در تهران، مرات بهنام، صاحب ۳۸ ساله یک کافه، با موتورسیکلت زردش در خیابان‌های قفل‌شده پایتخت رفت‌وآمد می‌کند، کاری که زمانی برای زنان در ایران تصورشدنی نبود.
با وجود محدودیت‌های قانونی، مرات و زنان دیگری با بی‌اعتنایی به هنجارهای اجتماعی، آزادیِ حرکت بر موتور را تجربه می‌کنند.
بر اساس قوانین ایران فقط به مردان می‌توانند گواهینامه موتورسیکلت بگیرند، با این حال هرچه ترافیک بدتر می‌شود و نگرش‌ها به‌تدریج تغییر می‌کند، زنان موتورسوار بیشتری راهی خیابان‌ها می‌شوند.
بسیاری از مردم و گروه‌های مدنی خواستار لغو ممنوعیت موتورسواری زنان شده‌اند و آن را نمادی از استقلال و برابری توصیف می‌کنند.
