در ونیز و غرب هونان چین، هنرمندان صنایع دستی چند صد ساله را، از ماسک‌سازی گرفته گرفته تا گلدوزی میائو، زنده نگه می‌دارند و سنت را در دنیایی که به سرعت در حال مدرن شدن است، حفظ می‌کنند.
ونیز که زمانی یکی از ثروتمندترین شهرهای روی زمین بود، قرن‌ها مرکز برجسته تبادل شرق و غرب بود؛ میراثی که هنوز هم در هنر و نمادگرایی آن قابل مشاهده است.
در کاماکانا، داویده بلونی ماسک‌ساز، هنر باستانی ونیزی ساخت ماسک‌های دست‌ساز را حفظ می‌کند و شمایل‌نگاری تاریخی را با طرح‌های فانتزی مدرن در هم می‌آمیزد. برای قرن‌ها، ماسک‌ها به ونیزی‌ها قدرت پنهان کردن هویت و طبقه اجتماعی‌شان را می‌دادند، و امروزه نیز همچنان جلوه‌ای زنده از خلاقیت هستند.
در آن سوی دنیا، در استان هونان چین، یگور شیشوف، مجری برنامه «وارثان» در شبکه CGTN، با یی هوا، هنرمند فعال در عرصه گلدوزی میائو، ملاقات می‌کند. یی توضیح می‌دهد که در فرهنگ میائو، لباس‌های عروسی با دعاهایی که نسل به نسل منتقل می‌شوند، بافته می‌شوند: «عشق یک خانواده با رنگ قرمز دوخته شده است.» هر الگو داستانی را روایت می‌کند و از طریق رنگ و فرم، حافظه و مهاجرت را حفظ می‌کند.
در ونیز، تحقیقات جدید پروفسور گیلبرتو آرتیولی از دانشگاه پادوا، ارتباط غیرمنتظره‌ای بین دو جهان را آشکار کرده است: تجزیه و تحلیل شیمیایی نشان می‌دهد که مشهورترین نماد ونیز، یعنی شیر سنت مارک، با استفاده از مس چینی ریخته‌گری شده است که قدمت آن به صدها سال قبل از سفرهای مارکو پولو برمی‌گردد.