این جشنواره سه روز ادامه داشت و در جریان آن، طبل‌نوازی، آوازخوانی و حرکات رقص اجرا شد؛ حرکاتی که نسل به نسل از نیاکان به بردگی کشیده شده در کنگو و آنگولا به یادگار مانده است.
جونگو که روزگاری ابزاری پنهان برای برقراری ارتباط بود، امروز به عنوان بخشی از میراث فرهنگی برزیل شناخته می‌شود و به عنوان خاستگاه رقص سامبا اهمیت دارد.
به گفته برگزارکنندگان، هدف این جشنواره هم معرفی و شناساندن بیشتر رقص جونگو بود و هم جلب توجه برای فراهم کردن امکانات بهتر برای جوامعی که هنوز این سنت را زنده نگه داشته‌اند.
در کنار اجراها، طبل‌های ۲۰۰ ساله جونگو نیز به نمایش درآمد؛ طبل‌هایی که گروه‌های کیلومبو در ایالت ریو طی سال‌ها با دقت و عشق حفظ کرده‌اند.
