یک هفته پس از آغاز اعتصاب گسترده کارگران صنعت نفت و گاز و پتروشیمی ایران، این اعتراض کارگری «بیسابقه» در تاریخ ایران پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷، فراگیرتر میشود.
آگهییک هفته پس از آغاز اعتصاب گسترده کارگران صنعت نفت و گاز و پتروشیمی ایران، این اعتراض کارگری «بیسابقه» در تاریخ ایران پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷، فراگیرتر میشود.
هزاران نفر از کارگران این صنعت حیاتی برای اقتصاد ایران از یک روز پس از انتخابات ریاست جمهوری در اعتراض به شرایط سخت کار، ایمنی کار، زندگی و حقوق بسیار پایین و همچنین قراردادهای موقت و حضور شرکتهای پیمانکاری بهعنوان واسطه با کارفرمای اصلی و همچنین خصوصی سازی، دست از کار کشیدند.
در حالی که داشتن تشکل رسمی و سندیکای کارگری در صنعت نفت از پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ممنوع است، کارگران معترض در قالب شورا و مجمع عمومی تصمیمات خود را اتخاد و اجرایی و خواستهای خود را بیان میکنند.
پس از تعطیلی دهها واحد پالایشگاهی و تولیدی مرتبط با صنعت نفت و گاز و پتروشیمی در هفته گذشته در چندین استان ایران، روز شنبه کارگران پالایشگاه گاز بیدبلند بهبهان و کارگران پیمانی شرکت ODCC اصفهان هم با سازماندهی و اجرای اعتصاب، فعالیت این پالایشگاهها را مختل کردند.
علاوه بر کارگران پیمانی، بسیاری از کارگران «بهرهمند» از قراداد دائم هم به صف معترضان پیوستهاند و آنگونه که گفته میشود، قرار است از روزهای آینده شمار بیشتری از کارگران دائم به این اعتصاب بپیوندند.
پیش از این اعلام شده بود که ۷۰۰ تن از کارگران اعتصابی پیمانی پالایشگاه تهران اخراج شده اند. مدیران این واحد صنعتی این خبر را تکذیب میکنند.
اعتراض به وضعیت کار و معیشت کارگران صنعت نفت و گاز و پتروشیمی، چند هفته پیش از آغاز اعتصاب شروع شده بود. کارگران پرشمار این صنعت ثروتمند میگویند خواستار برخورداری از دستمزد و شرایط کار درخور و متناسب با فعالیت حرفهای خود هستند. بسیاری از کارگران می گویند با توجه به وضعیت گرانی، حداقل ۱۲ میلیون تومان حقوق میتواند دخل و خرج یک خانواده کارگری را میزان کند.