خرسهای قطبی تا پایان این قرن با «انقراض کامل» روبهرو میشوند، اما دانشمندان بارقهای کوچک از «امید» یافتهاند.
خرسهای قطبی با سرعت در حال تجربه «تغییرات بنیادین ژنتیکی» هستند؛ تلاشی ناامیدانه برای سازگار شدن با بحران اقلیمی.
گرمایش ناشی از فعالیتهای انسانی، قطب شمال را با شتابی فزاینده گرم میکند؛ دو تا چهار برابر میانگین جهانی. این روند سکوهای حیاتی یخ دریایی را که خرسهای قطبی برای شکار فک از آن استفاده میکنند بهطور چشمگیری کاهش میدهد و به کمبود شدید غذا و انزوا منجر میشود.
در نتیجه، پیشبینی میشود بیش از دو سوم خرسهای قطبی تا سال ۲۰۵۰ منقرض شوند و پژوهشگران هشدار میدهند که تا پایان این قرن «انقراض کامل» رخ دهد.
با این حال، دانشمندان دانشگاه ایست آنگلیا (UEA) دریافتهاند دیانای خرسهای قطبی در کمک به سازگاری جمعیتها با آبوهوا و رژیمهای غذایی در حال تغییر «نقش کلیدی» ایفا میکند.
خرسهای قطبی چگونه دیانای خود را تغییر میدهند
این مطالعه که در نشریه اسپرینگر نیچر، منتشر شده است، نمونههای خون ۱۷ خرس قطبی در شمالشرقی و جنوبشرقی گرینلند را تحلیل کرد تا فعالیت «ژنهای جهنده»، ارتباط آنها با دما در دو منطقه و تغییرات بیان ژن را مقایسه کند.
ژنهای جهنده قطعات کوچکی از ژنوم هستند که میتوانند بر نحوه کار ژنهای دیگر اثر بگذارند.
پژوهشگران دریافتند افزایش دما ظاهرا باعث «افزایش چشمگیر» فعالیت ژنهای جهنده در خرسهای جنوبشرقی گرینلند شده است؛ جایی که دما بهمراتب از شمال گرمتر است.
آنها میگویند این تغییرات در دیانای که میتواند بر سوختوساز خرس و نحوه مواجهه آن با تنش گرمایی اثر بگذارد، شاید نشاندهنده «سازوکار بقای ناامیدانه در برابر آب شدن یخ دریایی» باشد.
تغییراتی نیز در بخشهایی از دیانای مرتبط با بیان ژن و پردازش چربی مشاهده شد؛ موضوعی که وقتی غذا کمیاب است اهمیت دارد.
این مطالعه استدلال میکند که این امر میتواند نشان دهد خرسهای جنوبشرقی بهتدریج با رژیمهای غذایی گیاهی خشنتر در مناطق گرمتر سازگار میشوند؛ در مقایسه با رژیمهای عمدتا پرچرب مبتنی بر فک در جمعیت شمالی.
آیا خرسهای قطبی هنوز در معرض انقراض هستند؟
دکتر آلیس گادن، پژوهشگر ارشد، میگوید این یافتهها «نقشه ژنتیکی» چگونگی سازگاری سریع خرسهای قطبی با تغییرات اقلیمی را ارائه میکند و تاکید میکند که این موضوع باید جهتدهنده تمرکز تلاشهای حفاظتی آینده باشد.
دکتر گادن اضافه میکند: «با این حال نباید آسودهخاطر باشیم. این تا حدی امید میدهد، اما به این معنا نیست که خرسهای قطبی کمتر در معرض خطر انقراض هستند.»
او میگوید: «ما هنوز باید هر کاری از دستمان برمیآید انجام دهیم تا انتشار جهانی کربنکاهش یابد و افزایش دما کند شود.»
این مطالعه نتیجه میگیرد که گام بعدی بررسی دیگر جمعیتهای خرس قطبی برای تحلیل ژنومهای این گونه خواهد بود «پیش از آنکه دیر شود».