پنج انتخاباتی که چهره اروپا را در سال ۲۰۲۲ تغییر داد
نظرها
اروپا در سال گذشته میلادی شاهد برپایی انتخاباتی تاثیرگذار بود که برخی از آنها چهره سیاسی این قاره را تغییر داد.
در ادامه به صورت مختصر به برخی از مهمترین انتخابات یکسال اخیر، از جمله انتخاب اولین نخست‌وزیر زن ایتالیا آنهم با دیدگاههای راست افراطی، ابقای ویکتور اوربان در مجارستان، پیروزی راست افراطی در انتخابات سوئد، دومین پیروزی امانوئل ماکرون در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه و شکست نخست‌وزیر عوامگرای اسلوونی می‌پردازیم.
ایتالیا برای نخستین‌بار پس از جنگ جهانی دوم تحت رهبری «راست افراطی» قرار گرفت
یکی از برجسته‌ترین انتخابات اروپا در سال ۲۰۲۲ در ایتالیا برگزار شد، جایی که جورجا ملونی اولین رهبر راست افراطی این کشور پس از جنگ جهانی دوم سکان هدایت دستگاه اجرایی را در دست گرفت.
«برادران ایتالیا» حزبی دست راستی با گرایش‌های افراطی به ریاست خانم ملونی در انتخابات زودهنگام ۲۵ سپتامبر اکثریت آراء را به دست آورد و رهبری ائتلاف جریان راست در انتخابات برای تشکیل دولت را در دست گرفت.
احزاب راست و راست افراطی «فورزا ایتالیا» و «لیگ» به رهبری سیلویو برلوسکونی و ماتئو سالوینی دیگر اعضای این ائتلاف را تشکیل می‌دادند.
نتیجه این انتخابات در ایتالیا، کشوری که خود یکی از اعضای مؤسس اتحادیه اروپا محسوب می‌شود، در ابتدا بیم و نگرانی زیادی را نسبت به رویکرد آینده خانم ملونی و سیاست‌های احتمالی اروپاستیزانه وی بر انگیخت.
دانیله آلبرتازی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ساریِ انگلیس با نگاهی به رویکرد نخست‌وزیر ایتالیا در چند ماه نخست به دست گرفتن قدرت می‌گوید: «مردم فکر می‌کردند که جورجیا ملونی می‌خواهد با اروپا مبارزه کند، اما او برعکس عمل کرده است.»
وی با تاکید بر اینکه خانم ملونی بیش از آنکه به عنوان یک نیروی راست افراطی ظاهر شود تمایل دارد رویکردی محافظه‌کارانه داشته باشد و همچون یک نخست‌وزیر عمل کند، تصریح می‌کند: «ایتالیا از نظر اقتصادی به صندوق بازیابی اروپا متکی است، به همین دلیل ملونی نمی‌تواند در مقیاسی که مجارستان و لهستان با کمیسیون اروپا اختلاف دارند، از بروکسل فاصله بگیرد.»
ملونی، اولین نخست‌وزیر زن ایتالیا، علاوه بر رویگردانی از جنگ و کشمش با بروکسل، موضعی همسو با ناتو نیز اتخاذ کرده و از افزایش هزینه‌های دفاعی اروپا برای کمک به اوکراین پس از تهاجم روسیه به خاک این کشور حمایت کرده است.
او اما در عوض مواضعی تندروانه‌تر را در داخل کشورش در پیش گرفته است؛ از میان رویکردهای مبتنی بر گرایش راست افراطی خانم ملونی می‌توان به مخالفت وی و دولتش در ماه نوامبر با پهلو گرفتن کشتی امدادرسان حامل پناهجویان در سواحل ایتالیا اشاره کرد.
چهارمین دوره نخست‌وزیری ویکتور اوربان در مجارستان
ویکتور اوربان پس از پیروزی قاطع در انتخابات ماه آوریل گذشته، برای چهارمین دوره در رأس هدایت دولت مجارستان قرار گرفت.
فیدز، حزب دست راستی و عوامگرای تحت رهبری ویکتور اوربان بیش از دو سوم کرسی‌های پارلمان را در پایان انتخابات قانونگذاری اخیر در این کشور به دست آورد.
اوربان در این انتخابات، کارزاری برای معرفی یک مانیفست سیاسی مشخص به راه نینداخت اما در عوض از سخنرانی‌ها و مناظره‌های تلویزیونی برای تعامل و ارتباط با رای دهندگان استفاده کرد.
او همچنین خود را به عنوان نامزدی معرفی کرد که مجارستان را از کشاندن به جنگ اوکراین در مراحل ابتدایی آن باز داشته است.
پیروزی آقای اوربان، برای بروکسل و نیز اپوزیسیون که برای برکناری او حول یک نامزد متحد شده بودند با یاس و ناامیدی بزرگی همراه بود.
ویکتور اوربان در اظهارات پس از پیروزی در انتخابات اینگونه به خود می‌بالید: «ما پیروزی بزرگی به دست آوردیم که می‌توان آن را از ماه هم مشاهده کرد پس مطمئناً از بروکسل هم قابل مشاهده است.»
انتخاب مجدد آقای اوربان ضربه‌ای سخت به کمیسیون اروپا تلقی شد که از مدت‌ها پیش با بوداپست بر سر پایبندی به ارزش‌های اتحادیه در چالش و نزاع بود.
یک محقق وابسته به شورای روابط خارجی اروپا به یورونیوز گفت که از زمان انتخاب مجدد ویکتور اوربان «نگرش متخاصم و تهاجمی وی نسبت به نهادهای اروپایی تشدید شده است».
با اوج‌گیری این اختلافات، بروکسل اواخر نوامبر اعلام کرد که سهم ۷.۵ میلیارد یورویی بوداپست از بودجه بازیابی اتحادیه اروپا را مسدود می‌کند، زیرا مجارستان اصلاحات درخواست شده برطرف شدن نگرانی‌ها نسبت به برقراری «حاکمیت قانون» در این کشور را به اندازه کافی انجام نداده است.
«راست افراطی» بزرگترین برنده انتخابات سوئد
انتخابات قانونگذاری در سوئد نیز با تاثیر از موج تازه شکل گرفته در اروپا طی سال جاری میلادی، به مانند ایتالیا با شگفتی‌سازی بزرگ جریان راست افراطی همراه شد.
ائتلاف راست و راست افراطی در سوئد با اختلافی اندک نتایج انتخابات قانونگذاری در این کشور را به نفع خود رقم زد و چپ‌ها را پس از هشت سال از قدرت کنار پایین کشید.
دموکرات‌های سوئد، حزبی که ریشه در فاشیسم و جنبش نئونازی دهه ۱۹۹۰ دارد، پس از سوسیال دموکرات‌ها در انتخابات قانونگذاری بیشترین آراء را به خود اختصاص داد.
پیروزی جناح راست و رقم خوردن تحول سیاسی جدید در سوئد از آن جهت بی‌سابقه و تاریخی است که هرگز یک دولت حاکم بر این کشور نیاز به حمایت و پشتیبانی حزب دست راستی «دموکرات‌های سوئد» نداشته است.
این حزب راستگرای افراطی با کسب ۲۰.۶ درصد آراء برنده بزرگ انتخابات پارلمانی بود و پس از میانه‌رو‌های محافظه‌کار، دومین حزب سیاسی سوئد لقب گرفت.
«دموکرات‌های سوئد» که بیست سال پیش تنها یک درصد آراء را در انتخابات به خود اختصاص می‌دادند، در انتخابات عمومی سال ۲۰۱۰ برای نخستین بار از حدنصاب انتخاباتی ۴ درصد عبور کردند و موفق شدند به ریکسداگ، نهاد قانونگذاری ملی و عالی‌ترین نهاد تصمیم‌گیری در سوئد راه یابند.
این حزب راست افراطی اگرچه عضو رسمی ائتلاف میانه‌روها، دموکرات‌های مسیحی و لیبرال‌های حاکم بر کشور نیست، اما همچنان نقش بزرگی در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های دولت نخست‌وزیر اولف کریسترسون ایفا می‌کند.
دموکرات‌های سوئد اکنون اهرم سیاسی قابل توجهی در پارلمان در دست دارند و می‌توانند از آن برای تأثیرگذاری بر «سیاست‌های مهاجرت و همچنین اصلاحات نظم و قانون» استفاده کنند.
دومین دوره ریاست جمهوری امانوئل ماکرون در فرانسه
احزاب طرفدار اروپا ماه آوریل گذشته، زمانی که امانوئل ماکرون برای دومین دوره پیاپی به ریاست جمهوری فرانسه برگزیده شد، تقویت شدند.
امانوئل ماکرون برای به دست آوردن این پیروزی مجبور شد بار دیگر مارین لوپن، رقیب راست افراطی خود را در دور دوم انتخابات شکست دهد.
با این حال در انتخابات پارلمانی فرانسه که دو ماه پس از کسب این پیروزی برای رئیس جمهوری فرانسه به دست آمد، حزب لیبرال و ترقی‌خواه «جمهوری به‌پیش» تحت رهبری آقای ماکرون اکثریت مطلق خود را در پارلمان از دست داد.
حزب ماکرون و متحدانش پس از این ناکامی با وجود گفتگوها برای تشکیل ائتلاف، تصمیم به تشکیل دولت اقلیت گرفتند.
امانوئل ماکرون از زمان انتخاب مجدد، بار دیگر به رایزنی‌ها برای ارائه طرح بحث برانگیز اصلاح قانون بازنشستگی که در دوره قبل موفق به تصویب آن نشد، ادامه می‌دهد.
رئیس جمهوری فرانسه در رأس رهبری جامعه سیاسی اروپا همچنان برنامه‌های سیاسی همسو با اتحادیه اروپای خود را دنبال می‌کند.
یک «تازه وارد» نخست‌وزیر عوامگرای اسلوونی را برکنار کرد
یانز یانشا، نخست‌وزیر عوامگرای اسلوونی که از حامیان دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق ایالات متحده بود در پی رقم خوردن نتایجی غیرمنتظره در انتخابات ماه آوریل از کار برکنار شد.
أقای یانشا همچنین متهم بود که اسلوونی را در مسیر سیاست‌هایی دست راستی مشابه با آنچه در مجارستان جاریست کشانده است.
جنبش آزادی، یک حزب لیبرال جدید در اسلوونی با کسب ۳۴.۵ درصد آراء در انتخابات قانونگذاری ماه آوریل تحلیلگران را شگفت‌‌زده کرد.
این در حالیست که حزب دموکرات اسلوونی به ریاست یانز یانشا، نخست‌وزیر وقت در همین انتخابات تنها ۲۳.۶ درصد آراء را به خود اختصاص داد.
در پی این پیروزی بزرگ، رابرت گولوب بنیانگذار و رهبر حزب «جنبش آزادی» ریاست دولت جدید اسلوونی را در دست گرفت و نخست‌وزیر شد.
آقای گولوب در طول مبارزات انتخاباتی، مشارکت در رای گیری را نوعی «رفراندم برای دموکراسی» توصیف و یانز یانشا را به تضعیف نهادهای دموکراتیک و آزادی مطبوعات پس از به قدرت رسیدن در سال ۲۰۲۰ متهم کرد.
او همچنین قول داد که روابط کشورش با اتحادیه اروپا را که به دلیل سیاست‌های همسوی یانشا با ویکتور اوربان، رهبر ملی‌گرای مجارستان به شدت آسیب دیده بود، بازیابی و تقویت کند.