در یک گزارش سازمان ملل با عنوان «مناطق در معرض خشکسالی در جهان» آمده است که ۸۸٪ از خاک ترکیه با خطر بیابان‌زایی مواجهه است. این گزارش توسط کنوانسیون مقابله با بیابان‌زایی سازمان ملل و مرکز ملی کاهش خشکسالی ایالات متحده تهیه شده‌است.
آگهی
این گزارش هشدار می‌دهد که ترکیه، به دلیل افزایش احتمال بروز شرایط اقلیمی بیابانی، تا سال ۲۰۳۰ با بحران شدید آب، کاهش چشمگیر در تولید کشاورزی و گسترش خشکسالی مواجه خواهد شد.
یکی از نمونه‌های ملموس این بحران، استان ازمیر است؛ مهم‌ترین منابع تأمین آب شرب این استان از جمله سد گوردس و آلاچاتی تقریباً خشک شده‌اند.
در حال حاضر، حجم آب قابل استفاده در سد گوردس به منفی ۱.۶ میلیون مترمکعب رسیده و سد آلاچاتی تنها ۲.۹۴ درصد پراست.
در واکنش به این وضعیت، شرکت آب و فاضلاب ازمیر از۶ اوت ۲۰۲۵، قطع شبانه آب در مناطق پرمصرف را آغاز کرده و شهرداری چشمه شست‌وشوی ماشین، حیاط، فرش و آبیاری در ساعات خاصی از روز را ممنوع کرده است.
طبق آمار رسمی منتشر‌شده، مصرف سالانه آب کشور ۵۷.۳ میلیارد مترمکعب است که ۷۷٪ آن در بخش کشاورزی استفاده می‌شود. به گفته کارشناسان، این میزان باید به ۴۰٪ کاهش یابد. بخش زیادی از این مصرف به علت استفاده از روش‌های ناکارآمد آبیاری سنتی است که منجر به تبخیرزیاد آب و شور شدن خاک می‌شود.
دوغان یاشار، عضو آکادمی علوم ترکیه، می‌گوید بحران آب در ترکیه بیشترناشی از مدیریت ناکارآمد و هشدارهای نادیده‌گرفته‌شده است.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
از جمله راهکارهایی که آقای یاشار پیشنهاد می‌دهد، استفاده دوباره از آب تصفیه‌شده برای کشاورزی است. او می‌گوید در ازمیر، روزانه ۵۰۰ هزار مترمکعب آب تصفیه‌شده به دریا ریخته می‌شود، در حالی که این آب می‌تواند به زمین‌های زراعی هدایت شود و فشار را از منابع زیرزمینی بردارد.
به گفته او، مشکل اصلی نه تنها کاهش بارش بلکه سیاست‌های اشتباه در کشاورزی مانند کشت محصولات نیازمند آب فراوان مثل چغندر قند در مناطق خشک مانند فلات قونیه است. اوهمچنین گفته حفر چاه‌های غیرمجاز که اکنون تعدادشان حدود ۱۰۰ هزار عدد تخمین زده می‌شود، باعث کاهش سریع منابع آب زیرزمینی شده است.