نشنال اینترست در گزارشی به احتمال فروش جنگندههای پیشرفته سوخو ۳۵ روسیه به ایران پرداخته و از چنین اقدامی به عنوان سیاست کرملین در جهت حفظ و تقویت روابط خوب خود با تهران یاد کرده است.
در حالی که شایعات پیرامون تحویل احتمالی جنگندههای سوخو۳۵ روسیه به ایران سالهاست بر سر زبانها افتاده، گزارشهای اخیر حاکی از آن است که این معامله ممکن است هماکنون در جریان باشد.
طبق گزارش رسانه «یونایتد ۲۴ مدیا»، مسکو بهطور مخفیانه ساخت جنگندههای سوخو۳۵ را که ناتو آن را با نام «فلانکر-ای» (Flanker-E) میشناسد برای متحد خاورمیانهای خود آغاز کرده است.
این رسانه اسنادی را منتشر کرده که ادعا میکند بدنه این هواپیماها در حال حاضر توسط کارخانههای هوانوردی روسیه، از جمله «کارخانه هوانوردی یوری گاگارین کومسومولسک-آن-آمور»، «شرکت تحقیقاتی و تولیدی زِوزدا» و «شرکت یاکوولف» در دست ساخت هستند.
این خبر در پی افشای اسناد داخلی غول صنایع دفاعی دولتی روسیه، موسوم به «روستک» در ماه اکتبر منتشر میشود؛ اسنادی که جزئیات یک قرارداد تسلیحاتی عظیم ۶.۵ میلیارد دلاری را برای فروش ۴۸ فروند سوخو-۳۵ به ایران در آینده نزدیک تشریح میکرد.
سرتیپ خلبان حمید واحدی، فرمانده نیروی هوایی ارتش ایران در سال ۲۰۲۳، پیشتر به طور مستقیم به امکان خرید چنین هواپیماهایی اشاره کرده و گفته بود: «در خصوص خرید جنگندههای سوخو-۳۵ (از روسیه)، باید گفت که ما به آنها نیاز داریم، اما نمیدانیم چه زمانی به ناوگان ما اضافه خواهند شد. این موضوع به تصمیم مقامات عالیرتبه (ایران) بستگی دارد.»
مشخصات فنی
سوخو-۳۵ (فلانکر-ای) که نخستین بار در سال ۲۰۰۷ معرفی شد و تاکنون بیش از ۱۵۱ فروند از آن به مرحله تولید رسیده، جنگندهای تکسرنشین با ابعاد قابلتوجه است. این هواپیما بدنهای به طول ۲۱.۹ متر دارد و فاصله دو سر بالهای آن به ۱۵.۳ متر میرسد، ضمن اینکه وزن کلی آن برابر با ۳۴.۵۰۰ کیلوگرم است.
نیروی پیشران این پرنده توسط دو موتور قدرتمند توربوفن «ساترن AL-41F1S» مجهز به سیستم پسسوز تامین میشود. این موتورها به سوخو-۳۵ اجازه میدهند تا در ارتفاع بالا به حداکثر سرعت ۲.۲۵ ماخ و در ارتفاع پایین به سرعت ۱۴۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد.
این جنگنده همچنین قادر است تا سقف پروازی ۱۸ هزار متر اوج بگیرد و برد عملیاتی آن بسته به ارتفاع پرواز، از ۱۵۸۰ کیلومتر (در ارتفاع پایین) تا ۳۶۰۰ کیلومتر (در ارتفاع بالا) متغیر است.
از منظر تسلیحاتی، این جنگنده به یک توپ ۳۰ میلیمتری GSh-30-1 با ۱۵۰ گلوله مجهز شده است. علاوه بر این، سوخو-۳۵ توانایی حمل زرادخانهای متنوع شامل موشکهای هوا-به-هوا (سری R-27، R-77 و R-73)، موشکهای هوا-به-سطح (نظیر Kh-29، Kh-31 و Kh-59) و انواع بمبهای هدایتشونده و سقوط آزاد را دارا میباشد.
حزئیات اسناد لو رفته
با توجه به ناوگان فعلی ایران که عمدتا از جنگندههای فرسوده تشکیل شده، ورود احتمالی جتهای سوخو-۳۵ بیتردید توانمندی هوایی ایران را ارتقا خواهد داد.
به گزارش «آسیا تایمز»، هکرهای اوکراینی نخستین کسانی بودند که این اسناد لو رفته را افشا کردند؛ اسنادی که ظاهرا حکایت از معامله قطعی فروش سوخو۳۵ بین ایران و روسیه دارد.
گزارشها حاکی است که اطلاعات افشاشده شامل بیش از ۳۰۰ فایل متعلق به شرکت «روستک» بوده که در آنها کدی مربوط به مشتریِ ایرانی نمایش داده شده و زمان تحویل هواپیماها نیز دو سال آینده تعیین شده است.
بر اساس این اسناد: «هر جت قرار است به سامانههای جنگ الکترونیک ام۱۷۵ «خیبینی» (Khibiny-M) و رادار «ایربیس-ای» (Irbis-E) مجهز شود و مونتاژ نهایی احتمالا در پایگاه هوایی شهید بابایی ایران در نزدیکی اصفهان و تحت نظارت مقامات محلی انجام خواهد شد.»
چرا روسیه در پی فروش سوخو-۳۵ به ایران است؟
به نوشته تحلیلگر نشنال اینترست، روابط دفاعی روسیه و ایران بهویژه در سایه تداوم جنگ اوکراین و پیامدهای خروج ایالات متحده از توافق هستهای سال ۲۰۱۵، سالهاست که رو به تقویت است.
از آنجا که هر دو کشور به دلیل این دو رویداد عمدتا از سوی جامعه بینالمللی، بهویژه از نظر اقتصادی منزوی شدهاند، کرملین و تهران برای تامین نیازهای نظامی خود به یکدیگر روی آوردهاند.
موج گسترده نخستین حملات پهپادی مسکو علیه اوکراین به اخبار و گزارشهایی از سوی منابع غربی در خصوص تامین هواپیماهای بدون سرنشین ارتش روسیه توسط ایران دامن زد.
بر اساس این گزارشها، مسکو از همان اوایل جنگ محمولههای متعددی از پهپادهای شاهد ایران را دریافت کرده است. به همین دلیل، تحلیلگران و کارشناسان صنایع نظامی مدتهاست که گمانهزنی میکنند این کمک نظامی زمینه فروش و ارسال بدنه جنگندههای سوخو-۳۵ به ایران را در اسرع وقت فراهم کند.
نویسنده در پایان آورده است: «روسیه در جریان درگیری نظامی ۱۲ روزه ایران و اسرائيل در تابستان گذشته، کمکی به متحد خاورمیانهای خود نکرد. شاید پیشبردن روند ارسال جنگندههای سوخو-۳۵ راهی برای کرملین باشد تا روابط خوب خود با همتایان ایرانی را حفظ و تقویت کند.»