یک تاجر املاک آلمانی با طرحی برای تبدیل یک شبکه تونلی دوران جنگ جهانی دوم به یک پناهگاه لوکس برای ثروتمندان هراسناک از وقوع جنگ جهانی سوم، موجی از خشم را در آلمان برانگیخته است.
آگهی
این پروژه که به استفاده از یک ارز دیجیتالی به نام «بونکر کوین» به‌عنوان مجوز ورود به این پناهگاه آخرالزمانی متکی است، خانواده‌های کارگران اجباری که این تونل را تحت حکومت نازی‌ها ساخته بودند شوکه کرده است.
برخی در همین حال معتقدند که این پروژه تلاشی پیچیده برای تحت فشار قرار دادن مقامات آلمانی و افزایش قیمت این ملک تاریخی حساس جهت فروش دوباره به دولت است.
این مجموعه تونلی توسط زندانیان اردوگاه اجباری «بوخن‌والد»، واقع در جنگلی حدود ۲۰۰ کیلومتری جنوب غربی برلین، در نزدیکی شهر هالبرشتات ساخته شد.
حدود ۷ هزار کارگر اجباری در این اردوگاه زندانی بودند که بیش از نیمی از آنان در هنگام حفر تونلی به طول ۱۳ کیلومتر، که در مراحل پایانی جنگ به‌عنوان کارخانه تولید هواپیما استفاده می‌شد، جان باختند.
امروزه یک مرکز یادبود در نزدیکی اردوگاه «لنگنشتاین-زویبرگه»، زیرمجموعه اردوگاه اجباری «بوخن‌والد»، به قربانیان و بازماندگان اختصاص یافته است.
لوئی برتراند، پسر ژان-لوئی برتراند از زندانیان قدیم این اردوگاه، به شدت از طرح تبدیل این مکان به «بزرگ‌ترین پناهگاه خصوصی جهان» خشمگین است.
وی گفت که پدرش در این اردوگاه بخشی از جوانی خود را جا گذاشت و در سال ۲۰۱۳ در همانجا به خاک سپرده شد.
در حال حاضر، از این پناهگاه ضد اتمی وعده داده شده تنها تصاویری در یک وب‌سایت وجود دارد.
به گفته صاحبان ملک، این پناهگاه برای افراد ثروتمند به‌عنوان مکانی امن با امکاناتی همچون کلینیک، مدرسه، کارگاه، کازینو، بار، باشگاه ورزشی، اسپا و حتی «طلوع و غروب مصنوعی» طراحی شده است.
اقامتگاه‌ها قرار است شبیه به کابین‌های لوکس کشتی‌های تفریحی باشند و غذا از طریق کشاورزی داخلی و پرورش قارچ تأمین شود.
دسترسی به این پناهگاه در مواقع جنگ یا بلایای بزرگ با خرید «بونکر کوین» امکان‌پذیر است. هر بونکر کوین یک سانتی‌متر مکعب فضای پناهگاه را می‌خرد و قیمت یک اتاق کوچک حدود نیم میلیون یورو تخمین زده شده است.
گرو فدتکه، رئیس مرکز یادبود لنگنشتاین-زویبرگه، این پروژه را به‌عنوان «رویکردی نامناسب برای مواجهه با میراث تاریخی تونل» رد کرده است.
وی تأکید کرد که این تونل‌ها از نظر تاریخی بسیار حائز اهمیت هستند زیرا در محل اردوگاه زندان تقریباً هیچ نشانه تاریخی از دوران نازی‌ها باقی نمانده است.
شرکت توسعه‌دهنده این پروژه تحت هدایت «پیتر کارل یوگل»، که پیش‌تر با افراد راست‌گرای افراطی ارتباط داشته، این تونل را در سال ۲۰۱۹ به قیمت ۱.۳ میلیون یورو خریداری کرده است.
آقای یوگل در مصاحبه‌ای گفته است که طرحش با هدف «نجات جان انسان‌ها در مواقع اضطراری» است و ادعا کرد که «این تونل‌ها هیچ ارتباطی با اردوگاه زندانیان دو کیلومتر آن‌طرف‌تر ندارند».
با این حال گروه‌های مدافع حقوق قربانیان این ادعا را رد کرده‌اند و تأکید کرده‌اند که تنها دلیل وجود این اردوگاه، ساخت تونل‌های نزدیک آن بوده است.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
آقای یوگل به ایالت زاکسن-آنهالت پیشنهاد داده است که تونل‌ها را به قیمت ۸ میلیون یورو بازخرید کند؛ رقمی بسیار بالاتر از مبلغی که او برای خرید پرداخت کرده بود.
وزارت فرهنگ ایالت تأیید کرد که تاکنون هیچ درخواستی برای مجوز ساخت این پناهگاه ارائه نشده است و هرگونه تغییر در ساختار یا کاربری نیاز به تأیید دارد.
ژان-لویی برتراند معتقد است که هدف پیتر کارل یوگل از این پروژه نه ایجاد پناهگاهی برای ثروتمندان، بلکه صرفاً «کسب درآمد» است.