در این گزارش ویدئویی، مجموعه‌ای از مهم‌ترین مطالب منتشرشده در رسانه‌ها و اندیشکده‌های بین‌المللی طی ۲۴ ساعت منتهی به نیمروز دوشنبه ۱۱ اوت ۲۰۲۵ (۲۰ مرداد ۱۴۰۴) گردآوری شده است. نسخه کامل‌تر این مرور را می‌توانید در متن تفصیلی زیر دنبال کنید.
نیوز دات آذ: چرا ایران از کریدور جدید ترامپ در قفقاز جنوبی می‌ترسد؟
آگهی
موزس بکر، مفسر ارشد مسائل سیاسی، دیدگاه خود را در مورد تحولات رخ داده در مورد دالان زنگزور (مسیر ترامپ) در وب‌سایت نیوز دات آذ (News.Az) منتشر کرده که خلاصه آن را می‌خوانید: «نگرانی اصلی ایران از این طرح، افزایش نفوذ ناتو و آمریکا در قفقاز جنوبی، حذف کامل نظارت ارمنستان بر مسیر، و گسترش ارزش‌های دموکراتیک غربی در مجاورت مرزهایش است. تهران این پروژه را تهدیدی برای امنیت منطقه، خطر تغییر مرزها، تضعیف همکاری ایران و روسیه و حتی احتمال فروپاشی ارمنستان می‌داند.
ایران همچنین نگران پیامدهای داخلی این طرح است؛ از جمله افزایش تحرکات قومی در مناطق مرزی و تضعیف کنترل حکومت بر این مناطق.»
امریکن کانسروتیو: آیا می‌توان سیاست ترامپ در قبال ایران را نجات داد؟
اسکات هورتون و جان ویکس مقاله‌ای را برای امریکن کانسروتیو نوشته‌اند که چکیده آن بدین شرح است: «حملات ۲۲ ژوئن ۲۰۲۵ آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران نتیجه دهه‌ها خطای استراتژیک در سیاست واشنگتن بوده و خطر سوق دادن تهران به سمت ساخت سلاح هسته‌ای را افزایش داده است.
مرور تاریخچه تنش‌های سیاسی میان تهران و واشنگتن، از کودتای ۱۹۵۳ تا سیاست فشار حداکثری نشان می‌دهد که ادامه مسیر کنونی می‌تواند به جنگ تمام‌عیار بینجامد. در نتیجه دونالد ترامپ باید از نفوذ و فشار متحدانی چون اسرائیل فاصله بگیرد، به دیپلماسی بازگردد و راه‌حلی سیاسی برای جلوگیری از تشدید بحران و وقوع یک فاجعه نظامی جهانی در پیش گیرد.»
میدل ایست مانیتور: آتش‌بس شبح‌گونه: چرا حمله دوم به ایران اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد؟
جاسم العزاوی، روزنامه‌نگار باسابقه عراقی، تحلیلی را در میدل ایست مانیتور، رسانه مستقر در لندن، منتشر کرده که خلاصه آن را می‌خوانید: «توقف اخیر حملات آمریکا و اسرائیل به زیرساخت هسته‌ای ایران، بیشتر یک وقفه تاکتیکی است تا تلاش واقعی برای صلح. به گفته کارشناسان، ایران همچنان دانش فنی، ذخایر اورانیوم غنی‌شده (بیش از ۴۰۰ کیلوگرم با غنای ۶۰٪) و احتمالاً سایت‌های مخفی را حفظ کرده است.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اعلام کرده که ایران در سه سایت اعلام‌نشده (لاویسان-شیان، تورقوزآباد و ورامین) مواد و فعالیت‌های هسته‌ای را پنهان کرده و همکاری ناکافی آن، راستی‌آزمایی را مختل کرده است. این عدم شفافیت، برای محافل تندرو در تل‌آویو و واشنگتن به منزله چراغ سبز برای اقدام نظامی بیشتر تلقی می‌شود.
به باور تحلیلگران، حمله نخست آمریکا و اسرائیل نتوانسته بخش‌های کلیدی برنامه هسته‌ای ایران، به‌ویژه تأسیسات عمیق زیرزمینی مثل فردو را نابود کند و تهران توانایی بازسازی را دارد. از سوی دیگر، فشارهای داخلی بر نتانیاهو همچنین احتمال نیاز ترامپ به انحراف افکار عمومی در صورت بروز رسوایی سیاسی (پرونده‌های اپستین)، می‌تواند محرک‌های جدیدی برای آغاز درگیری دوباره باشد.
در حالی که هر دو طرف ظاهراً از راه‌حل دیپلماتیک سخن می‌گویند، واقعیت میدانی این است که اعتماد از بین رفته و فرصت مذاکره به سرعت بسته می‌شود. لذا آتش‌بس فعلی صلح نیست، بلکه "تنفس بین دو پرده جنگ" است.»
اسرائیل هیوم: کریدور مخفی سلاح‌های ایران، حزب‌الله و حوثی‌ها
رسانه اسرائیلیِ اسرائیل هیوم گزارشی در مورد مسیرهای مخفی ارسال سلاح توسط ایران، حزب‌الله و حوثی‌ها منتشر کرده که چکیده آن بدین شرح است: «یک عملیات گسترده قاچاق اسلحه ایرانی که همکاری نیروهای قدس سپاه پاسداران با عناصر حزب‌الله برای ارسال فناوری پیشرفته نظامی به حوثی‌های یمن را نشان می‌دهد، پس از افشای اعترافات اعضای خدمه کشتی توقیف شده «الشروه» مشخص شد:
این عملیات قاچاق از سه مسیر اصلی عبور می‌کند: بندرعباس در ایران به بندر السلیف در شمال غربی یمن، مسیر دریایی از سواحل سومالی و مسیر دیگری از طریق جیبوتی با مدیریت نیروهای محلی.
نظامیان ایرانی و حزب‌الله تجهیزات پیشرفته‌ای مثل قطعات موشکی، سیستم‌های هدایت موشک، رادار و فناوری پهپاد را در پوشش تجهیزات صنعتی قانونی (ژنراتور، ترانسفورماتور و...) قاچاق می‌کنند.
کشف این محموله توسط نیروهای امنیتی جنوب یمن در بازرسی‌های دقیق از کشتی، پرده از این شبکه پیچیده برداشت.
افراد کلیدی این شبکه شامل ابو جعفر الطلبی (معاون وزیر دفاع حوثی‌ها و هماهنگ‌کننده اصلی)، حسین العطاس (رئیس اداره شیلات دریای سرخ و مسئول جذب ملوانان برای ماموریت‌های ایرانی) و چند نفر دیگر هستند که وظایف لجستیکی، مالی و هماهنگی با سپاه قدس را بر عهده دارند.
شبکه قاچاق همچنین از مسیرهای هوایی و زمینی برای انتقال قاچاقچیان و ملوانان از صنعا به ایران، سوریه و لبنان بهره می‌برد.
مسیر کوتاه‌تر شامل عبور از عمان است که به عنوان میانجی بین حوثی‌ها و غرب عمل می‌کند و از آنجا مستقیماً به ایران می‌روند.
قاچاقچیان عمدتاً شب‌ها و نزدیک به سواحل حرکت می‌کنند تا از شناسایی توسط گشت‌های دریایی بین‌المللی در مسیر دریای سرخ جلوگیری کنند.»