برنده جایزه نوبل اقتصاد امسال، یازده سال پیش در جواب این پرسش که جاه‌طلبی حرفه‌ای شما چیست؟، گفته بود: «این که در اسرع وقت بازنشسته شوم. چون من دوست ندارم به سرنوشت افرادی دچار شوم که تلاش می‌کنند برای همیشه آویزان کار باشند.»
دیوید کارد که روز دوشنبه نیمی از جایزه ۹۶۰ هزار یوروییِ بانک مرکزی سوئد به سه برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۲۱ را از آن خود کرد، متولد ۱۹۵۶ در کاناداست و در حال حاضر استاد دانشگاه برکلی کالیفرنیا در آمریکاست. آقای کارد به دلیل تحقیقاتش در زمینه اقتصاد کار و آن چه که تحقیقات پیشگام در زمینه شناسایی آثار متقابل متغیرهایی همچون حداقل دستمزد، مهاجرت و تحصیلات در بازار کار، عنوان شده از سوی آکادمی سلطنتی علوم سوئد حائز شرایط قرار گرفتن در فهرست سه نفره برندگان نوبل ۲۰۲۱ شناخته شده است.
آگهیآقای کارد در گفتگویی که در سال ۲۰۱۰ با سیمون بومِیکر از دانشگاه نیویورک انجام داده، در پاسخ به این سوال که چگونه جذب رشته اقتصاد شده، توضیح داده که در زمانی که دانشجوی دوره کارشناسی فیزیک بوده، دوست دختری داشته که درک مفهوم «کشش تقاضا» در درس اقتصاد برای او بسیار دشوار شده بوده و آقای کارد با هدف کمک به او شروع به خواندن کتاب درسی اقتصاد کرده که از قضا برایش بسیار جذاب بوده است.
استاد دانشگاه برکلی یاد آور شده که به دلیل این که در خانواده‌ای کشاورز بزرگ شده بوده، مطالعه پاسخ به این معما که چرا کشاورزان مدام با تکرار چرخه سال خوب و بد فروش محصول مواجه‌اند، بسیار برایم مفید بود. آقای کارد با اشاره به این که پاسخ معما در کمتر از یک بودن کشش تقاضای محصول نهفته بود، گفته که آن کتاب چنان به نظرم مفید آمد که طی چند روز نیمی از آن را مطالعه کردم و بعد هم پیش خودم گفتم که من که احتمالا بزرگ‌ترین فیزیکدان تاریخ بشر نمی‌شوم پس بهتر است بروم سراغ رشته اقتصاد.
برنده جایزه نوبل اقتصاد سال ۲۰۲۱ به این سوال که چرا حرفه دانشگاهی در پیش گرفته و استاد و پژوهشگر اقتصاد شده، این گونه پاسخ داده است: «چون دوست دارم صبح‌ها دیر از خواب بیدار شوم.»
آقای کارد در این گفتگو همچنین اظهار داشته که ایده‌های تحقیقاتی خود را بر مبنای سوالاتی که طی سال‌های طولانی در جهان وجود داشته و دارد، پرورش می‌دهد و همواره فهرستی شخصی از این سوال‌ها دارد.
برنده جایزه نوبل اقتصاد امسال، یازده سال پیش در جواب این پرسش که جاه‌طلبی حرفه‌ای شما چیست؟، گفته بود: «این که در اسرع وقت بازنشسته شوم. چون من دوست ندارم به سرنوشت افرادی دچار شوم که تلاش می‌کنند برای همیشه آویزان کار باشند و همه هم آنها را مسخره می‌کنند.» او تاکید می‌کند:«هر کسی باید ماموریت اصلی خود را انجام دهد و سپس از صحنه بیرون برود.»
آقای کارد همچنین در مصاحبه‌ای که با پایگاه اینترنتی شعبه فدرال بانک مرکزی آمریکا(فدرال رزرو) در شهر مینیاپولیس انجام داده، در مورد انگیزه خود برای انتخاب گرایش اقتصاد کار به جای بازارهای مالی گفته است: «من همیشه به رفتارهای انسانی بیش از رفتار دارایی‌های مشتقه و اوراق بازار آتی علاقمند بوده‌ام.»
او در این گفتگو که در سال ۲۰۰۶ انجام داده، توضیح داده است: «بیشتر تحقیقات من بر نحوه کارکرد بازار کار در مورد افراد کم مهارت یا کم توان متمرکز شده چون من فکر می‌کنم بالاخره یک نفر باید به آنها توجه کند. به نظر من بسیار مهم است که بدانیم چرا برخی از افراد موفق می‌شوند و برخی دیگر شکست می‌خورند و این که موفقیت یا شکست آنها تا چه حدی به محیط زندگی، شرکت‌ها و خود افراد مربوط می‌شود.»
البته این اقتصاددان آمریکایی کانادایی تبار در ادامه این مصاحبه به تعبیر خودش توضیح ساده‌تری نیز در مورد چرایی انتخاب گرایش اقتصاد کار داده و گفته است: «من در واقع دانشجوی رشته فیزیک بودم و پس از انجام امور مربوط به تغییر رشته کمی دیرتر از بقیه همکلاسی‌هایم وارد رشته اقتصاد شدم، ناچار به شرکت در کلاس‌هایی بودم که جای خالی داشتند و یکی از معدود کلاس‌هایی که در آن شرایط پیدا کردم، اقتصاد کار بود که مدرس بسیار خوبی به نام مایکل اَبوت داشت که شاگرد استاد اورلی اشنفلتر بود. اورلی هم بعدها من را به عنوان دانشجوی دکترای خود در دانشگاه پرینستون پذیرفت.»
به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید
آقای کارد با ارائه نتایج دو تحقیق تجربی خود که بر خلاف جریان مسلط بود، از دهه ۱۹۹۰ تا کنون از اساتید مطرح اقتصاد کار بوده است؛ نخست این که دریافت، برخلاف مدل‌های کلاسیک، افزایش حداقل دستمزد لزوما بیکاری را افزایش نمی‌دهد و حتی پتانسیل کاهش آن را نیز دارد و دوم این که نشان داد که پذیرش مهاجران خارجی بیشتر لزوما موجب کاهش اشتغال کارگران بومی یا دستمزد آنها نمی‌شود.
او در سال ۲۰۱۶ نیز در گفتگویی در پایگاه اینترنتی دانشگاه برکلی منتشر شده، با هدف توضیح دلیل انجام تحقیقات گسترده خود با استفاده از آزمایش‌های تجربی اظهار داشته است: «اقتصاد رفتاری با آنچه که فکر می‌کنم برخی اقتصاد نهادگرا نامیده‌اند، قرابت بیشتری دارد و این ایده که مجموعه کارهایی که مردم انجام می‌دهند، شاید تحت تاثیر قوانین و غیره بوده شاید به درک ما از خیلی چیز‌ها و روابط دیگر کمک کند.»
آگهیبرنده جایزه نوبل اقتصاد سال ۲۰۲۱ در بخش دیگری از این مصاحبه عنوان کرده که هدفش از انتخاب رویکرد رفتاری و تجربی در مطالعه پدیده‌های اقتصادی این است که به او این امکان را می‌دهد که مسایل بسیار پیچیده را ساده کند.
آقای کارد ششمین اقتصاددان دانشگاه برکلی است که پس از الیور ویلیامسون(۲۰۰۹)، جورج آکرلوف(۲۰۰۱)، دانیل مک فادن(۲۰۰۰)، جان هرسانی(۱۹۹۴) و جرارد دبرو(۱۹۸۳) برنده جایزه نوبل در رشته اقتصاد شده است.