاً کنترل کرد که آنها به کدام قسمت از بدن بروند و به نقطه‌ای خارج از هدف نروند. به این ترتیب فرایند ارسال دارو واقعاً متمرکز و مؤثر انجام می‌شود.»
ایده تولید شکل خوراکی انسولین پس از آن مطرح شد که یک پزشک متخصص سالمندان در یک کلینیک، از این موضوع ابراز نگرانی کرد که تزریق مداوم انسولین به بیماران سالمند بستری در بیمارستان، خطر ابتلا به عفونت‌های ثانویه را در آنها افزایش دهد.
دکتر نیکلاس هانت می‌گوید: «در آن زمان، این تنها یک ایده بود و همین دلیل یکی از اولین اقدامات مهمی که ما در این تحقیقات انجام دادیم، این بود که ابتدا تایید کنیم که می‌توان واقعاً انسولین را به صورت خوراکی مصرف کرد.»
این تیم سپس یک پلیمر ویژه را تولید کرد که برای حرکت در معده و جذب در روده طراحی شده بود و در نهایت دارو را به کبد می‌رساند.
به کمک این پلیمر در واقع «سطح قند خون» در بدن فرد بیمار تنظیم می‌شود و این کار نیز از مسیر فعالیت آنزیم‌هایی انجام می‌شود که مولکول‌های قند را تجزیه می‌کنند.
دکتر نیکلاس هانت می‌گوید: «اگر مقدار گلوکز خون بالا باشد، مقدار زیادی از این آنزیم‌ها وجود دارد که پلیمر را تجزیه می‌کنند و انسولین آن را آزاد می‌کنند.»
پیتر مک کورت از دانشگاه قطب شمال نروژ (UIT) نیز می‌گوید: «این روش مصرف انسولین دقیق‌تر است، زیرا انسولین را با سرعت بیشتری به مناطقی از بدن می‌رساند که بیشتر به آن نیاز دارند. در حالی که وقتی انسولین را با یک سرنگ به بدن تزریق می‌کنید، در سراسر بدن پخش می‌شود و می‌تواند عوارض جانبی ناخواسته‌ای ایجاد کند.»
این محصول جدید تا کنون روی انواع موش‌ها همچنین بابون‌ها آزمایش و نتایج این تحقیقات نیز در نشریه «Nature Nanotechnology» منتشر شده است.
از آنجا که میمون‌های دم‌کوتاه «بابون» حاضر نبودند این کپسول جدید را بخورند، دانشمندان نوعی ژله بدون قند همچنین شکلات بدون قند را امتحان کردند و درنهایت بابون‌ها شکلات‌های آزمایشگاهی را ترجیح دادند.
اکنون تمرکز تیم تحقیق، روی آزمایش‌های بالینی است که قرار است در ابتدای سال آینده آغاز شود و دکتر هانت امیدوار است که در صورت موفقیت‌آمیز بودن نتایج آزمایش‌ها، بتوان تاییدیه‌های لازم را در سال ۲۰۲۸ میلادی از قانون‌گذاران دریافت کرد.