در نمایشگاه «جشنواره موسیقی نوا» در برلین، یورونیوز با بازماندگان حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حماس و بستگان قربانیان گفت‌وگو کرده است.
آگهی
یکی از بازماندگان حمله حماس به جشنواره موسیقی نوا در اسرائیل به نام «روی دری» چگونگی جان سالم به در بردن خود و روند بهبودی‌اش پس از آن کشتار را توصیف می‌کند. به گفته او، هزاران نفر در آن بامداد مشغول جشن و پایکوبی بودند که ناگهان موسیقی قطع شد و فقط صدای راکت‌ها به گوش می‌رسید.
ستون‌هایی از دود خاکستری آسمان را پوشاند، اما او تصور می‌کرد که در امان‌اند، چون حملات راکتی برایشان تازگی نداشت.
اما وقتی نیروهای حماس نزدیک شدند، فهمید که اوضاع فرق دارد. او به یورونیوز گفت: «ما مجبور شدیم از دست تروریست‌هایی که به‌سمت‌مان شلیک می‌کردند، فرار کنیم.»
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
او و برادرش از میان محوطه جشنواره دویدند، سوار خودرو شدند و در مسیرشان یکی دیگر از شرکت‌کنندگان را هم سوار کردند.
او ۲۸ ساله و اهل بئرشبع است: «ذره‌ای شک نداشتم. باید زنده به خانه برگردیم، هیچ راه دیگری نداشتیم.»
سه نفر از دوستانش موفق به فرار نشدند. آن‌ها در جشنواره به‌دست نیروهای حماس کشته شدند. دری افزود: «احساس می‌کردم مسئولم که به خانواده‌های دوستانم بگویم چه بر سرمان آمد و اینکه پسرانشان، که در جشن با من بودند، دیگر زنده نیستند.»
یادبودی از سایر قربانیان
آریل بوروک از تل‌آویو در همان حمله، خواهرش «آنیتا» و دوست‌پسر او، «سگِو» را از دست داد. او درست پس از آغاز خشونت‌ها تماسش با خواهرش را از دست داد. روزها هیچ نشانه‌ای از زندگی نبود. خانواده‌ها در بیمارستان‌ها جست‌وجو می‌کردند و پدر سگِو حتی خودش را به محل جشنواره رساند.
بوروک به یورونیوز گفت: « فکر می‌کردیم شاید آن‌ها به غزه ربوده شده باشند، یا شاید مرده باشند. فقط همین دو احتمال وجود داشت، و من خیلی نگران بودم.»
حدود دو روز بعد، او خواهرش را در یک ویدیو شناخت: «در آن ویدیو دیدیم که آنیتا و سگِو در ماشین‌شان هدف گلوله قرار گرفته‌اند.»
او که ۴۱ سال دارد، افزود: «در ابتدا نمی‌خواستم باور کنم. چند ماه اول خودم را با کار مشغول کردم تا مجبور نباشم با واقعیت روبه‌رو شوم.»
به گفتهٔ او، آنیتا و سگِو آدم‌های بسیار شادی بودند، و مثبت‌ماندن به‌خاطر آن‌ها به او نیرو می‌دهد. بوروک می‌گوید حمایت خانواده‌اش و جامعه نوا کمک کرده‌اند تا دوام بیاورد.
آزادی گروگان‌های اسرائیلی
یورونیوز با دری و بوروک، دو بازمانده از حملات ۷ اکتبر در نمایشگاه «۷ اکتبر» در فرودگاه تمپلهوف برلین دیدار کرد. یک روز پیش از آن، آخرین ۲۰ گروگان زنده پس از اجرای آتش‌بس در غزه به اسرائیل تحویل داده شده بودند.
در تل‌آویو مردم می‌رقصیدند، می‌خواندند و می‌گریستند. ویدیوهای دیدار دوباره گروگان‌ها با خانواده‌هایشان به‌سرعت در شبکه‌های اجتماعی پخش شد. یازده نفر از آن گروگان‌ها از شرکت‌کنندگان جشنواره موسیقی نوا بودند.
بوروک گفت«حالا می‌توانیم درمان را آغاز کنیم، آن روز، روزی بسیار شاد... اما درعین‌حال غم‌انگیز بود، چون بعضی از گروگان‌ها زنده برگشتند و برخی نه.»
«حالا دیگر هشتم اکتبر است»
او تأکید کرد که این لحظه‌ای بسیار مهم برای جامعه اسرائیل بود و «حالا هشتم اکتبر است، حالا می‌توانیم تلاش کنیم که ادامه دهیم، تلاش کنیم خودمان را درمان کنیم.»
بازگشت گروگان‌ها برای دری نیز لحظه‌ای ویژه بود. اکنون احساس می‌کند «می‌تواند راحت‌تر نفس بکشد» و بیشتر بر روند بهبود روحی خود تمرکز کند.
دری گفت هر دو ماه یک‌بار به محل جشنواره بازمی‌گردد تا ببیند فضا چطور تغییر کرده است. از جشنواره چیز زیادی باقی نمانده: «الان بیشتر شبیه یک جاذبه توریستی شده».
اما برای او، آن مکان همان‌طور که بود باقی مانده است: «می‌دانم کجا چادر زدیم، کجا سکو رقص بود، کجا توالت‌ها بودند، وقتی آنجا هستم، همه‌چیز هنوز جلوی چشمم است.»
او با مردم محلی دربارهٔ آنچه اتفاق افتاد صحبت می‌کند و می‌گوید تا زمانی که زنده است، از دوستانش حرف خواهد زد تا یادشان زنده بماند.
در برلین، بخش‌های بزرگی از محل جشنواره، از جمله صحنه اصلی، در فرودگاه تمپلهوف به نمایش درآمده است.
این نمایشگاه پیش‌تر در تل‌آویو، نیویورک، لس‌آنجلس، میامی، بوئنوس‌آیرس، تورنتو و واشنگتن برگزار شده و تا ۱۶ نوامبر در برلین ادامه خواهد داشت.