سازمان ملل روز سه‌شنبه اعلام کرد که کمبود سوخت، کارخانه‌های نمک‌زدایی را مجبور به تعطیلی کرده است و مردم ناچارند با کمترین میزان آب شرب لازم برای بقا سر کنند. این در حالی است که هوا در این منطقه بسیار گرم شده است.
آگهیدر شهر خان یونس در جنوب نوار غزه، تعداد زیادی از مردم در صف ایستاده‌اند تا ظروف خود را با آب پر کنند، در حالی که برخی دیگر گاهی مجبور می‌شوند برای شستن ظروف یا لباس‌های خود مسافت‌های طولانی را تا دریا طی کنند. سازمان ملل روز سه‌شنبه اعلام کرد که کمبود سوخت، کارخانه‌های نمک‌زدایی را مجبور به تعطیلی کرده است و مردم ناچارند با کمترین میزان آب شرب لازم برای بقا سر کنند. این در حالی است که هوا در این منطقه بسیار گرم شده است.
محمد القدره، آواره‌ای از رفح در اردوگاه المواسی در این باره می‌گوید:«آب و هوای اینجا بیابانی است. نه آب شیرین هست و نه آب شور و ما بسیار در رنجیم. چاره‌ای جز خرید بطری‌های آب معدنی به قیمت بالا وجود ندارد ولی هیچ منبع درآمدی نداریم.»
مقام‌های سازمان ملل می‌گویند ده‌ها هزار نفری که در چادر‌های آوارگان به سر می‌برند مجبورند مسافت‌های طولانی را تنها برای دسترسی به قطره‌ای آب طی کنند.
ماجده عبدالرزاق، آواره‌ای از شهر غزه، توضیح می‌دهد: «ما با پرداخت هزینه بالا، دبه‌های آب را پر می کنیم و از مشکل کمبود آب رنج می‌بریم. برای شستن ظرف‌ها و لباس‌ها به دریا می‌رویم و برمی‌گردیم. یک گالن آب برای یک روز کافی نیست. دو سه تا پر می کنیم و قیمت هر کدام سه شِکِل است.»
خیتم دادار، آواره‌ای از شهر غزه اضافه می‌کند: «اوایل که به المواسی رسیدیم، خدا را شکر آب همیشه در دسترس بود. مردم خیّر [امدادرسانان] می‌آمدند و به ما آب می‌دادند. حالا نمی‌آیند یا دیر می‌آیند و این باعث بحران شد. اگر بخواهیم آب بخریم یک گالن آب را سه شِکِل به ما می فروشند. همانطور که می‌دانید، شرایط سخت است و ما به آب نیاز داریم و بچه داریم. بچه‌ها به آب و شیر و این چیزها نیاز دارند. آب یک چیز اساسی است و ما نمی‌توانیم بدون آن زندگی کنیم. متأسفانه آبی که دریافت می‌کنیم آلوده است و تمیز نیست.»
پس از حمله حماس در تاریخ ۷ اکتبر، اسرائیل به نوار غزه حمله کرده است و پس از گذشت تقریبا هشت ماه حملات هوایی و زمینی این کشور باعث تخریب گسترده زیرساخت‌ها در نوار غزه شده است. کمبود منابع سوخت نیز قطع برق را به دنبال داشته است.
مارتین گریفیتس، معاون دبیر کل سازمان ملل در امور بشردوستانه روز سه‌شنبه در نشست خبری درباره أوضاع غزه گفت: «ما می دانیم به چه چیزی نیاز داریم و می‌دانیم که چه چیزی نداریم. ما به سوخت نیاز داریم که نداریم چون به مقدار کافی وارد [نوار غزه] نمی‌شود. ما به رسیدن کامیون‌های مواد غذایی نیاز داریم. شما از واقعه وحشتناک غارت کاروان برنامه جهانی غذا روز شنبه خبردار شده‌اید، که خود کامیون‌ها را بردند، چه برسد به مواد غذایی که داخلشان بود. فقط صرف غذا هم نبود، مواد غذایی دیگری هم بود. ما می‌دانیم که تنها یک بیمارستان در جنوب باقی مانده است که باز است و مردم به آن دسترسی ندارند. هیچ امنیتی در غزه وجود ندارد و یک میلیون نفر رفح را ترک کرده‌اند.»
او اضافه کرد که کمبود امنیت در نوار غزه آمار جرم و جنایت را بالا برده است. این در حالی است که حماس و اسرائیل هر دو از پذیرش اخیر آتش‌بسی که جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا مطرح کرد، سرباز می‌زنند. بر اساس گزارش وزارت بهداشت غزه که تفاوتی بین رزمندگان و غیرنظامیان قائل نیست، بمباران‌ها و عملیات زمینی اسرائیل در غزه بیش از ۳۶ هزار فلسطینی را قربانی کرده است.
تهاجم گسترده اسرائیل به شهر رفح در جنوب غزه، تا حد زیادی جریان غذا، دارو و سایر تدارکات را برای فلسطینیانی که با گرسنگی گسترده مواجه هستند، قطع کرده است.
امدادگران ماه‌ها از اسرائیل خواسته‌اند که اجازه دهد محموله‌های تجاری بیشتری وارد غزه شود تا علاوه بر غذاهای فاسدنشدنی همچون آرد و غذاهای کنسروی، غذاهای تازه هم به مردم آواره این باریکه برسد. در این مدت روزانه بین ۲۰ تا ۱۵۰ کامیون که هر کدام ظرفیت انتقال ۲۰ تن مواد غذایی دارند به صورت نامنظم از گذرگاه مرزی کرم شالوم بین جنوب غزه و اسرائيل منتقل شده و مقام‌های فلسطینی می‌گوید اسرائيل به صورت سلیقه‌ای اجازه ورود این کمک‌ها را صادر می‌کند.
این تعداد بسیار کمتر از روزانه ۶۰۰ کامیون در روزی است که آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده تاکید کرده برای مقابله با قطحی در غزه ضروری است. در همین حال، به گفته مقامات فلسطینی، اسرائیل در اواخر ماه مه ممنوعیت فروش مواد غذایی به غزه از اسرائیل و کرانه باختری اشغالی را لغو کرد.
بر اساس آمارهای سازمان ملل متحد، قبل از شروع جنگ در ۷ اکتبر، روزانه به طور متوسط ۵۰۰ کامیون کمکی و تجاری وارد غزه می‌شد تا تقریبا تمام کالاهای مورد نیاز این باریکه از مواد غذایی گرفته تا تجهیزات پزشکی و کشاورزی را تامین می‌کرد.