چند روز پس از رسانه‌ای شدن خبر تکان دهنده گروگانگیری ۲۹ ماهه یک خانواده ۹ نفره در شهر رشت و واکنش‌های گسترده به این خبر، قوه قضائیه ایران سرانجام آن را تایید کرد.
آگهی
فلاح میری، دادستان رشت، اعلام کرد که این خانواده از دی‌ماه ۱۴۰۰ در گروگان بوده‌اند و سرانجام پس از حدود دو سال، راز این گروگانگیری با گزارش یکی از همسایگان به مقامات قضایی فاش شد. این همسایه که با خانواده گروگان گرفته‌شده آشنا بود، با مشاهده رفت‌وآمدهای مشکوک به خانه آنها به موضوع شک کرده و با مراجعه به دادستانی مرکز استان ماجرا را اطلاع داده است.
بنابر گزارش قوه قضائیه ایران، گروگان‌گیران دو برادر مجرد و یک زن بودند که پیشتر نیز سابقه گروگانگیری داشتند و برای فرار از مجازات در شهرستان رشت مخفی شدند. آنها پس از محکوم شدن به هشت سال حبس در دادگستری هشتگرد، برای «فرار از اجرای مجازات به شهرستان رشت» رفتند و در آنجا «زندگی مخفیانه» داشتند.
چطور این خانواده به گروگان گرفته شدند؟
در این گزارش آمده است که زن گروگانگیر از سال‌ها پیش با مادر خانواده، که همسرش وکیل بود، آشنایی داشت و به دلیل آگاهی از وضعیت مالی خوب این خانواده، تصمیم به اخاذی از آنها گرفت. او تمام اعضای خانواده را شناسایی کرده بود و با نقشه‌ای حساب‌شده با هم‌دستانش اقدام به گروگانگیری کرد.
دادستان رشت می‌گوید زن گروگانگیر بعد از مدتی «با ترفندی همسر و مادر زن وکیل را به خانه دو گروگانگیر که آنها را برادر خود معرفی کرده بود می‌برد و آنها را با آبمیوه مسموم، بیهوش می‌کند.» سپس «گروگانگیرها با تلفن مادر خانواده به شوهر وی (پدر خانواده) پیام می‌دهند، آدرس می‌فرستند و به او اعلام می‌کنند حال مادرهمسر وی بد شده است و سریعا خودش را به آدرسی که می‌دهند، برساند. بعد از آمدن پدر خانواده، وی را نیز گروگان می‌گیرند. با همین ترفند خواهر و برادر همسر، را نیز بیهوش می‌کنند و گروگان می‌گیرند.»
پس از اینکه شش عضو خانواده بیهوشی می‌شوند، زن گروگانگیر «به بهانه پیشگیری از کرونا به سه فرزند آنها نیز قرص بیهوشی می‌دهد و بعد از بیهوش شدن آنها، بقیه اعضای خانواده را نیز به منزل خودشان که یک خانه دو طبقه بود، منتقل می‌کنند و از این زمان گروگانگیری این خانواده در خانه افراد گروگان‌گرفته شروع می‌شود.»
بنابر گزارش قوه قضاییه با توجه به اینکه، این خانواده از قبل تصمیم به مهاجرت داشتند و آشنایان آنها نیز از این موضوع اطلاع داشتند، در طول این مدت اگر اقوام و نزدیکان با آنها تماس می‌گرفتند، گروگانگیرها آنها را تهدید جانی می‌کردند که به اقوام خود اعلام کنند مهاجرت کرده‌اند و در ایران نیستند.
به گفته دادستان رشت در مدت ۲ سال فرزندان این خانواده، به مدرسه و دانشگاه نرفته بودند و عملا با گروگانگیرها زندگی می‌کردند. همچنین در این مدت گروگانگیرها اعضای این خانواده را به دفتر اسناد رسمی برده و اموال آنها را به نام خودشان کرده بودند.
روایت خانواده
پیشتر آقای علم‌خواه، وکیل دادگستری که همراه با خانواده‌اش به اسارت این گروگان‌گیران‌ها درآمده بود به پایگاه خبری نورنیوز گفته بود که هر کدام از آنها را «جداگانه با تسمه کمربندی و زنجیر می‌بستند» و همه آنها در طول شبانه روز «به مدت ۱۷ ساعت» خواب بودند و هر وقت به هوش می‌آمدند کمی غذا به آنها می‌دادند و چون شرایط روحی و روانی و جسمی مناسبی نداشتند، با تهدید «چاقو و قمه» مجبور به خوردن غذا می‌شدند.
او گفت اکنون متوجه شده‌اند که گروگانگیرها به آنها «قرص‌های سنگینی» می‌دادند: «آنها برای استفاده از سرویس بهداشتی، پای بسته‌ی ما را باز می‌کردند و یک نفر جلوی سرویس بهداشتی می‌ایستاد واجازه نمی‌داد که حتی در را ببندیم؛ بعد از سرویس دوباره دست و پایمان را می‌بستند.»
او درباره عدم پیگیری آشنایان و دوستانشان توضیح داد که گروگان‌گیران با استفاده از دوربین‌های نصب‌شده، افرادی را که به دنبال آنها بودند شناسایی می‌کردند. سرکرده زن گروگان‌گیران، که بسیاری از آشنایان خانواده را می‌شناخت، به افرادی که پیگیر وضعیت آنها بودند یا پاسخ نمی‌داد یا از طرف خانواده پیامک‌هایی ارسال می‌کرد. در این پیام‌ها اعلام می‌شد که خانواده از آن خانه رفته‌اند، در تهران هستند یا تمایلی به ارتباط با فامیل و آشنایان ندارند.
راز این گروگانگیری چگونه برملا شد؟
دادستان رشت در رابطه نحوه اطلاع از موضوع گروگانگیری و دستگیری گروگانگیرها گفت فردی با مراجعه به قوه قضاییه «اعلام کرد اعضای یک خانواده چند وقتی است گروگان گرفته شده‌اند. فرد گزارش دهنده با افرادی که گروگان گرفته شده بودند در یک محله زندگی می‌کرد و همسایه آنها بود. او با حساس شدن روی رفت و آمد‌های مشکوک به منزل گروگان‌ها به موضوع شک کرده و موضوع را گزارش می‌دهد».
روایت آقای علم‌خواه اما از این ماجرا متفاوت است، او می‌گوید که گروگانگیرها قرار بود پس از فروش اموال و تقسیم پول، با استفاده از قرص برنج یا گاز آنها را به قتل برسانند و مرگ آنها را خودکشی دسته‌جمعی جلوه دهند. اما «اختلاف بین گروگان‌گیران بر سر تقسیم اموال باعث شد که شکایت کنند و این موضوع پس از بررسی تلفن‌های همراه آنان، به پلیس اطلاع داده شد. پلیس با تحقیقات خود گروگان‌ها را نجات داد و گروهی از گروگان‌گیران دستگیر شدند.»
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
با انتشار این خبر انتقادات فراوانی متوجه پلیس و دستگاه‌های امنیتی شده است که چرا نتوانستند زودتر از وقوع این گروگانگیری مطلع شوند. این موضوع همچنین نگرانی‌ها درباره امنیت عمومی و افزایش جرایم خطرناک در ایران را افزایش داده است.
علم‌خواه نیز بر اهمیت اطلاع‌رسانی مدارس در مورد غیبت ناگهانی دانش‌آموزان تأکید کرده و معتقد است که اگر چنین اطلاع‌رسانی‌هایی در زمان غیبت فرزندانش از مدرسه صورت می‌گرفت، آنها به مدت ۲۹ ماه گرفتار این وضعیت نمی‌شدند.