منتقدان می‌گویند کارزار ویدیویی شان دافی، وزیر حمل‌ونقل، تصویری رمانتیک از دوره‌ای ارائه می‌کند که هرگز واقعا وجود نداشته است.
وزیر حمل‌ونقل آمریکا شان دافی می‌خواهد آمریکایی‌ها هنگام پرواز مرتب لباس بپوشند و ظاهری آراسته داشته باشند. واکنش‌ها به درخواست او فوری بوده و عمدتا تردیدآمیز است.
پیش از دوره سفر روز شکرگزاری که به‌گفته اداره هوانوردی فدرال شلوغ‌ترین در ۱۵ سال اخیر خواهد بود، دافی کارزار تازه‌ای با عنوان «دوران طلایی سفر از شما آغاز می‌شود» راه انداخت.
ویدئوی وزارت حمل‌ونقل نماهایی از ترمینال‌های منظم دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ را با تصاویر تازه‌ای از مسافرانی که درگیر می‌شوند، پاهای برهنه‌شان را در راهروها دراز می‌کنند و با خدمه کابین جر‌وبحث می‌کنند، در هم می‌آمیزد.
دافی در این ویدئو می‌گوید: «آداب‌معاشرت پشت گیت تمام نمی‌شود. آیا با احترام لباس می‌پوشید؟»
او در فرودگاه نیوارک پا را فراتر گذاشت و گفت: «سعی کنیم وقتی به فرودگاه می‌آییم دمپایی و پیژامه نپوشیم.»
مسافران می‌گویند این کارزار اصل ماجرا را نادیده می‌گیرد
این فراخوان موجی از واکنش منفی در شبکه‌های اجتماعی به‌راه انداخته است.
بسیاری از مسافران نوشتند سفر هوایی نه آرام‌تر که پرتنش‌تر شده و دافی باید توجهش را به ازدحام، هزینه‌ها، تاخیرها و بازرسی‌های امنیتی معطوف کند.
کاربر بلواسکای، تری دی، نوشت: «این دهه ۵۰ نیست که پرواز واقعا خوشایند بود. حالا مثل دام‌ها در هم فشرده می‌شویم و تقریبا به بدی سوار اتوبوس شدن است.»
کاربر دیگری در بلواسکای افزود: «تا وقتی احتمال معقولی هست که به‌دلیل تاخیر پرواز روی زمین فرودگاه بخوابم، هرچه بخواهم می‌پوشم.»
وقایع بی‌نظمی در حال افزایش‌اند، اما مقایسه کار ساده‌ای نیست
وزارت حمل‌ونقل می‌گوید هدف این کارزار کاهش خشونت و رفتارهای اخلال‌گرانه در ترمینال‌ها و داخل هواپیماهاست. این وزارت از سال ۲۰۲۱ تاکنون ۱۳هزار و ۸۰۰ مورد رویداد مربوط به مسافر بی‌نظم ثبت کرده و یک نفر از هر پنج مهماندار از درگیری فیزیکی گزارش داده است.
در سراسر جهان نیز چنین رویدادهایی رو به افزایش‌اند.
آخرین آمار یاتا، بر پایه داده‌های بیش از ۶۰ شرکت هواپیمایی در جهان، نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۴ به ازای هر ۳۹۵ پرواز یک رویداد رخ داده است.
اما مورخان هوانوردی می‌گویند این ارقام نیاز به زمینه دارند.
در دهه ۱۹۵۰، سیگار کشیدن در کابین‌ها مجاز بود، هواپیماربایی‌ها بیش از امروز رخ می‌داد و مهمانداران با قواعد سخت‌گیرانه استخدامی مبتنی بر ظاهر روبه‌رو بودند.
کرایه‌ها آن زمان بالاتر بود، بنابراین افراد کمتری امکان پرواز داشتند.
اما سوانح هوایی بسیار رایج‌تر بود. بر اساس داده‌های ایرباس، نرخ حوادث مرگبار سالانه از ۱۰ مورد به ازای هر یک‌میلیون پرواز در سال ۱۹۶۱ تا امروز تقریبا به صفر کاهش پیدا کرده است.
در مجموع، آنچه به‌اصطلاح دوران طلایی سفر خوانده می‌شود شاید آن‌قدرها باشکوه نباشد که دافی با نگاه به گذشته تصویر می‌کند.
فراخوان پوشش رسمی همزمان با راحت‌تر شدن استانداردهای شرکت‌های هواپیمایی
درخواست دافی در زمانی مطرح شده که بسیاری از شرکت‌های هواپیمایی استانداردهای لباس فرم را منعطف‌تر کرده‌اند.
در استرالیا، شرکت کم‌هزینه بونزا در سال ۲۰۲۲ لباس‌های رسمی فرم را کاملا کنار گذاشت. خدمه کابین و خلبانان آن می‌توانند تی‌شرت‌های دارای نشان بونزا، شلوارک و پیراهن بپوشند. داشتن تتوی قابل‌مشاهده مجاز است و آرایش اختیاری است. کارلی پووی، مدیر ارشد بازرگانی پیشین، گفت هدف ایجاد چیزی «سرگرم‌کننده، پرانرژی و بازتاب‌دهنده اکنون» بود.
در آمریکا، خطوط هوایی الاسکا در سال ۲۰۲۲ آیین‌نامه ظاهری خود را بازنگری کرد و الگوهای سخت‌گیرانه زنانه و مردانه را کنار گذاشت. این شرکت گزینه‌های بی‌طرف از نظر جنسیت برای همه کارکنان ایجاد کرد و استفاده از آرایش، لاک ناخن، دو گوشواره در هر گوش و پیرسینگ بینی را مجاز دانست.
یونایتد ایرلاینز برخی تتوهای قابل‌مشاهده و موی بلند را برای همه جنسیت‌ها مجاز می‌داند و ویرجین آتلانتیک در سال ۲۰۱۹ الزام آرایش برای خدمه زن را حذف کرد و در سال ۲۰۲۲ قوانین تتو را منعطف‌تر کرد.
در مالدیو رویکرد راحت‌پوشی یک گام فراتر می‌رود. در شرکت ترنس مالدیویَن ایرویز، خلبانان گاهی با پای برهنه یا دمپایی لاانگشتی پرواز می‌کنند.
فراخوان برای رعایت ادب یا سوءبرداشت از آنچه مشکل‌ساز شده؟
با وجود همه بحث‌ها، درخواست دافی حامیانی هم پیدا کرده است. یکی از کاربران ردیت نوشت: «تا وقتی پوشیده‌اید، اهمیتی نمی‌دهم چه می‌پوشید. با مودب‌تر شدن موافقم.»
کارشناسان هوانوردی نیز هم‌نظرند که حداقلی از رعایت ادب، هم نسبت به خدمه کابین و هم سایر مسافران، سفر را امن‌تر و قابل‌تحمل‌تر می‌کند.
اما بسیاری از منتقدان می‌گویند پیام وزیر فشارهای ساختاری شکل‌دهنده پروازهای امروزی را نادیده می‌گیرد: کابین‌های شلوغ، خدمه تحت‌فشار، مدل‌های قیمت‌گذاری فوق‌کم‌هزینه و فرودگاه‌هایی که نزدیک به ظرفیت فعالیت می‌کنند. همچنین نبود گزینه‌های جایگزین برای پرواز.
کاربر دیگری در ردیت نوشت: «سفر هوایی زمانی تجربه‌ای خوشایند بود، امروز نه‌چندان. شرکت‌های هواپیمایی با مسافران مانند کالا رفتار می‌کنند.»
او افزود: «بهترین راه اصلاح سفر هوایی توسعه و گسترش شبکه راه‌آهن داخلی است تا مردم گزینه‌های دیگری جز پروازهای کوتاه داخلی داشته باشند.»
چه مسافران با پیژامه، جین یا تاکسیدو سر برسند، کمتر کسی تردید دارد که این استرس است نه شلوار راحتی که محرک بیشتر درگیری‌های هوایی است.
منتقدان می‌گویند تا وقتی مشکلات زیربنایی بهبود نیابد، کارزار وزارت حمل‌ونقل آمریکا خطر آن را دارد که در دوره‌ای تعریف‌شده با هر چیز جز نزاکت، به بحثی درباره آیین پوشش تقلیل پیدا کند.