ملیسا یکی از نیرومندترین طوفان‌های اقیانوس اطلس بود که به خشکی رسید و آب‌وهوای ویرانگر را به جاماییکا، هائیتی، جمهوری دومینیکن و کوبا آورد.
بر اساس تحلیلی که پنجشنبه منتشر شد، تغییرات اقلیمیِ ناشی از فعالیت‌های انسانی شدت بادها و بارانِ ویرانگرِ هاریکن «ملیسا» را افزایش داد و دما و رطوبتی که به مثابه سوخت این طوفان عمل کرد را بالا برد.
ملیسا از نیرومندترین هاریکن‌های اقیانوس اطلس بود که به خشکی رسید و با آوردن هوای مخرب به جامائیکا، هائیتی، جمهوری دومینیکن و کوبا، ده‌ها کشته در سراسر کارائیب برجای گذاشت. سقف خانه‌ها از جا درآمد، بیمارستان‌ها آسیب دیدند، جاده‌ها بر اثر رانش زمین مسدود و مزارع کشاورزی نابود شدند.
تحلیل گروه World Weather Attribution نشان داد تغییرات اقلیمی، بیشینهِ سرعتِ بادِ ملیسا را ۷ درصد افزایش داده و بارش را ۱۶ درصد شدیدتر کرده است.
دانشمندان همچنین نوشتند که شرایط دما و رطوبتی که در آن طوفان شدت گرفت، به‌دلیل تغییرات اقلیمی در مقایسه با جهانِ پیشاصنعتی شش برابر محتمل‌تر شده است.
آب‌های گرم‌تر و هوای مرطوب به ملیسا سوختِ اضافی داد
تحلیل‌های سریعِ نسبت‌دهی نوعی پژوهش‌اند که عوامل تاثیرگذار بر یک رویدادِ آب‌وهواییِ حدی را بررسی می‌کنند و می‌کوشند دریابند آن رویداد در جهانیِ بدونِ تغییرات اقلیمی چگونه می‌بود. این مطالعات معمولا چند روز یا چند هفته پس از وقوع چنین رویدادی منتشر می‌شوند.
ملیسا آهسته از منطقه عبور کرد و از آب‌های به‌طور غیرمعمول گرمِ اقیانوس، انرژیِ عظیمی جذب کرد. گزارش شده که دمای آب‌های اقیانوس در مسیر ملیسا در کارائیب حدود ۱.۴ درجه سانتی‌گراد نسبت به اقلیمِ پیشاصنعتی گرم‌تر بود.
تئودور کیپینگ، دانشمند حوزه اقلیم در WWA که در تهیه این تحلیل مشارکت داشته، گفت: «دمای گرم‌ترِ اقیانوس عملا موتورِ محرکِ یک طوفان است... هرچه دمای اقیانوس گرم‌تر باشد، سرعتِ بادِ می‌تواند طوفان بیشتر شود.»
ملیسا چهارمین طوفانِ اقیانوس اطلس در سال جاری است که دچار تشدیدِ سریع شد؛ وضعیتی که در آن بیشینهِ سرعتِ پایدارِ بادِ یک گردبادِ حاره‌ای طی ۲۴ ساعت دست‌کم ۳۰ گره (حدود ۳۵ مایل در ساعت یا ۵۶ کیلومتر در ساعت) افزایش می‌یابد.
تشدیدِ سریع در جهانیِ در حال گرم شدن، خسارت را افزایش می‌دهد
کیپینگ گفت: «سرعت بادها در چنین هاریکنی به این شدت نادر، در اقلیمِ پیشاصنعتی حدود ۱۶ کیلومتر کمتر بود.» او افزود پژوهش‌ها میان سرعتِ بادِ هاریکن و خسارتِ اقتصادی ارتباط برقرار می‌کنند و اگر بادها کندتر بودند، ویرانیِ ناشی از ملیسا کمتر می‌بود.
دانشمندان تشدیدِ سریعِ هاریکن‌ها در اقیانوس اطلس را به تغییرات اقلیمیِ ناشی از انسان پیوند داده‌اند. گازهایِ گرمایش‌دهندهِ سیاره که به‌دستِ انسان‌ها آزاد می‌شوند، مانند دی‌اکسیدِ کربن، باعث می‌شوند جو بخارِ آبِ بیشتری در خود نگه دارد و دمای اقیانوس‌ها افزایش یابد. اقیانوس‌هایِ گرم‌تر به هاریکن‌ها سوخت می‌دهند تا بارشِ بیشتری آزاد کنند و سریع‌تر نیرومند شوند.
برایان تانگ، استادِ علومِ جوّی در دانشگاه آلبانی گفت: «مثل این است که اسفنجی را بردارید و آن را بچلانید، و تغییرات اقلیمی دارد آن اسفنج را حتی بزرگ‌تر می‌کند.»
تانگ که در پژوهشِ WWA دخیل نبود، گفت روش‌شناسیِ مطالعه‌ای که پنجشنبه منتشر شد، به نظر قوی می‌آید و یکی از جنبه‌هایِ نوآورانهِ این تحلیل، ارتباطی بود که دانشمندان میانِ سرعتِ باد و افزایشِ خسارت برقرار کردند؛ حوزه‌ای که به گفتهِ او پژوهش در آن دشوار است.
اندرو دسسلر، استادِ علومِ جوّی در دانشگاه تگزاس ای‌اند‌ام، که در پژوهشِ WWA دخیل نبود، گفت یافته‌هایِ این تحلیلِ سریع با پژوهش‌های موجود درباره تغییراتِ اقلیمی و توفان‌هایِ حاره‌ای در اقیانوس اطلس هم‌راستا است.
دسسلر گفت: «این کاملا با انتظاراتِ ما از آنچه در آینده رخ خواهد داد، همخوانی دارد.»
مطالعات «نگاهی سریع» به نقشِ تغییرات اقلیمی در بلایا ارائه می‌دهند
به گفتهِ دسسلر، تحلیل‌هایِ سریعِ نسبت‌دهی کمک می‌کنند نیاز به توضیحی درباره تاثیرِ تغییراتِ اقلیمی، اندکی پس از وقوعِ یک رویدادِ آب‌وهواییِ فاجعه‌بار برآورده شود.
او ادامه داد: «چنین تحلیل‌هایی به عنوان «نگاهی سریع» پیش از آنکه دانشمندان بتوانند محاسباتِ وقت‌گیرتری انجام دهند، «بسیار ارزشمند» هستند.»
دسسلر پر پایان گفت: « یکی از ترسناک‌ترین جنبه‌های ملیسا، اوجِ سرعتِ پایدارِ بادِ این طوفان با ۲۹۸ کیلومتر در ساعت بود. او افزود: «اینکه طوفانی تا این حد نیرومند باشد، کاملا نادر است. و به گمانم تا آنجا که این نشانه‌ای از آینده باشد، خبر خوبی نیست.»