در پی ناکامی فدراسیون دو و میدانی ایران در اعزام فرزانه فصیحی به مسابقات دو و میدانی داخل سالن قهرمانی جهان به میزبانی اسکاتلند، سرپرست این فدراسیون از برکناری مسئول امور بینالملل خبر داد.
آگهیفرزانه فصیحی، عضو تیم ملی دو و میدانی زنان ایران که لقب «دختر باد» را دارد و رکورددار دو ۶۰ متر زنان ایران است، با وجود داشتن دعوتنامه شرکت در این مسابقات نتوانست رهسپار اسکاتلند شود.
با غیبت خانم فصیحی که دارنده افتخارات بسیاری از جمله مدال طلای دوی ۶۰ متر، مدال نقره «دوی ۴ در ۴۰۰ متر امدادی» مسابقات قهرمانی آسیا و مدال برنز «دو ۶۰ متر» مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۸ میلادی است، ایران با وجود داشتن سهمیه در مسابقات جهانی اسکاتلند، هیچ نمایندهای در آنها ندارد.
برکناری مسئول امور بینالملل فدراسیون دوومیدانی
پس از ناکامی از ارسال فصیحی به مسابقات اسکاتلند، خبرگزاری تسنیم از قول مهدی مبینی، سرپرست فدراسیون دو و میدانی از برکناری مسئول امور بینالملل این فدراسیون به دلیل «سهلانگاری» در پروسه اعزام خانم فصیحی خبر داد.
مبینی در گفتگو با این خبرگزاری تایید میکند که برای فرزانه فصیحی برای شرکت در این مسابقات دعوتنامه آمده بود؛ اما میافزاید که پروسه دریافت ویزا طولانی بوده و در زمان مناسب به پایان نرسیده است.
او با مسئول دانستن بخش بینالملل فدراسیون میگوید: «این تعلل از سوی امور بینالملل بوده و به نوعی یک کوتاهی صورت گرفته؛ چون اگر زودتر اعلام کرده بود ویزا در ایران صادر نمیشود، اقدام دیگری میکردیم و فصیحی را به صربستان میفرستادیم تا از طریق آنجا ویزا بگیرد و به اسکاتلند برود. سهلانگاری اتفاق افتاده که این اتفاق هزینه دارد و منجر به برکناری مسئول امور بینالملل شده است.»
فرزانه فصیحی، دونده آماده ایران
خانم فصیحی در حالی از این مسابقات جا ماند که امید داشت در «آمادهترین سال ورزشی و بعد از رکورد شکنی» بتواند «با بزرگان جهان» مسابقه دهد.
او در یک پست اینستاگرامی با اشاره به کوتاهیهایی که به «روتین ۱۵ سال» زندگی ورزشیاش تبدیل شده، مینویسد در حالی از شرکت در مسابقات قهرمانی جهان جامانده که هیچ «خطا و تقصیری» نداشته است.
خانم فصیحی مینویسد: «شاید درک ارزش حضور و سختی کسب ورودی مسابقات قهرمانی جهان، برای عدهای قابل لمس نباشد اما من هیچوقت بابتش نه پاداش خواستم، نه حوالهای، نه حتی اینکه خبرش را در سایت فدراسیون بزنند. بدون هیچ توقع و انتظاری، حتی یک لوح تقدیر ساده.»
او اینگونه ادامه میدهد: «من در سالهای اخیر یاد گرفتم سطح توقعاتم را تا حد زیر صفر پایین بیاورم و امروز با وجود این حجم از ناملایمات و نادیده گرفته شدنها، باز هم ادامه دادم. من فقط توقع داشتم در آمادهترین سال ورزشیام و بعد از رکورد شکنی، بروم با بزرگان جهان مسابقه بدهم و کاری کنم که در تاریخ ورزش بیسابقه بوده؛ اما این اجازه به من داده نشد.»
او متنش را با این جملات پایان میدهد: «دلیلش دیگر برایم مهم نیست که چرا اینطور شد؛ چون بار اول نیست و بار آخر هم نخواهد بود. اما حالا پرچم ایران در محل مسابقات نیست. از وقوع یک اتفاق بیسابقه در تاریخ ورزش کشور جلوگیری شد و ناراحت کنندهترین اتفاق اینکه زحمات، تلاش و رویاهای یک ورزشکار زیر پا له شد. هیچ کاری از دستم بر نمیآید، چند روز ناراحتی میکشم، به خودم میآیم و ادامه میدهم؛ این روتین ۱۵ سال سابقه ورزش من بوده است.»