تلفیق عناصر آفریقایی و هنر مدرن غربی در آثار نقاش آنگولایی

آگهی

گیلرم مامپویا، هنرمندی آنگولایی است که نقاشی‌هایش با رنگهای زندهٔ آفریقایی، و دیدگاه منحصربه‌فرد و پرکشش به‌راستی یادآور آنگولا هستند. سبک او تلفیقی است از موتیف‌های آفریقایی و شیوهٔ هنرمندان بزرگی نظیر پیکاسو و دوبوفه که بر کارش تأثیر فراوان داشته‌اند.

مامپویا دو دهه پیش مشاور حقوقی یک شرکت بزرگ بوده می‌گوید:‌ «محیط کاری‌ام خیلی اتوکشیده بود، که با روحیهٔ من سازگاری نداشت، می‌دیدم که هنرمندان نمایشگاه می‌گذارند و دنیایشان پر از رنگ‌ونور است، و حس کردم که این دنیا در من هم هست.»

دنیای مامپویا از آن پس دائم در حال رشد بوده است. او روی دیوارهای ادارات، خیابان‌ها و گالری‌ها نقاشی کرده و طرح بزرگی برای موزهٔ هنر آنگولا داشته است.

اودربارهٔ منابع الهام خود می‌گوید: «از هنر غرب چیزهای خوبی گرفتم، مثلا از پیکاسو و دالی، اما از فرهنگ نیاکان خودمان هم الهام گرفته‌ام، تجربهٔ من به اینها محدود نمی‌شود، یعنی در دانشکدهٔ حقوق هم چیزهایی نظیر مهار نفس و منطق و پژوهش یاد گرفتم، و همهٔ اینها همزمان تلفیقی از هنر و منطق و ‌کسب‌وکار ایجاد کرده است.»

شاید برای همین است که او هرچند دیگر در اداره کار نمی‌کند، فضای شرکت‌های بزرگ همچنان در هنرش به چشم می‌خورد. یکی از پروژه‌های جالبی که او آن را با حمایت مالی یک شرکت بزرگ آنگولایی اجرا کرده نقاشی عجایب هفت‌گانه آنگولا بوده است،‌ از جمله نقاشی‌هایی از آبشار یکصد متری کالاندولا» و «صخره‌های سیاه»، یعنی جایی که جنجگویان آنگولایی با استعمارگران پرتغالی مبارزه کرده‌اند.

کارلوس باپتیستا، منتقد هنری دربارهٔ آثار او می‌گوید: «کار او نوعی هنر التقاطی با صداقت روشنفکرانهٔ بسیار است، که البته رگه‌های اومانیستی هم در آن دیده می‌شود. هنر او در دنیا خواهان دارد، یعنی در جاهایی نظیر کرهٔ جنوبی، پاریس، برزیل و پرتغال.»

هنر او راوی تاریخ آنگولا هم هست و او خود دربارهٔ تأثیر تاریخ بر هنرش می‌گوید: «تاریخ استعمار و برده‌داری و مثلت تجارت در جریان بوده و ما هم در مسیر اینها بوده‌ایم، و وقتی در مسیر باشید تمام تأثیراتش را می‌گیرید، چه منفی و چه مثبت. من کوشیده‌ام ایمان، کوشش، امید، و صلح و شادی آینده را تصویر کنم.»

مامپویا که اکنون گالری خودش را دارد می‌گوید وقت آن رسیده که موزه‌ای ویژهٔ آثار هنرمندان آفریقایی برپا کند. او همچنین بناست برج مراقبت فرودگاه تازهٔ لواندا هم با کار او به یکی از نمادهای هنر آنگولا بدل شود.