بخش فرهنگ یورونیوز به ۲۰۲۶ نگاه میکند و ۱۰ آلبوم را انتخاب میکند که بیصبرانه منتظر شنیدنشان در ماههای نخست سال آینده هستیم.
حالا که جمعبندی آلبومهای مورد علاقه ما در ۲۰۲۵ تمام شده، وقتش رسیده به سال پیش رو فکر کنیم...
امسال از نظر انتشارهای تازه سالی محکم و قابلاتکا بود؛ با تجربهگری جسورانه و گیرا از سوی FKA twigs، دیجی حرام، جین ریموور و البته روزالیا. امیدواریم ۱۲ ماه آینده هم به همین اندازه هیجانانگیز باشد.
۱۰ آلبوم را که قرار است در سهماهه نخست ۲۰۲۶ منتشر شوند دستچین کردهایم؛ کارهایی که بیشترین اشتیاق را برای شنیدنشان داریم. و برای انتشارهای تازه اما هنوز تاییدنشده از ری، ریدیوهد و بیورک هم دعا میکنیم...
درای کلینینگ – Secret Love
تاریخ انتشار: ۹ ژانویه
ما در اینجا از شیفتگان بزرگ فلورنس شا و گروه پستپانک بریتانیاییاش هستیم، بهویژه پس از «Stumpwork» در ۲۰۲۲. سومین آلبوم استودیوییشان، «Secret Love»، با تهیهکنندگی یکی دیگر از محبوبهای ما، کیت لی بونِ بزرگ ساخته شده است. بیصبرانه منتظریم ببینیم برایمان چه در آستین دارند و با توجه به سینگل لید «Hit My Head All Day» و آن کاور درخشان آلبوم که اریکا آیرزِ کانادایی آن را نقاشی کرده، چشمانداز بسیار امیدوارکنندهای دارد.
سباستین تلیه – Kiss The Beast
تاریخ انتشار: ۳۰ ژانویه
هنرمند سینتپاپِ فرنچ تاچ سباستین تلیه قرار است ژانویه با ادامهای بر «Domesticated» ۲۰۲۰ برگردد. به گفته شرکت نشر آثارش، این آلبوم بازگشت به «قالب یک آلبوم پاپ» است و مسیرهای تازهای میگشاید: «از بالادهای فرانسوی و انگلیسیِ دروننگر تا ترکهای الکتروپاپ با حس گرووی». کنجکاو شدیم، بهویژه وقتی گفته میشود نایل راجرز و کید کادی هم مشارکت دارند.
لانا دل ری – Stove
زمان انتشار: اعلام خواهد شد (اواخر ژانویه، امیدواریم)
آلبوم دهم استودیویی لانا دل ری تا اینجا دو بار نامش عوض شده («Lasso» و «The Right Person Will Stay») و دو تاریخ انتشار ناموفق داشته است. این اثر یکی از آلبومهای بسیار مورد انتظار ما در ۲۰۲۵ بود و طرفداران سال را بدون یک الپی به پایان رساندند. امیدواریم ۲۰۲۶ جبران کند. حالا با عنوان «Stove»، این هنرمند گفته که اثری با تولید «کانتری کلاسیک، آمریکایی یا گوتیک جنوبی» خواهد بود. با توجه به سینگلهای منتشرشده «Henry, Come On» و «Bluebird»، امیدهای زیادی داریم.
رابی ویلیامز – بریتپاپ
تاریخ انتشار: ۶ فوریه
با توجه به اینکه امسال شاهد بازگشت هر دو اویسیس و پالپ بودیم، به نظر میرسد رابی هم میخواهد موج احیای بریتپاپ را سوار شود. انتشار آلبوم سیزدهم او که در اصل برای ۲۰۲۵ برنامهریزی شده بود، به گزارشها به تعویق افتاد تا با «The Life of a Showgirl» تیلور سویفت رقابت نکند. امیدواریم انتظار ارزشش را داشته باشد. با این حال، بعید است بدتر از «The Christmas Present» در ۲۰۱۹ باشد، آلبومی با کاورهای کمرمق از ترانههای فصل کریسمس و چند قطعه اوریجینال که یکیشان با حضور بوکسور تایسون فیوری بهیادماندنی شد. از اینجا دیگر راه فقط رو به بالاست.
چارلی ایکسسیاکس – بلندیهای بادگیر
تاریخ انتشار: ۱۳ فوریه
در نخستین پروژه پس از Brat، چارلی ایکسسیاکس سبز لایم را با مشکی تیره عوض میکند و دست به حرکت غافلگیرانه میزند: موسیقی متن یک فیلم. برای فیلم تازه و پرسروصدای امرالد فنل، اقتباس این کارگردان بریتانیایی از رمان کلاسیک ۱۸۴۷ امیلی برونته با بازی مارگو رابی و جیکوب الوردی. درباره خود فیلم چندان مطمئن نیستیم که کمی «۵۰ سایه برونته» و تشنه میمهای زمانهربا به نظر میرسد. موسیقی ایکسسیاکس برای فیلم چندان «Brat» نیست و بهمراتب ایموتر است، پس امیدواریم مثل روی کاغذ، سطحی و نمایشی از کار درنیاید.
اضافی: جف باکلی – Live at Sin-é
تاریخ انتشار: ۱۳ فوریه
اگرچه بهمعنای دقیقِ انتشار ۲۰۲۶ نیست، این یکی ارزش هیجانزده شدن دارد. آلبوم زنده خارقالعاده جف باکلی که نخست بار در ۱۹۹۳ بهصورت ایپی منتشر شد، سرانجام سال آینده با مجموعه جعبهای چهار وینیلِ کامل عرضه میشود. ضبطشده در کافه کوچکی در ایست ویلیجِ منهتن، یکی از دوستداشتنیترین و صمیمیترین آلبومهای زنده است و نسخههای اولیه «Mojo Pin»، «Lover, You Should’ve Come Over» و کاورهای دلربای «Je N’en Connais Pas La Fin» از ادیت پیاف، «Just Like A Woman» از باب دیلن و «Be My Husband» از نینا سیمون را در خود دارد. یک بایدِ مطلق.
پیچز – No Lube So Rude
تاریخ انتشار: ۲۰ فوریه
پیچز در ۲۰۲۶ دوباره تور میگذارد تا آلبوم تازهاش را تبلیغ کند، آلبومی که نوید یک دوز دیگر از رقص الکتروپانکِ دهاندریده و صریح را میدهد. خود عناوین ترانهها «Fuck Your Face» و «Not In Your Mouth None Of Your Business» نشان میدهند با چه فضایی روبهرو هستیم. طبق بیانیه مطبوعاتی، «No Lube So Rude» «در تقاطع امر شخصی و سیاسی» شکل میگیرد، جایی که بدن نه فقط بهمثابه ظرفی جنسی و معنوی، که در خط مقدم نبرد برای حقوق پایه انسانی میایستد. ما را هم حساب کنید.
بیل کالاهان – My Days of 58
تاریخ انتشار: ۲۷ فوریه
بیل کالاهان، هنرمند سولو و خواننده گروه اسموگ، قرار است پس از آلبوم فولک بینقص «YTI⅃AƎЯ» (یکی از بهترین آثارش تا امروز) با «My Days of 58» برگردد؛ آلبومی که با همان گروهی ضبط شده که در ۲۰۲۲ همراهش تور رفت. این کار لقب «آلبوم اتاق نشیمن» گرفته است (باید صبر کنیم و ببینیم یعنی چه). کالاهان توضیح داده که سازهای بادی آرام خواهند بود و روند ضبط بیشتر بر جمع کردن آدمهای دمِ دست تکیه داشته «بهجای پیروی از دستور آشپزی». امیدبخش به نظر میرسد.
گوریلاز – The Mountain
تاریخ انتشار: ۲۷ فوریه
گروه مجازی تحسینشده دیمن آلبورن و جیمی هیولت امسال ۲۵ سالگی خود را جشن گرفت. برای پروژهای که در ابتدا قرار بود کار جانبی خواننده بلر باشد، اصلاً بد نیست. هشت آلبوم بعد، اثر تازهشان یک آلبوم مفهومی دیگر است که این بار ناسازهای کارتونی را به هند میبرد و شامل قطعاتی به انگلیسی، عربی، هندی و یوروبا است. فهرست همراهان هم پُر و پیمان است، با حضور بابی وومک، دی لا سول، ایدلز، یاسین بی، اسپارکس و مارک ای. اسمیت. آلبورن این آلبوم را «تغییر پارادایم» و «بسیار متفاوت» توصیف کرده و ما هم منتظرش هستیم.
اضافی: ایلز – Daisies of the Galaxy (بازانتشارِ بیستوپنجمین سالگرد)
تاریخ انتشار: ۲۷ مارس
یکی از بهترین آلبومهای ایلز امسال ۲۵ ساله شد و قرار است نسخه وینیلِ تازهای از سومین آلبومِ استودیویی مارک اولیور اورت منتشر شود، با قطعههای محبوبی مثل «Grace Kelly Blues»، «I Like Birds»، «It’s A Motherfucker» و «Mr. E’s Beautiful Blues». این آلبوم، که آفتابیتر از انتشارهای پیشین «Beautiful Freak» و «Electro-Shock Blues» است، در این بازانتشار اضافه ارزشمندی برای هر مجموعه صفحه خواهد بود و گزینهای عالی برای دوباره کشف کردن در هنگام خداحافظی با زمستان.
همین. فعلاً باید ما را سرگرم نگه دارد.
منتظر کدام آلبومها هستید؟ به ما بگویید و در همین فاصله نگاهی بیندازید به گزیدههای فرهنگی ۲۰۲۵ ما، اینسالِ بهترین آلبومها، بهترین فیلمها، بهترین نمایشگاهها و بهترین روندها. با ما همراه باشید؛ پیشنمایشهای ۲۰۲۶ ادامه دارند و فهرست موردانتظارترین فیلمها بهزودی منتشر میشود.