به قدرت رسیدن فرانسوا اولاند، تغییری در رویکرد سیاسی فرانسه در صحنه داخلی و البته عرصه بین المللی را رقم میزند. فرانسه، عضو ثابت شورای امنیت سازمان ملل با برخورداری از حق وتو بازیگر مهمی در عرصه بین المللی به شمار میرود. بطور سنتی تصمیم گیری در موضوعات بین المللی در حوزه اختصاصی اختیارات رییس جمهوری این کشور است.
فرانسه با انتخاب فرانسوا اولاند، نامزد سوسیالیست به ریاست جمهوری پس از ۱۷ سال گردشی به چپ کرد. رییس جمهور جدید فرانسه باید در زمان کوتاهی خود را برای حضور در عرصه بین المللی آماده سازد. تا زمان شرکت او در اجلاس گروه هشت در روزهای ۱۸ و ۱۹ ماه مه و نشست ناتو در ایالات متحده آمریکا زمان زیادی باقی نمانده است.
اما موضع شرکای اصلی فرانسه بویژه واشنگتن و مسکو در قبال رییس جمهوری تازه کار چیست؟
برای روشن شدن این موضوع با نیکول باشاران، استاد علوم سیاسی و کارشناس ایالات متحده و وادیم گلوسکر، خبرنگار ان تی وی، شبکه روسیه در پاریس گفتگو میکنیم.
یورونیوز: نیکول باشاران، پیروزی فرانسوا اولاند در ایالات متحده آمریکا چطور ارزیابی میشود؟
نیکول باشاران:
با وجود برخی نگرانیها، باید بگویم که آمریکاییهای طبقه متوسط اگر جرئت گفتن آن را داشته باشم چندان به انتخابات فرانسه علاقمند نیستند. اما دولت، چرخه قدرت و مسوولان جناحهای دموکرات و جمهوری خواه همگی از نزدیک انتخابات را دنبال میکنند. آنها توجه خود را به آنچه بحران منطقه یورو را تشدید کند متمرکز کردهاند. ایالات متحده آمریکا به منطقه پولی یورو و چین وابسته است همانطور که آنها به ما وابستهاند. از اینرو واقعیت دارد که این موضوع با نگرانی همراه است.
یورونیوز: و آیا در روسیه همین دیدگاه وجود دارد؟
وادیم گلوسکر:
آقای اولاند شخص جدیدی در کاخ الیزه است و البته فردی ناشناس. باید به این موضوع عادت کرد. اما فکر میکنم روابط دستخوش تغییر چندانی نشود چرا که برای روسیه و فرانسه تجارت و بازرگانی مهمتر است و سیاست هم عموما به منافع اقتصادی وابسته است.
یورونیوز: نیکول باشاران، سال ۲۰۱۲ در فرانسه، روسیه و ایالات متحده سال انتخابات است. چه چیزهایی در این سه کشور میتواند تغییر کند؟
نیکول باشاران:
فکر میکنم انتخابات فرانسه این موضوع را تایید کرد که هیچ یک از نخست وزیران یا روسای جمهوری منطقه پولی یورو نتوانستند برای بار دوم انتخاب شوند. به همین دلیل فکر میکنم باراک اوباما باید از این موضوع برای مبارزات انتخاباتیاش درس بگیرد. موضوع دوم و آنچه در منطقه پولی یورو شاهدیم پیشرفت تندروها است بویژه چپهای تندرو و همینطور راستهای تندرو در فرانسه. متاسفانه یک جنبش قدرتمند در سطح بین المللی در حال ظهور است. در ایالات متحده آمریکا نیز شکلی از راستگرایی افراطی را میبینیم. فکر میکنم به سوی دنیایی بیثبات و و اروپایی با مشکل در حرکتیم که عمدتا ریشه در بازی نسبتا پیچیده روسیه و ایالات متحده آمریکا دارد و اعتراف میکنم که پیش بینی آن دشوار است.
یورونیوز: واشنگتن در مقایسه با دوره سارکوزی آیا هم اکنون تغییرات زیادی را انتظار دارد؟
نیکول باشاران:
از نظر ژئو استراتژیک فکر نمیکنم واقعا. نخستین اجلاس ناتو می تواند آزمون خوبی در این زمینه باشد. فرانسوا اولاند طی مبارزات انتخاباتیاش گفته بود که او بازگشت فرانسه به فرماندهی یکپارچه در حوزه نظامی را مجددا ارزیابی خواهد کرد. به احتمال زیاد اتفاق خاصی روی نمیدهد. به این دلیل این کشور نمیتواند با یک انتخابات وارد ناتو شود و با انتخابات دیگری از آن خارج شود.
یورونیوز: در ارتباط با موضوع سوریه، بیشتر یک محور داریم، محور واشنگتن – پاریس، و در اردوگاه مقابل میتوان از روسیه نام برد. این مساله چطور ارزیابی میشود؟
نیکول باشاران:
صادقانه بگویم بعید به نظر میرسد که فرانسوا اولاند در متقاعد ساختن روسیه و چین برای اعمال تحریمهایی علیه سوریه وزنه سنگینتری از سارکوزی باشد.
همناطور که گفتید این حقیقت دارد که نیکولا سارکوزی به دلیل شرایط بد اقتصادی از سوی اکثریت رای دهندگان تنبیه شد.
اما نمیتوان او را به دلیل بیمسوولیتی در موضوعات بین المللی سرزنش کرد. از اینرو به سختی میتوان تصور کرد که فرانسوا اولاند در مذاکرات ناتو برای متقاعد ساختن روسیه و چین برای تحریم سوریه نقش مهمتری داشته باشد.
یورونیوز: وادیم گلوسکر، آیا شما هم با این تحلیل موافقید؟
وادیم گلوسکر:
نکتهای که نباید فراموش کرد این است که آقای سارکوزی سیاست بین المللی را خود به تنهایی پیش میبرد. این خیلی مهم است. مسلما مشاورانی داشت اما خود او بود که تصمیم میگرفت. برای مثال موضوع لیبی تصمیم خود او بود. راهبردها و روشهای اولاند کاملا متفاوت است. میتوان گفت شیوه او بیشتر مبتنی بر شیوه جمعی است.