آگهیژولیت بینوش در مصاحبه با نشریه لوموند درباره تجربه خود از آزار جنسی در محیط کار و همچنین رسوایی های جنسی هاروی واینستین، تهیه کننده آمریکایی سخن گفت.
این هنرپیشه فرانسوی در ابتدا هاروی واینستن را «پیچیده» توصیف کرد. شخصی که گاهی اوقات «بخشنده» است و گاهی «دروغگو»؛ می تواند براحتی گریه کند و «بطرز عجیبی دلسوز» است. او می گوید که همیشه می دانسته که «چیز غریبی» در هاروی واینستین وجود دارد.
Juliette Binoche : « La femme est facilement moquée, ridiculisée, on a besoin de la diminuer » https://t.co/QnJadgBWiR — via
lemondefr</a></p>— Louis Rousselet (louisrousselet) October 23, 2017
در هفته های اخیر رسوایی آزار جنسی بازیگران زن هالیوود توسط این تهیه کننده مشهور آمریکایی موضوع داغ شبکه های اجتماعی، رسانه ها و حوزه سینمای هالیوود بوده است. تا جایی که با شکل گرفتن یک کمپین، هنرپیشه ها، فعالین اجتماعی و سیاسی و کاربران شبکه های اجتماعی با هشتگ metoo# از تجربیات خود از آزار جنسی گفتند. در روزهای اخیر بسیاری از بازیگران، تهیه کنندگان و فیلمنامه نویسان اظهار کردند که از موضوع آزار جنسی این تهیه کنده با خبر بودند اما تا کنون درباره آن سکوت کرده بودند.
بیشتر بخوانید: آنجلینا جولی قربانی آزار جنسی هاروی واینستین
بیشتر بخوانید: اعترافات تارانتینو، کارگردان آمریکایی درباره هاروی واینستین
بیشتر بخوانید: هاروی واینستین؛ معتاد به روابط جنسی یا یک «شکارچی درنده»؟
ژولیت بینوش در پاسخ به سوال خبرنگار لوموند درباره اینکه «آیا خود او شخصا مورد آزار جنسی توسط هاروی واینستین قرار گرفته است؟»، گفت:«به شخصه نه. اما فکر می کنم بدلیل شرایطی که از کودکی با ان مواجه شدم، احساس خطری (نسبت به او) داشتم. در سن ۱۸ سالگی زمانی که کار بازیگری را آغاز کردم یک کارگردان برای توضیح پروژه جدید مرا به خانه خود دعوت کرد. در پایان غذا من را روی مبل انداخت و می خواست مرا ببوسد. که هلش دادم و گفتم من با فرد دیگری رابطه دارم و عاشقش هستم.»
این هنرپیشه فرانسوی با اشاره آزار جنسی توسط معلم خود در سن هفت سالگی می گوید: «برای محافظت از خودم شروع کردم به پوشیدن شلوار. یکی از دوستانم هم از تجربه خود با من صحبت کرد. من البته توانستم همه چیز را به مادرم بگویم و همه چیز سریعا متوقف شد.»
با پشت سر گذاشتن این تجربیات و شنیدن تجربیات دوستان ژولیت جوان برای خود و دیگران حد و مرزهایی قرار داد و از گفتن «نه» باکی نداشت، شرایط را بسرعت تحلیل می کرد تا واکنشی سریع و مناسب داشته باشد. اما او می افزاید: «متاسفانه همه این حاضرجوابی (واکنش سریع) را ندارند. و برخی شرایط می تواند به سرعت وخامت یابد.»
خانم بینوش در این مصاحبه قدرت را در سینما نکته ای کلیدی می داند. او می گوید:«تهیه کنندگان، کارگردانان و هنرپیشه های مرد قدرت زیادی دارند. نزدیک شدن به این قدرت کمی شبیه به نزدیک شدن به سیاهچاله های فضایی است. انرژی بر است تا حدودی می توان به آن نزدیک شد اما باید حد و حدود را رعایت کرد.»
ژولیت بینوش که با بازی در فیلمی به با نام «بیمار انگلیسی» به تهیه کنندگی هاروی واینستین در سال ۱۹۹۷ موفق به دریافت جایزه اسکار شد، درباره او می گوید:«زمانی که من با هاروی واینستین کار می‌کردم می‌دانستم که او شخصیتی دارد که برای من هیچگاه جالب نخواهد بود. یکبار با او در سوئیت شخصی‌اش ناهار خوردم. احساس خطر نمی کردم اما نمی فهمیدم که چرا می خواست مرا ببیند.»
این هنرپیشه فرانسوی می افزاید: «بازیگر مردی بود که نیمه های شب به من تلفن می زد یا سرزده به خانه من می‌آمد. تا اینکه یکبار زمان آرایش و گریم در مقابل گریمورها از او پرسیدم چرا نصفه شب به من زنگ می زند. و همین باعث شد که او این حرکت را متوقف کند.»
خانم بینوش معتقد است که در چنین شرایطی باید از خود پرسید که من اینجا چکار می کنم؟ در این موقعیت؟ و چه چیزی می خواهم؟ و سپس به سرعت واکنش نشان داد.