«سیاست فرانسه، پول و سکس»، این جواب کوتاهی بود که تیم یوروپ تودی در پاسخ به پرسش گزارشگر یورونیوز درباره موضوع امروز داد.
با وجود این که این پاسخ شاید ساده و کمی هم خندهدار یا حتی تمسخرآمیز به نظر برسد ولی قدرتمندتر از سهگانه «سیاست، پول و سکس» قابل تصور نیست. البته رسیدن به پاسخ دقیقتر، نیازمند بررسی عمیقتری است.
فعالیت فاحشه خانهها از سال ۱۹۴۶ در فرانسه ممنوع شده است. اما ژان فیلیپ تانگی، قانونگذار راست افراطی فرانسه در پی بازگشایی دوباره آنهاست.
استدلال او چیست؟ بناست این مراکز را «بهرهکشان جنسی» اداره نکنند، بلکه «تعاونیهایی» شکل گیرد که زنان خود مدیریت آن را بر عهده داشته باشند. تانگی با بیانی شاعرانه گفته است: «کارگران جنسی، ملکههای قلمرو خود خواهند بود.»
این طرح در ظاهر، رنگوبویی پیشرو دارد اما بهتر است واقعیت را از نمایی نزدیکتر ببینیم: طبق آمار مقامهای فرانسوی، در حال حاضر، حدود ۴۰ هزار نفر در فرانسه به عنوان کارگر جنسی اشتغال دارند اما جنبه تاریک مساله این است که: شبکههای قاچاق و روسپیگری، ۹۷ درصد از این افراد را استثمار میکنند. منتقدان میگویند نمیتوان یک صنعت مبتنی بر قاچاق انسان را یکشبه به «تعاونی» تبدیل کرد.
و در نهایت، طنز بزرگی هم در کار است: حزب اجتماع ملی (RN) معمولا حزبی بهشدت ضد مهاجرت تلقی میشود؛ حال آنکه اکثریت کارگران جنسی در فرانسه، اتباع خارجی هستند.
پس پرسش اصلی اینجاست: آیا راست افراطی واقعا قصد دارد برای همان کسانی که معمولا خواستار اخراجشان است، «قلمرو» بسازد و آنها را بدل به ملکه این قلمروها کند؟