نرگس محمدی، کنشگر حقوق بشر ایرانی و برنده جایزه صلح نوبل، روز چهارشنبه ۶ اوت (۱۵ مرداد) در هشتادمین سالروز بمباران هیروشیما، نسبت به افزایش وسوسه کشورها برای دستیابی به سلاح هسته‌ای هشدار داد.
آگهی
او در کنفرانسی که به تجلیل از تلاش‌های نیهون هیدانکیو، دیگر برنده نوبل، در کارزار جهانی علیه تسلیحات هسته‌ای اختصاص داشت، گفت: «ما در جهانی زندگی می‌کنیم که در آن حکومت‌های اقتدارگرا برای تضمین بقای خود به دنبال دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای هستند.»
او که از طریق ارتباط ویدئویی از ایران سخن می‌گفت، افزود: «در شرایطی که تهاجم یک کشور به کشور دیگر به امری عادی تبدیل شده و نهادهای بین‌المللی نظیر سازمان ملل به‌تدریج نفوذ خود را از دست می‌دهند، وسوسه کشورها برای پیگیری تسلیحات هسته‌ای روز به روز افزایش می‌یابد.»
سخنان او در حالی ایراد شد که ژاپن هشتادمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما را گرامی می‌دارد؛ بمبارانی که در آن ۱۴۰ هزار نفر جان خود را در اثر انفجار عظیم و پیامدهای ناشی از تشعشعات رادیواکتیو از دست دادند.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
او تصریح کرد: «در مورد سیاست هسته‌ای ایران، ادعای صلح‌آمیز بودن صرفاً یک شعار سیاسی است.»
محمدی همچنین تأکید کرد که این سیاست هیچ کمکی به بهبود وضعیت معیشتی مردم ایران نکرده است. او گفت: «ما در سراسر کشور با کمبود گسترده برق و آب روبه‌رو هستیم.»
دومین برنده ایرانی صلح نوبل پس از شیرین عبادی گفت: «من از سرزمین ایران سخن می‌گویم؛ سرزمینی که مردم آن، قربانی سیاست‌های رژیم حاکم، از جمله برنامه‌های هسته‌ای‌ای شده‌اند که پیامدی جز گسترش فقر، فلاکت، تحریم، انزوای بین‌المللی، تخریب گسترده محیط زیست و تهدید جنگ در پی نداشته‌اند، سیاست‌هایی که مردم ایران هیچ نقشی در شکل‌گیری آن نداشته‌اند.»
نرگس محمدی در سخنان خود با اشاره به وضعیت بحرانی زیرساخت‌ها در ایران گفت که با وجود منابع عظیم و تجدیدپذیر انرژی همچون باد و خورشید، مردم با بحران‌های گسترده‌ای در زمینه برق و آب روبه‌رو هستند، به‌طوری که زندگی روزمره در بسیاری از مناطق کشور به‌طور مکرر مختل می‌شود.
برنامه هسته‌ای ایران، «شعار» سیاسی
او گفت که ادعای صلح‌آمیز بودن سیاست هسته‌ای جمهوری اسلامی، بیش از آن‌که بازتاب‌دهنده واقعیت باشد، به یک «شعار سیاسی» بی‌پشتوانه و نوعی «لفاظی» شباهت دارد چراکه برای همگان، چه در عرصه بین‌المللی و چه در داخل کشور، روشن است که در پس این برنامه، هدفی جز کسب قدرت و ورود به رقابت‌های ژئوپلیتیک نهفته نیست.
او همچنین گفت: «اگر مردم ایران امکان مشارکت واقعی در تعیین سرنوشت خود را داشته باشند، بدون تردید مسیر دموکراسی، آزادی، توسعه، و روابط مسالمت‌آمیز با جهان را برمی‌گزینند.»
نرگس محمدی یادآور شد که جنبش «زن، زندگی، آزادی» نمادی از خواست مردم برای تغییر و دستیابی به حقوق بنیادین‌شان بوده است.
او در بخشی دیگر از سخنان خود خطاب به شرکت‌کنندگان نشست سالانه مرکز نوبل صلح، به شدت از پاسخ سرکوبگرانه حکومت ایران به مطالبات مردم انتقاد کرد و گفت که حکومت در برابر صدای آزادی‌خواهی مردم، تنها با اعدام، زندان، شکنجه و ارعاب واکنش نشان داده است.
او یادآوری کرد که امروز شعار رسمی حکومت مبنی بر «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» با واکنش انتقادی مردم روبه‌رو شده است، مردمی که خواهان نان، آب، برق، آزادی، آموزش، اشتغال، کرامت انسانی و زندگی شرافتمندانه‌اند و این‌ها را حقوق مسلم خود می‌دانند.
نرگس محمدی تاکنون بارها به‌دلیل فعالیت‌هایش علیه استفاده گسترده از مجازات اعدام در ایران و همچنین مبارزه با حجاب اجباری تحت پیگرد قضایی قرار گرفته است.
او جایزه نوبل را عمدتاً به خاطر مبارزه‌اش علیه سرکوب زنان در ایران دریافت کرد. فرزندانش این جایزه را به‌جای او، در حالی که در زندان بود، دریافت کردند.
نرگس محمدی که در سال ۲۰۲۳ برنده جایزه صلح نوبل شد، بخش زیادی از دهه گذشته را در زندان گذرانده است. او در ماه دسامبر، برای مدتی محدود و به دلایل پزشکی از زندان آزاد شد. تیم حقوقی او هشدار داده که هر لحظه ممکن است دوباره بازداشت شود.