امید به کنفرانس ورشو برای حل مشکل تغیرات آب و هوایی

امید به کنفرانس ورشو برای حل مشکل تغیرات آب و هوایی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

دمای هوای کره زمین بسرعت رو به افزایش است و سازمان ملل متحد اعلام کرده است که به زودی میزان گرمای هوا به مرز دو درجه در طول قرن خواهد رسید که در اینصورت زمین در شرایط خطرناکی قرار خواهد گرفت. قرار است در کنفرانس تغییرات آب و هوایی که در تاریخ ۲۰ و ۲۱ آبان ماه در شهر ورشو پایتخت کشور لهستان انجام می شود، نمایندگان کشورهای مختلف به گفتگو در این باره بنشینند.

دانشمندان می گویند این تغییرات آب و هوایی، علاوه بر ذوب شدن یخ های قطب شمال و یخچال های طبیعی آلپ، تاثیرات زیادی بر حیات وحش و اکوسیستم ها نیز گذاشته است.

این کنفرانس، نوزدهمین نشستی خواهد بود که برای گفتگو میان کشورهای ذینفع ترتیب داده شده است و پس از آن برگزار می گردد که در سال گذشته، کمی پیشرفت در فعالیتهای «صندوق آب و هوای سبز سازمان ملل متحد» رخ داد و کشورهای توسعه یافته در این زمینه به کشورهای در حال توسعه کمک کردند.

اما چگونه می توان در اتحادیه اروپا میزان تولید گازکربنیک را تا سال ۲۰۲۰ میلادی، ۲۰ درصد کاهش داد؟ آنهم در حالیکه کشورهایی مانند آلمان تمایلی به کاهش میزان گاز حاصل از سوخت در خودروها و یا کاهش استفاده از سوخت فسیلی ندارند؟

کریس برنز در برنامه این هفته “بیست و پنج ثانیه” به این موضوع می پردازد.
در این برنامه، باس اکوت (عضو حزب سبز کمیته محیط زیست پارلمان اروپا در بروکسل)، کریستیانا فیگرس (دبیر اجرایی کنوانسیون سازمان ملل متحد در تغییرات آب و هوایی و برگزار کننده کنفرانس ورشو) و سباستین لونینگ (کارشناس تغییرات آب و هوایی و زمین شناس ارشد شرکت آلمانی آر وی ای، که یکی از بزرگترین تولید کنندگان برق در این آلمان است) شرکت دارند. آقای لونینگ در کتابش که «خورشید سرد» نام دارد به موضوع گرم شدن کره زمین در اثر فعالیتهای خورشیدی و همچنین چرخه های اقیانوسی پرداخته است.

کریس برنز: آیا افزایش دما بمیزان ۲ درجه سانتی گراد امکان پذیر است؟ به نظر می رسد که این نقطه اوج باشد. آیا رسیدن به این دما به معنی بروز یک فاجعه است و یا اینکه در اعلام این خطر اغراق شده است؟

باس اکوت: «بله؛ و اگر ما کاری انجام ندهیم و مذاکرات ورشوشکست بخورد، آنگاه مطمئن باشید که این افزایش دما به دو درجه خواهد رسید….. و این یک مشکل است. زیرا دمای زمین دو درجه افزایش یافته است و این افزایش دما برای هفت میلیارد نفر جمعیت ساکن زمین مناسب نیست و فکر نمی کنم که این موضوع را بتوان به بازی گرفت.»

کریس برنز: آیا رسیدن به این نقطه اوج خطرآفرین است؟

کریستیانا فیگرس: «در واقع ما بر سر یک دو راهی قرار داریم. ما هم می توانیم به ادامه کسب و کار معمول خود بپردازیم یعنی کاری که تاکنون نیز انجام می دادیم و سپس از محدوده افزایش دمای دو درجه بگذریم؛ و یا اینکه می توانیم تصمین بگیریم که خودمان را در زیر محدوده دو درجه نگه داریم و این چیزی است که در حال حاضر سعی داریم تحت کنوانسیون تغییرات آب و هوایی سازمان ملل انجام دهیم. به این ترتیب باید دید چگونه کشورها با یکدیگر همکاری خواهند کرد تا دما به سقف دو درجه نرسد.»

کریس برنز: سباستین، آیا نگرانی بیش از حد نیست؟ شما چه فکر می کنید؟

سباستین لونینگ: «سوال اساسی این است که آیا واقعا گازکربنیک در گرم شدن کره زمین تاثیر دارد؟ علم در حال اندازه گیری این موضوع بصورت واقعی است و گفته می شود ترس های قدیمی درباره نقش گازکربنیک در افزایش گرمای زمین، ترس هایی کاذب بوده است. امروزه مقالات زیادی در این باره وجود دارد که می گوید گازکربنیک تا ان اندازه که می گویند در گرم شدن زمین نقش نداشته است.»

کریس برنز: چرا ما توافق دیگری درباره تغییرات اب و هوایی پس از توافق کیوتو نداریم؟ باز، آیا نباید اکنون چنین توافقی بوجود آید؟

باس اکوت: «ما توفقنامه ای دیگر نیز داریم اما مشکل این است که تنها اروپا و چند کشور دیگر نسبت به آن متعهد شده اند و آن را امضا کرده اند که این چندان راضی کننده نیست. باید توافقنامه ای قانع کننده برای سال های پس از ۲۰۲۰ داشته باشیم.»

کریس برنز: کریستینا، آیا به نظر شما انجام چنین کاری ضروری نیست؟

کریستیانا فیگرس: «این کار کاملا ضروری است بویژه آنکه تعهدات توافقنامه کیوتو که باس به آن اشاره کرد مربوط به فعالیت کشورها تا سال ۲۰۲۰ میلادی است. هم اکنون کشورهای مختلفی در حال مذاکره برای ایجاد یک توافقنامه جدیدی هستند. چیزی که همه کشورها به آن بپیوندند. بنابراین هم اکنون دو روند در کنار هم در حال اجرا هستند که یکی از آنها کوتاه مدت و دیگری طولانی است.»

کریس برنز: سباستین، آیا ما نیاز به یک توافقنامه جدید داریم؟

سباستین لونینگ: «این سوال بزرگی است. من فکر می کنم اینگونه بحث های پیچیده را فقط باید در صورت مشخص شدن پایه های علمی موضوع شروع کرد… طی ۱۵ سال اخیر هیچ هشداری درباره گرم شدن زمین وجود نداشته است و دانشمندان نیز می گویند نیمی از گرمایش زمین طی ۴۰ سال اخیر به علت چرخه اقیانوس ها بوده است و در پانزده سال اخیر همین چرخه های اقیانوسی باعث کاهش گرمای هوا شده اند. بنابراین جمع بندی های بسیاری می گوید که محاسبات نادرست است و باید راهی علمی را در پیش گرفت.»

کریس برنز: کریتسنا، آیا ممکن است این مذاکرات به دلیل بحران اقتصادی شکست بخورد؟

آگهی

کریستینا فیگرس: «خیر. در حال حاضر فرصت بزرگی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی بوجود آمده است. بویژه آنکه برای رسیدگی به وضعیت تغییرات آب و هوایی، صنایع جدیدی وجود دارند که بخوبی پیشرفت کرده اند و بخش های جدید و امکانات کارآفرینی جدیدی بوجود آمده است و توسعه پایدار بر اساس شیوه های نوین رواج یافته است. بنابراین در حال حاضر برنامه بسیار مثبتی را در این باره دنبال می کنیم.»

کریس برنز: باس اکوت، شما در این باره بر روی نقش رای دهندگان تاکید دارید. آیا فکر می کنید که آنها واقعا می خواهند در وضعیت بحران اقتصادی دست به فداکاری بزنند و با تعطیلی نیروگاه ها موافقت کنند به این ترتیب برای کاهش گازکربنیک هوا، اقتصاد را تغییر دهند. آیا آنها برای انجام چنین کاری آماده هستند؟

باس اکوت: «این سوال خوبی است. امروزه بسیاری از کشورها برای انجام چنین کاری آماده نیستند و البته در این باره بحث های زیادی انجام می شود. ما می بینیم که شیوه های مبتنی بر اقتصاد جدید نمی تواند به تمام نیازهای کشورها پاسخ دهد. بوبژه به نیاز آنها به سوخت های فسیلی که بخش عمده وارداتشان را تشکیل می دهد و باعث آلودگی های زیست محیطی هم می شود. سوال مهم این است: آیا کشورها جرات قدم برداشتن در این راه را دارند؟ کشورهایی مثل لهستان تا کنون نسبت به چنین اقداماتی بسیار بی میل بوده اند اما در نهایت ما می دانیم که کشورها به این سو قدم برخواهند داشت زیرا شیوه ای پاک تر و امن تر است و فرصت های اقتصادی بهتری نیز در پیش روست.»

کریس برنز: کریستیانا، اگر این دما به هر دلیلی افزایش یابد آنهم در جایی که بسیاری از کشورها با یکدیگر همکاری ندارند، چرا ما بر روی کاهش دما تمرکز می کنیم و به جای آن خودمان را با افزایش دما تطبیق نمی دهیم؟

کریستیانا فیگرس: «ما هم اکنون روی هر دو موضوع تمرکز کرده ایم. ابتدا باید برای کاهش این منحنی گرما کاری کرد و برای تغییر شرایط یکی از مهمترین کارها کاهش تولید گازهای گلخانه ای است که تلاش در این باره همچنان ادامه دارد. روند افزایش دما در این دهه به اوج خود رسید و اکنون شروع به پایین آمدن کرده است. باید تولید گازهای گلخانه ای در نیمه دوم این قرن به صفر برسد و همزمان کشورها نه تنها بر روی کاهش دما بلکه همچنین بر روی سازگاری با تغییرات اجتناب ناپذیر جدید اقدام کنند.»

آگهی

کریس برنز: آیا برای اقدام دیر نشده است؟ آیا ما پول هایمان را با برگزاری مذاکرات هدر نمی دهیم؟ تا چه اندازی به مذاکرات ورشو می توان امیدوار بود؟

باس اکوت: «ما پول ها را هدر نمی دهیم. اما زمان بسیار محدود است. بنابراین باید حرکت کرد و کنفرانس لهستان یک پیش زمینه مهم برای موفقیت در مذاکرات سال ۲۰۱۵ میلادی پاریس است. این کار سخت و در عین حال حساسی است. اما نباید زمان را هدر دهیم زیرا اگر کاری انجام نشود آنگاه مشکلات زیست محیطی جدی ای بر مشکلات اقتصادی اضافه خواهد شد.»

سباستین لونینگ: «بهتر است به این موضوع مانند یک فاجعه ننگریم و به جای آن بر روی بهره وری انرژی و مشکلات واقعی تمرکز کنیم و این همان چیزیست که در مذاکرات باید به آن توجه شود.»

کریس برنز: کریستیانا، آیا می توانید هنگامیکه حتی خود دولت لهستان، نسبت به کاهش تولید گازکربنیک بی میل است که علت اصلی ان هم بحران اقتصادی است به این مذاکرات خوشبین باشید؟

کریستیانا فیگرس: «بله، من خوشبین هستم زیرا می دانم که کشورها در مذاکرات ورشو، یک دستور کار بسیار بسیار جدی را طراحی کرده و بر جدول زمانی بسیار روشنی توافق می کنند که به تکمیل این بحث در مذاکرات پاریس سال ۲۰۱۵ میلادی نیز کمک می کند. من خوشبین هستم زیرا این تنها دولتها نیستند که باید اقدام کنند بلکه بخش خصوصی و بخش مالی و حتی بانک جهانی نیز در این زمینه وارد عمل شده است. همه در تلاشند زیرا همه وضعیت حاضر را درک کرده اند و ما به آینده بسیار امیدوار هستیم.»

آگهی
هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

مخالفان و موافقان اتحادیه اروپا چه بیمها و امیدی دارند؟

چرا با وجود کمک مالی اتحادیه اروپا به کشورهای فقیر، مهاجران اقتصادی راهی اروپا می شوند؟

ماندن یا نماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا چه پیامدهایی برای طرفین خواهد داشت؟