شهرداری کابل تصمیم گرفت سینمای قدیمی آریانا با صندلیهای قرمزش را تخریب کند. حالا شهرداری کابل میخواهند در این زمین یک مجتمع تجاری بسازد. سخنگوی شهرداری میگوید این منطقه پتانسیل تجاری بالایی دارد.
سینما آریانا در مرکز کابل، دههها در برابر انقلاب و جنگ ایستادگی کرد. این ساختمان قدیمی و آسیبدیده، همچنان سرپا بود تا مردم را با فیلمهای هندی و آمریکایی سرگرم کند اما این روزها دیگر خبری از این نهاد فرهنگی نیست.
در روز ۲۵ آذر گروههای تخریب شروع به نابودی این سینمای تاریخی کردند. این بنا در اوایل دهه ۱۳۴۰ خورشیدی افتتاح شده بود. حالا تنها پس از یک هفته، دیگر هیچ اثری از آن باقی نمانده است.
امیرشاه تلاش، کارگردان و بازیگر افغان در همین زمینه به آسوشیتدپرس میگوید: «این تنها تخریب یک ساختمان بتنی نیست. او باور دارد با این کار، روح هنر دوستان افغان که در سختیها مقاومت کردند، آسیب میبیند.» او که اکنون در فرانسه زندگی میکند، این خبر را بسیار دردناک میداند.
ممنوعیت هنر توسط طالبان
دولت کنونی افغانستان که در سال ۱۴۰۰ قدرت را به دست گرفت، قوانین سختی وضع کرده است. آنها بسیاری از سرگرمیها مانند فیلم و موسیقی را ممنوع کردند و کمی بعد، دستور تعطیلی تمام سینماها صادر شد.
شهرداری کابل تصمیم گرفت این سینمای زیبا با صندلیهای قرمز را تخریب کند. آنها میخواهند در این زمین یک مجتمع تجاری بسازند. سخنگوی شهرداری میگوید این منطقه پتانسیل تجاری بالایی دارد. هدف آنها کسب درآمد بیشتر و ایجاد تغییر در شهر است.
نگاهی به گذشته آریانا
آریانا در سال ۱۳۴۲ افتتاح شد. معماری مدرن آن نشاندهنده تلاش برای پیشرفت در آن زمان بود. اما افغانستان خیلی زود درگیر جنگ شد. در اواخر دهه ۱۳۶۰، جنگهای داخلی آسیب زیادی به این ساختمان زد و آن را به ویرانه تبدیل کرد.
پس از سقوط دوره اول طالبان در سال ۱۳۸۰، این سینما دوباره جان گرفت. دولت فرانسه در سال ۱۳۸۳ به بازسازی آن کمک کرد. در آن سالها فیلمهای هندی و اکشن طرفداران زیادی داشت. حتی فیلمهای ساخت افغانستان هم در آنجا پخش میشد.
خاطراتی که زنده میمانند
برای بسیاری از مردم مثل امیرشاه تلاش، این سینما محل پیوند با هنر بود. او نخستین بار در کودکی همراه برادرانش در همین مکان به فیلم علاقهمند شد. بعدها یکی از فیلمهای خودش نیز در همین سالن روی پرده رفت.
حتی از کشور پاکستان هم کسانی برای دیدن فیلم به آریانا میآمدند. شعیب رومی، شهروند افغان علاقهمند به هنر خاطراتش در این سینمای قدیمی را مرور کرده و خاطره دیدن یک فیلم هندی در سال ۱۳۵۳ را به یاد میآورد. او میگوید خاطراتش اکنون زیر آوارهای سینما آریانا دفن شده است.
با وجود سیاستهای تخریبی طالبان در حوزه فرهنگ و عصر اما هنرمندان ناامید نیستند. آنها میگویند اگرچه ساختمانها فرو میریزند، اما هنر در ذهن و قلب مردم همچنان زنده میماند.