ماشین زمان یورونیوز فارسی در یکم ماه مه شما را به تماشای تصاویر سال‌های دور می برد. این بار در گلچین عکس‌ها به نخستین جرقه‌های شکل‌گیری روز جهانی کارگر در شیکاگوی آمریکا سری می‌زنیم و به سخنان اوباما درباره کشته شن بن‌لادن گوش می‌دهیم.
کشتار کارگران آمریکایی در شیکاگو
آگهی
۱۸۸۶/ ۱۲۶۵
روز یکم ماه مه یا همان جهانی کارگر در مبارزات کارگران قرن نوزدهم و شرایط سخت زندگی و کاری آنها در دوران صنعتی شدن ریشه دارد.
این روز، نه تنها در کشورهای کمونیستی یا سوسیالیستی، بلکه در کشورهای بسیاری از جمله در غرب نیز با اهمیت فراوانی جشن گرفته می‌شود.
بسیاری از کشورها روز ۱ مه را به عنوان یک روز تعطیل عمومی به رسمیت شناخته‌اند. کارگران در این روز به برگزاری راهپیمایی و گردهمایی می‌پردازند.
اما چرا یکم ماه مه؟
یکم ماه مه به طور خاص به یاد شورش‌های شیکاگو در سال ۱۸۸۶ که به خونریزی‌های «هِی‌مارکت» مشهور است، اشاره دارد.
در آن زمان، کارگران در آمریکا به دنبال کاهش ساعات کاری از ۱۲ ساعت به ۸ ساعت در روز بودند. در تاریخ ۴ مه ۱۸۸۶، هنگامی که اعتراضات کارگران در میدان هِی‌مارکت شیکاگو به خشونت کشیده شد، پلیس با شلیک به جمعیت به سرکوب اعتراضات پرداخت.
در این درگیری‌ها چند نفر کشته شدند و تعدادی هم زخمی شدند. پس از این حادثه، برخی از رهبران کارگری به اشتباه به اعدام محکوم شدند که این امر باعث شدت یافتن اعتراضات در سطح جهانی شد.
این اتفاقات باعث شد که اول ماه مه به عنوان نمادی از مبارزات کارگری و حقوق انسانی شناخته شود. در سال ۱۸۸۹، کنگره دوم اتحادیه بین‌المللی کارگران در پاریس تصمیم گرفت تا ۱ مه را به عنوان روز جهانی کارگر نام‌گذاری کند تا از این روز برای ترویج مطالبات حقوقی کارگران و آگاهی‌رسانی درباره شرایط کاری استفاده شود.
روز جهانی کارگر، علاوه بر اینکه یک روز برای بزرگداشت حقوق کارگران است، به یک نماد جهانی تبدیل شده که بر ضرورت بهبود شرایط کار، افزایش دستمزدها، بهبود ایمنی محیط‌های کاری، و حقوق برابر برای همه کارگران تاکید می‌کند.
سخنرانی کارگران در توکیو
۱۹۳۰ / ۱۳۰۹
یک سخنران در جلسه تجمع روز جهانی کارگر در پارک شیبا در توکیو مشغول سخنرانی است.
رژه ۶۰ هزار کمونیست در نیویورک
۱۹۳۵ / ۱۳۱۴
حدود ۶۰ هزار نفر از کمونیست‌ها در جشن روز جهانی کارگر در میدان اتحادیه نیویورک راهپیمایی می‌کنند. هیچ گزارشی از بی‌نظمی در این مراسم مخابره نشد. شرکت‌کنندگان با تصاویر رهبرانشان مانند لنین و استالین در نیویورک راهپیمایی برگزار کردند.
خبر مرگ هیتلر
۱۹۴۵ / ۱۳۲۴
سرباز آمریکایی در حال نشان دادن روزنامه‌های نیویورک پست و نیویورک ورلد تلگراف که اعلام کرده‌اند «هیتلر مرده است»
آدولف هیتلر، رهبر آلمان نازی، مسئول مرگ میلیون‌ها نفر از جمله یهودیان، کولی‌ها، افراد با ناتوانی‌های جسمی و روانی، زندانیان جنگی و مخالفان سیاسی بود.
او با آغاز جنگ جهانی دوم و سیاست‌های نسل‌کشی‌اش، مسئول قتل‌عام‌های گسترده‌ای بود که در تاریخ به نام هولوکاست شناخته می‌شود.
هیتلر در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ (۱۰ اردیبهشت ۱۳۲۴) در برلین، آلمان، خودکشی کرد. مرگ او در زمان فروپاشی رژیم نازی و در اوج پایان جنگ جهانی دوم در اروپا رخ داد. این تاریخ درست در روزهایی بود که ارتش‌های متفقین به سوی برلین پیشروی می‌کردند.
کاسترو در حال تماشای رژه سربازان در هاوانا
۱۹۶۰ / ۱۳۳۹
کاسترو به همراه دیگر مقام‌های کوبایی مشغول تماشای رژه روز جهانی کارگر هستند. مجسمه‌ی خوزه مارتی، قهرمان ملی کوبا، در پس‌زمینه قابل مشاهده است.
بُهت زن کمونیست سالخورده در برابر سربازان سوار بر اسب
۱۹۹۳ / ۱۳۷۲
یک زن کمونیست سالخورده به حضور پلیس سوار بر اسب در تظاهرات روز کارگر در خیابان‌های مسکو واکنش نشان می‌دهد.
باراک اوباما در حال اعلام خبر مرگ اسامه بن لادن
۲۰۱۱ / ۱۳۹۰
باراک اوباما، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، در تاریخ یکم ماه مه ۲۰۱۱ از کاخ سفید بیانیه‌ای درباره مرگ اسامه بن لادن خواند. او اعلام کرد که نیروهای ویژه آمریکا پس از ماه‌ها تلاش اطلاعاتی و عملیات دقیق، توانسته‌اند بن لادن را در مخفیگاهش در ابوت‌آباد پاکستان پیدا کرده و به قتل برسانند.
اسامه بن لادن، رهبر گروه تروریستی القاعده، یکی از شناخته‌شده‌ترین و بحث‌برانگیزترین چهره‌های تاریخ معاصر بود. او در دهه ۱۹۹۰ گروه خود را تاسیس کرد و با حملات مرگبار همچون حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جهان را به وحشت انداخت.
بن لادن که ابتدا فردی تحصیلکرده با پس‌زمینه‌ای خانوادگی متمول بود، پس از جنگ افغانستان علیه شوروی به افراط‌گرایی روی آورد و به رهبری گروهی تبدیل شد که هدفش مبارزه با غرب و تشکیل خلافت اسلامی جهانی بود.
مرگ او در سال ۲۰۱۱ توسط نیروهای ایالات متحده در پاکستان پایان‌دهنده یکی از پرحاشیه‌ترین تعقیب‌های تاریخ بود.