برنده مدال نقره ۴۰۰ متر با ویلچر پاراالمپیک مطالب رسانه ها درباره قصدش برای اقدام به اتانازی (مرگ خودخواسته) بعد از رقابتهای ریو را تکذیب کرد.
آگهیبرنده مدال نقره ۴۰۰ متر با ویلچر پاراالمپیک مطالب رسانه ها درباره قصدش برای اقدام به اتانازی (مرگ خودخواسته) بعد از رقابتهای ریو را تکذیب کرد. البته این ورزشکار بلژیکی همچنان قصد انجام چنین کاری را دارد بدون اینکه به تاریخ آن اشاره کند.
ماریکه ورفوورت از چهارده سالگی دچار بیماری نادری است که کارآیی ماهیچه ها را به شدت کاهش می دهد و توان شنوایی و دیداری نیز ناگهان از بین می رود. او از سال ۲۰۰۸ خواستار اتانازی (مرگ خودخواسته) شد اما هیچگاه این اقدام را عملی نکرد.
او در کنفرانس خبری گفت: «تحمل زندگی با این همه درد و رنج کار راحتی نیست. بدن من هر سال بیش از پیش تضعیف می شود و من به خاطر این کاغذها [امضای حق اتانازی] بسیار خوشحالم. هنوز زنده هستم و هنوز می توانم از لحظه لحظه دقایق زندگی لذت ببرم.»
ورفورت سه مدال المپیکی شامل دو مدال نقره و یک طلا از پارالمپیک های ریو و لندن دارد.
ماریکه ورفوورت گفت: «امیدوارم در کشورهای دیگری چون برزیل هم حق اتانازی آزاد و به رسمیت شناخته شود و دیگر تابو نباشد. من کاغذهای حق اتانازی را از سال ۲۰۰۸ امضا کرده ام. حالا ۲۰۱۶ است و هشت سال از آن سال گذشته و من دیروز یک مدال نقره المپیک برده ام. شگفت انگیز است و بسیار از این اتفاق خوشحالم.»
بلژیک یکی از کشورهای پیشرو در زمینه حق اتانازی است. اتانازی در بلژیک از سال ۲۰۰۲ آزاد و برسمیت شناخته می شود و بسیاری از کسانی که بیماریهای ناعلاج دارند با قصد اقدام به مرگ خودخواسته از دیگر کشورهای اروپایی به بلژیک می روند.
اتانازی به معنای پایان دادن به زندگی یک فرد برای خلاص کردن او از رنج بیماری است. معمولا فردی که تصمیم می گیرد به این شیوه خود را بکشد از یک بیماری لاعلاج رنج می برد.