کارمندان ماه‌هاست که بدون دستمزد به زندگی ادامه می‌دهند و همچنان سر کار حاضر می‌شوند.
آگهیبخشهای مختلف شفاخانه‌ها افغانستان-ژاپن مملو از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ است. تعداد بیماران آنقدر زیاد است که کارکنان نمی‌توانند همه آن‌ها را درمان کنند. تجهیزات پزشکی کافی نیست و سه ماه می‌شود که حقوق کارمندان این شفاخانه پرداخت نشده است.
وضعیت شفاخانه افغانستان-ژاپن نشانه‌ای از بحران موجود در سیستم سلامت و نظام بهداشتی افغانستان است، سیستمی که در آستانه فروپاشی است.
در این شفاخانه سوخت لازم برای تولید اکسیژن مورد نیاز بیماران کرونایی تمام شده و داروهای ضروری نیز به پایان رسیده است.
کارمندان ماه‌هاست که بدون دستمزد به زندگی ادامه می‌دهند و همچنان سر کار حاضر می‌شوند.
این شفاخانه تنها مرکز موجود برای درمان کووید-۱۹ در کابل است که قرار است برای بیش از ۴ میلیون نفر در پایتخت افغانستان خدمات ارائه می‌کند.
دکتر احمد فتح حبیب‌یار، پزشک این شفاخانه می‌گوید: «برخی کارکنان شفاخانه در چنان تنگنای مالی شدیدی بودند که اثاثیه منزل خود را فروختند تا از آن طریق امرار معاش کنند.»
تامین اکسیژن مشکل اساسی شفاخانه است
این پزشک که به عنوان مدیر تدارکات شفاخانه نیز فعالیت می‌کند می‌گوید: « تامین اکسیژن مشکل اساسی بیمارستان است چرا که سوخت لازم برای راه‌اندازی ژنراتورها وجود ندارد. روی هر تخت یک منبع مرکزی داریم، اما منبع مرکزی به دلیل کمبود سوخت قطع است به همین خاطر بیمار را مستقیم به کپسول اکسیژن متصل می‌کنیم.»
او همچنین به دیگر مشکلات پیش روی کادر درمان این شفاخانه اشاره دارد : «بیش از سه ماه می‌شود که حقوقمان را نگرفتیم، تجهیزات پزشکی و داروی لازم برای درمان بیماران کووید-۱۹ نداریم، دارویی که مورد تایید سازمان جهانی بهداشت باشد.»
شمار زیاد کودکان بیمار در اورژانس شفاخانه
دکتر عبدالجمیل احمدزی، کارمند بیمارستان درباره شرایط کارمندان و بیماران می‌گوید: «مشکل این است که بیمارستان از افرادی پر شده که در وضعیت بد اقتصادی هستند و اکثرشان نمی‌توانند به بیمارستان خصوصی بروند. کمبود دارو داریم و منابع کافی نداریم. کارکنان اورژانس نیز تحت فشار بوده و با مشکلات اقتصادی روبه‌رو هستند اما همچنان به بیماران خدمات ارائه می‌دهند اما تعداد کودکان بیمار در اورژانس بیمارستان ما بیشتر از بیمارستان‌های دیگر است.»
داستان تاج بیگم و نوه دو ماهه‌اش ناصر احمد
تاج بیگم و همسرش منتظر نوه ۲ ماهه‌شان ناصر احمد هستند تا دکترها بدن رنجور او را معاینه کنند. تاج بیگم، مادربزرگ ناصر احمد با صدایی لرزان و اشک‌آلود می‌گوید: «داریم از فقر می‌میریم، یکی از پسرانم در تصادف رانندگی روی پل خراسان جان باخت و همسر و چهار فرزندش را تنها گذاشت. خون به جگر شدم.»
ناصر احمد ۲ ماهه، نوه تاج بیگم از سوء تغذیه رنج می‌برد. پزشکان در تلاش برای نجات این نوزاد ناخوش احوال هستند.
جامعه جهانی و مساله افغانستان
بانک جهانی، مانند جامعه بین‌الملل، کمک مالی به دولت جدید طالبان افغانستان را مسدود کرده است.
زمانی که طالبان ماه اوت و در بحبوحه خروج یکباره ایالات متحده و ناتو، کنترل افغانستان را به دست گرفتند، جامعه بین‌الملل تمام کمک‌های مالی را قطع و میلیاردها دلار از دارایی‌های افغانستان را در خارج از کشور مسدود کرد.
این مساله برای کشوری که به شدت به کمک‌های خارجی وابسته بود، عواقب ویرانگری به باور آورد.
اقتصاد افغانستان در دولت قبلی تحت رهبری ایالات متحده به شدت دچار مشکل شده بود و کارمندان دولتی اغلب بدون دستمزد بودند.
خطر قحطی بیخ گوش میلیون‌ها شهروند افغان
در سال گذشته، تقریبا نیمی از جمعیت این کشور در فقر زندگی می‌کردند که این وضعیت به‌دنبال همه‌گیری ویروس کرونا، خشکسالی فزاینده و افزایش قیمت مواد غذایی، تشدید شد.
دولت جدید طالبان از جامعه جهانی و کشورها می‌خواهد که تحریم‌ها را کاهش داده و دارایی‌های افغانستان را در خارج از کشور آزاد کنند تا بتواند دستمزد کارمندان، از جمله پزشکان و معلمان را پرداخت کند.
سازمان ملل متحد نسبت به وقوع قحطی و گرسنگی شدید در افغانستان هشدار داده است، چرا که ۲۲ درصد از جمعیت ۳۸ میلیونی افغانستان در آستانه وضعیت قطحی و ۳۶ درصد دیگر همین حالا در معرض آن قرار گرفته‌اند.