یک مطالعه که توسط سازمان جهانی بهداشت انجام شده است نشان میدهد که سالانه ۷۴۵ هزار نفر بر اثر آسیبهای ناشی از ساعات کار طولانی جان خود را از دست میدهند.
آگهییک مطالعه که توسط سازمان جهانی بهداشت انجام شده است نشان میدهد که سالانه ۷۴۵ هزار نفر بر اثر آسیبهای ناشی از ساعات کار طولانی جان خود را از دست میدهند.
این تحقیق که اولین پژوهش در نوع خود به شمار میرود میگوید ۷۴۵ هزار نفر در سال ۲۰۱۶ به دلیل سکته قلبی یا مغزی در نتیجه ساعات طولانی کار جان باختهاند. این میزان در مقایسه با سال ۲۰۰۰ حدود سی درصد افزایش داشته است.
یافتههای پژوهشگران نشان داده است کار ۵۵ ساعت یا بیشتر در هفته (در مقایسه با کار ۳۵ تا ۴۰ ساعت در هفته)، ۳۵ درصد خطر سکته مغزی و ۱۷ درصد خطر مرگ ناشی از سکته قلبی را افزایش میدهد.
ماریا نیرا، مدیر بخش محیط زیست و تغییرات اقلیمی-بهداشتی سازمان جهانی بهداشت، گفت: «کار کردن برای مدت ۵۵ ساعت یا بیشتر طی هفته یک خطر جدی برای سلامتی است.»
گزارش سازمان جهانی بهداشت میگوید این مسئله بیشتر گریبانگیر ساکنان مناطق جنوب شرق آسیا و غرب اقیانوس آرام است و ممکن است این روند به دلیل همهگیری کرونا بدتر نیز بشود.
در این گزارش گفته شده است كه ساعات طولانی كار عامل حدود یك سوم از کل بیماریهای مربوط به كار به شمار میرود. بنا به اعلام محققان، تاثیر ساعات کار زیاد میتواند بلند مدت باشد به این معنی که مرگها گاهی اوقات دهها سال بعد از اینکه ساعات کار طولانی شدهاند، اتفاق افتاده است.
این مطالعه که با مشارکت سازمان بینالمللی کار (ILO) انجام شده است میگوید تقریبا سهچهارم کسانی که در اثر کار طولانی مدت فوت کردهاند مردان میانسال یا مسن بودهاند.
نقش تاثیرات سوء ساعات کار طولانی بر سلامت افراد در حالی بیش از پیش آشکار شده است که پژوهشگران هشدار دادهاند وقوع همهگیری کرونا باعث افزایش ساعات کار در کشورهای مختلف جهان شده است.
فرانک پگا، مسئول فنی سازمان جهانی بهداشت، گفت: «ما شواهدی داریم که نشان میدهد وقتی کشورها قرنطینه سراسری را اعمال میکنند، ساعات کار حدود ۱۰٪ افزایش مییابد.»
وی افزود: «محدود کردن ساعات کار برای کارفرمایان نیز مفید است زیرا ثابت شده است که این امر باعث افزایش بهرهوری میشود.»
سازمان جهانی بهداشت پیشنهاد کرده است که کارفرمایان باید به هنگام ارزیابی خطرات بهداشت شغلی کارکنان خود، این موارد را در نظر بگیرند.
مطالعه جدید سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ را در برمیگیرد و یافتههای آن در نشریه علمی Environment International منتشر شده است.