جهان دانش: تجربه آموزش کودکان معلول

جهان دانش: تجربه آموزش کودکان معلول
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

فراگیری می تواند چالشی بزرگ باشد. گاه غلبه بر این چالشها قدرتی می خواهد که قبلا در خودمان سراغ نداشتیم. این امر بویژه در مورد کسانی صادق است که برای یاد گرفتن محتاج توجه خاصند.

بیش از ده درصد جمعیت جهان به نوعی معلولند. به همین دلیل آموزش به معلولان، بسیار مهم است.

کودکان دچار عقب ماندگی ذهنی یا جسمی، بیش از دو درصد جمعیت فلسطینیان را تشکیل می دهند. اما امروز حدود دو هزار نفرشان در مرکز “کودکان خوشحال” که در دهه نود بنیان نهاده شد، مشغول یاد گیریند.

احمد از اوان کودکی از برقراری ارتباط با دیگران و آرام گرفتن در یک جا ناتوان بود. اما سه سال آموزش در این مدرسه او را برای رفتن به یک مدرسه معمولی آماده کرده است.

مرکز “کودکان خوشحال” نه تنها مراقب سلامتی کودکان معلول ذهنی و جسمی است، بلکه به آنها و پدرو مادرهایشان کمک می کند با پرورش استعدادهای این کودکان آنها را وارد اجتماع کنند.

با این همه، اوضاع نابسامان سیاسی و اقتصادی در اراضی اشغالی، کار بر روی این پروژه را مشکل کرده است.

چالشهای سیاسی، مسئله وجود پست های نگهبانی در اراضی اشغالی است که نمی گذارد دانش آموزان بموقع به مدرسه برسند، اوضاع اقتصادی و فقدان تماس با جهان خارج از مشکلات موجود در راه آموزش در این منطقه است.

موسیقی و بازی از روش های مورد استفاده آموزگاران در این آموزشگاه است و این بارقه امیدی است برای خانواده های این کودکان که آنها را در راه سالم شدن رهنمون می کند.

سری به هنگ کنگ بزنیم و ببینیم نظرات فیلیز پولت، استادیار رشته آموزشهای ویژه در ان زمینه چیست. در دانشگاه هنگ کنگ که یکی از معروفترین مراکز آکادمیک در آسیاست، پروفسور فیلیز پولت بروی برنامه جذب کودکان عقب افتاده به محیط عادی تحصیلی کار می کند.

“درک من از شرکت دادن، شرکت دادن همه کودکان علیرغم نژاد، وضیت جسمی، زبان، هویت و جنسیت است. این برنامه از مسئله معلول بودن فراتر می رود زیرا کودکان معلول ذهنی هم به نژادها، مذاهب، و زبانهای دیگری تعلق دارند. ما باید به کودکان به دیده انسانهایی کامل بنگریم.”

در جهان، حدود 750 میلیون معلول وجود دارد که 150 میلیون نفر آنها کودکند. به گفته پولت، مهمتر این است که به احتیاجات آموزشی این کودکان رسیدگی شود چه در مدارس ویزه و چه در مدارس عادی.

“واقعا فکرنمی کنم آموزش به این بچه ها با آموزشهای عادی فرق چندانی داشته باشد. آنچه مهم است، بر آوردن احتیاجات آموزشی فرد است چه در مراکز خاص و چه در مدارس معمولی. این مثل یک طیف است که بسیاری چیز ها را در بر می گیرد.”

“روش بخصوصی برای آموزش وجود ندارد. باید برای دانش آموز جا باز کرد. روشی که بر محبت و احترام برای بشر استوار باشد. این گونه است که می توان در زندگی افراد تغییر ایجاد کرد. معنی آموزش برای من این است.”

برنامه را با داستانی از برزیل و در یک کلاس باله ویژه تمام می کنیم. در این کلاس به نابینایان یاد داده می شود چطور رویای رقصیدنشان را به حقیقت نزدیک کنند.

چهارشنبه ها برای آلدنیس روز ویژه ای است. روزی است که همراه گروهی دیگر به کلاس باله می رود تا در تاریکی برقصد. آلدنیس و همکلاسان او نابینایند. او می گوید:

“رقص برای نابینایان یک معجزه است، اما این معجزه اتفاق افتاده است. در ابتدا کار مشکلی است، چون نمی دانیم حرکات را چطور تقلید کنیم، اما با لمس بازوها و پاهای معلممان سرانجام حرکات را یاد می گیریم.”

صاحب این کلاس خاص، فرناندا، پانزده سال است این کلاسها را با علاقه و تعهد اداره می کند.

گروه رقص نابینایان فرناندا درسراسر برزیل نمایش داده است و اکنون نوبت اروپاست. اصل نه رقابت بلکه همبستگی است.

“همبستگی برای ما بسیار مهم است چون نمی توانیم ببینیم و باید همدیگر را صدا کنیم. مهم است که همواره فروتن باشیم چون به کمک یکدیگر احتیاج داریم.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

محمود عباس کابینه جدید تشکیلات خودگردان فلسطینی را معرفی کرد

چهار کشور دیگر اروپایی برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین «در زمان مقتضی» اعلام آمادگی کردند

هنگ کنگ با تصویب قانون جدیدی قدرت دولت را برای سرکوب مخالفان بیشتر کرد