«فکر می‌کنم برامس خدای سُنت است. نواختن سمفونی شمارهٔ چهار وی مثل بناکردن یک کلیساست. مانند این است که وارد کلیسای جامع بشوید و سُنت تاریخی را تماشا کنید.»
جشنوارهٔ دیدارهای موسیقاییِ اویان در فرانسه، هر سال در کنار طبیعت دلپذیر دریاچه ژنو برگزار می‌شود و برای نوازندگانی که از کشورهای مختلف جهان می‌آيند فرصتی است برای آشنا شدن با دیگران و همنوازی. معنای جشنوارهٔ دیدارهای موسیقاییِ اِویان در نام آن است یعنی در «دیدار.»
گوستاوو دودامِل، رهبر مشهور ارکستر، اجرای قطعهٔ پایانی این جشنواره را که امسال به برامس اختصاص یافته بود بر عهده داشت.
آقای دودامل درباره طبیعت پیرامون اویان می‌گوید: «دور تا دور اینجا را جنگل گرفته و دریاچهٔ زیبایی هم روبروی ما است. و این باعث می‌شود شما با سویهٔ دیگر موسیقی یعنی طبیعت ارتباط برقرار کنید. تمامی آهنگسازانی که ما آثارشان را اجرا می‌کنیم از چنین مکان‌هایی الهام می‌گرفتند.»
معماری سالن کنسرت موسوم به «La Grange au Lac» (انبار کنار دریاچه) بسیار چشمگیر است. این سالن به‌تمامی از چوب ساخته شده و درختان توسکای نقره‌ای، زیباییِ خاصی به صحنهٔ آن بخشیده‌اند.
پاتریک بوشن، معمار آینده‌نگر این بنا را برای «روستروپوویچ» نوازندهٔ افسانه‌ای ویولنسل، که سالها گردانندهٔ جشنوارهٔ اویان بود طراحی کرده است. او می‌گوید: «روستروپوویچ اینجا را خانهٔ خودش می‌دانست. به اینجا می‌گفت کلبه من.»
آقای بوشن درباره جزئیات طراحی این بنا می‌افزاید: «این بنا کمی مثل سیرک است. برای طراحی سقف این بنا از سنبلهٔ گندم الهام گرفتیم. صحنهٔ اپرا را با درختی که نماد روسیه است یعنی توسکا تزئين کردم. عطر و بوی این درخت در فضای این تالار موج می‌زند.»
جشنواره امسال بر آثار یوهانِس برامس، آهنگساز برجستهٔ عصر رومانتیک تمرکز داشت.
گوستاوو دودامل دربارهٔ برامس و موسیقی او می‌گوید: «فکر می‌کنم برامس خدای سُنت است. نواختن سمفونی شمارهٔ چهار وی مثل بناکردن یک کلیساست. مانند این است که وارد کلیسای جامع بشوید و سُنت تاریخی را تماشا کنید.»
ارکستر روی صحنه که «سیمفونیا گرانژ اولاک» نام دارد، با حضور نوازندگانی استثنایی و برای جشنواره امسال شکل گرفته است.
این ارکستر بسیار خاص است و از نوازندگانی تشکیل شده که از ارکسترها و کشورهای مختلف می‌آیند و اینجا همدیگر را ملاقات کرده‌اند. فضایی دوستانه حاکم است و نوازندگان احساس می‌کنند اینجا عضو یک خانواده هستند. این نوازندگان، ذهنی پذیرا و بسیار باز دارند. همنوازی آنها بسیار غنی است.
گوستاوو دودامل نیز دربارهٔ همنوازی اعضای این ارکستر می‌گوید: «وقتی این نوازندگان کنار هم قرار می‌گیرند، شخصیت موسیقاییِ یک ارکستر واحد را احساس می‌کنید که حاصل دوستی و پیوند عمیق آنها است.»
بیشتر بخوانید: