دو خواهر و چهار دست معجزه گر! آنها کاتیا و ماریل لابک، مشهورترین هم نوازان پیانو در جهان از منطقه باسک فرانسه هستند. بیش از سی سال است که اجرای زنده این موسیقیدانان، الهام بخش مردم است.
آنها در تور موسیقی خود توقفی نیز در بروکسل داشتند و کنسرتی همراه ارکستر سمفونی سلطنتی این شهر برگزار کردند. آنها همدیگر را تکمیل می کنند. کاتیا پرهیجان تر و ماریل رمانتیک و آرامتر است.
کاتیا لابک می گوید: “تعادل یک معجزه است، ما خوشحالیم که در زندگی همدیگر سهیم شدیم و به این ترتیب توانستیم با هم روی موسیقی کار کنیم.”
ماریل لابک اضافه می کند: “سهیم شدن در همه چیز، این حقیقتی است. و ما در همه این خوشحالی ها و غم ها، در موسیقی و در سفر شریکیم، و این سعادت بزرگی است.”
آنها عشقشان به پیانو را از مادر ایتالیایی شان به ارث برده اند که یک معلم برجسته پیانو بود. اجرای دونفره پیانو چالش بزرگی است، بویژه که نتوان دست های همدیگر را دید. تسلط به نفس گیری همزمان و احساس یگانه ریتم، مهارتی بی نظیر است.
ماریل لابک: “آنچه برایم بسیار زیباست، اینست که پس از سالیان دراز با هم نواختن، به احساسی از آزادی دست یافته ایم که با احساسی که در آغاز داشتیم متفاوت است. آن احساس اولیه ما، مانند احساس بسیاری از هم نوازان بود که غالبا درگیر فشار و نگرانی و یک هماهنگی مکانیکی می شوند و اجرای آنها بیش از حد زمخت از آب در می آید. گاه بهتر است که دل به دریا بزنید و ریسک یادگیری با هم نفس گرفتن را بپذیرید.“
قطعات موسیقی از قبل تهیه شده برای ارائه کنسرت هایی با دو پیانو و ارکستر محدود است و به همین خاطر آنها بنیادی را برای حمایت از تهیه قطعات جدید تاسیس کرده اند.
اما در این میان یک قطعه موسیقی از ابتدا تا کنون با آنها بوده و آن کنسرت آهنگساز فرانسوی فرانسس پولنک است که در سال 1932 میلادی نوشته شده و اجرای آن از صداها و سبک های مختلف، از فرانسه تا شرق دور، تاثیر پذیرفته است.
ماریل لابک: “این قطعه خیلی زیبایی است که به من انرژی بسیار می دهد. فرانسس پولنک خودش گفته که این قطعه ای درباره بزرگی، انرژی و خشونت است. البته من بویژه در آن خشونتی نیافتم، اما این حقیقتی است که در آن انرژی بسیاری نهفته و بسیار زیبا نوشته شده است. این سبک یگانه خود اوست. از آثار موتسارت گرفته تا راول استفاده کرده اما زبان خودش را خلق کرده است.”
خواهران لابک، در هر اجرای بزرگ خود را در خانه خویش احساس می کنند. تنها مشکلشان اینست که در هر اجرا با پیانوی متفاوتی روبرو هستند زیرا نمی توانند پیانوهای خودشان را به هرجایی حمل کنند.
کاتیا لابک: “هر شب مجبوریم خودمان را با پیانویی جدید هماهنگ کنیم. این اولین مشکل است. مشکل دوم ابعاد بزرگ پیانو است. یک هیولای سیاه عظیم که نمی توانید زیر بغلتان بزنید! اگرچه که زمان نواختن آنرا کاملا در دست می گیرید!”
کاتیا لابک: آنچه پس از این همه سال فوق العاده است اینکه اشتیاق ما برای همنوازی همچنان قوی است و این بزرگترین شگفتی برای ماست.
همچنین می توانید بخش های بیشتری از گفتگوی یورونیوز با کاتیا و ماریل لابک را در این لینک ببینید.