آگهیدلتای ولگا در نزدیکی آستراخان است . ولگا بزرگترین رودخانه اروپا است که به دریای خزر می ریزد. این شرایط منحصر به فرد، این منطقه را به محیطی بسیار مناسب برای ماهیگیری تبدیل کرده است.
کمی دورتر از شهرهای بزرگ، طبیعت آستراخان شکل طبیعی و دست نخورده خود را حفظ کرده است. این حیات وحش متنوع از ۲۳ سال پیش تاکنون به همین شکل حفظ شده است و مردم کمتر از سی هزار کیلومتر محیط دست نخورده اطراف دلتای ولگا بازدید می کنند.
تنها مردمی که در این منطقه می توان پیدا کرد، ماهیگیران هستند. آنها هر ساله و از تمامی اقصی نقاط روسیه در این نقطه در کنار هم جمع می شوند.
یکی از این ماهیگیران می گوید:” ماهیگیری در اینجا عالی است. هرچقدر که بخواهی ماهی وجود دارد و تنها باید بدانید چگونه آنها را صید کنید.”
ماهیگیران برای اقامت به طور پراکنده در تمامی نقاط اطراف ولگا چادرهایی برپا کرده اند. اما ماهیگیران کارکشته با قایق حدود یک ساعت را طی می کنند تا به نقطه ای می رسند که ولگا به دریای خزر می ریزد. ایگور یکی ساکنان آستراخان است که همراه پسرش از زمانی که او ۵ سال داشته به اینجا می آمده است. برای آنها ماهیگیری چیزی فراتر از صید ماهی است.
ایگور می گوید:”: وقتی اینجاییم، احساس می کنیم جزئی از طبیعت هستیم. احساس می کنیم که با این رودخانه عظیم و تمامی طبیعت اطراف خود یکی شده ایم.”
ایگور خود را فقط یک صیاد نمی داند. ماهیگیری برای او یک بازی فکری برای فریب غریزی ماهی به نقطه مورد نظر او و استفاده از روشی بی عیب و نقص برای صید ماهی است.
همچون بسیاری از دیگر ماهیگیران، ایگور و پسرش این کار را برای لذت بردن انجام می دهند. اگرچه هدف آنها این بار این است که یک ماهی به وزن بیش از ۴ کیلوگرم صید کنند اما بیش از هر هدفی آنها از این کار لذت می برند.
اما همزمان برای بسیاری از ساکنان این منطقه، ماهیگیری به معنی کار روزانه و برای تامین معاش آنها است. آنها هر آنچه را در طول روز از دریا کسب کرده اند، شبها به جمع آورندگان ماهی در خشکی می فروشند تا آنها در اختیار کارخانه ها قرار دهند.
بسیاری از آنها همچنین از شرایط کنونی راضی نیستند. یکی از آنها می گوید: “خیلی زیاد صید نمی کنیم . ما قبلا بیشتر ماهی می گرفتیم. هوا خوب نیست و اغلب ماهی ها نیز کوچک هستند.”
البته موضوع تنها هوا نیست بلکه در واقع ماهی های بزرگ تا حد زیادی کمیاب شده اند.
ماهیگیران اغلب اظهار می کنند که از روزی می ترسند که ماهی برای صید در این رودخانه وجود نداشته باشد.