آژانس فضایی آمریکا (ناسا) اعلام کرد که تماس با کاوشگر «وویجر۲» که پیش از این قطع شده بود، بار دیگر و بسیار زودتر از آنچه پیش‌بینی می‌شد، برقرار شده است.
آگهیپیش از این، ارسال یک فرمان اشتباه در ماه ژوئیه به این فضاپیمای بی‌سرنشین (که از سال ۱۹۷۷ میلادی برای کاوش در فضا قرار دارد) باعث تغییر موقعیت آن و در نتیجه قطع تماس آن با زمین شده بود.
اما درنهایت سیگنالی سه‌شنبه گذشته از کاوشگر دریافت شد و محققان توانستند آنتن آن را به سمت زمین برگردانند.
ناسا امیدوار بود بتواند با این فضاپیما حداکثر تا ماه اکتبر ارتباط بگیرد که این اتفاق زودتر افتاد و مسئولان بخش مربوطه، ۳۷ ساعت پس از مخابره کردن فرمانی تازه به کاوشگر، از آن پیامی دریافت کردند.
این فضاپیما حدود ۲۰ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و دریافت پیام از آن بیش از ۱۸ ساعت زمان می‌برد.
سوزان داد، مدیر پروژه وویجر به خبرگزاری فرانسه گفت که کارکنان از «فرستنده پرقدرت» برای ارسال پیام به فضاپیما استفاده کردند و زمان ارسال آن را در «بهترین شرایط» گذاشتند تا به این ترتیب آنتن با فرمان هماهنگ شد.
این کاوشگر پس از قطع ارتباطات، برای مدتها قادر به دریافت دستورات یا ارسال داده‌ها به شبکه فضایی عمیق ناسا نبود؛ اما درنهایت آژانس فضایی آمریکا در چهار اوت تایید کرد که داده‌هایی از فضاپیما دریافت و فعالیت‌های عادی فضاپیما از سر گرفته شده است.
ناسا پیش‌بینی می‌کند که این فضاپیمای مملو از ابزارهای علمی، در مسیر برنامه‌ریزی شده خود در فضا باقی بماند.
آژانس فضایی آمریکا دوشنبه گذشته اعلام کرده بود که دیش بزرگ فضایی‌اش در کانبرا، پایتخت استرالیا در تلاش برای تشخیص هرگونه سیگنال سرگردان از «وویجر۲» است و همان زمان نیز نخستین سیگنال ضعیف از این فضاپیما شنیده شد.
آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا که ماموریت‌های وویجر را مدیریت می‌کند نیز اعلام کرد که پس از دریافت این سیگنال ضعیف، «آنتن با یک دستور صحیح، منطقه وویجر۲ را بمباران کرد تا به نحوی ارتباط برقرار شود».
این کاوشگر به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است که هر سال چندین بار موقعیت خود را تنظیم می‌کند تا آنتن آن به سمت زمین باقی بماند. تنظیم مجدد بعدی در ۱۵ اکتبر بود که ناسا امیدوار بود در صورت شکست تمام تلاش‌ها، از این طریق ارتباط برقرار شود.
فضاپیمای «وویجر۲» و دوقلوی آن یعنی «وویجر۱» تنها فضاپیماهایی هستند که خارج از هلیوسفر، حباب محافظ ذرات و میدان‌های مغناطیسی تولید شده توسط خورشید فعالیت می‌کنند. آن‌ها به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۲ به فضای بین ستاره‌ای رسیدند.
«وویجر۲» توانسته است با گذر از آسمان مشتری، زحل، اورانوس و نپتون تنها فضاپیمایی باشد که از کنار دو سیاره انتهایی منظومه شمسی گذر کند.
«وویجر۱» نیز نزدیک به ۱۵ میلیارد مایل (بیش از ۲۴ میلیارد کیلومتر) از زمین فاصله دارد که آن را به دورترین فضاپیمای بشریت تبدیل کرده است.
انرژی این دو فضاپیما در سال ۲۰۲۵ تمام می‌شود اما آن‌ها همچنان به پرسه زدن در فضا ادامه می‌دهند.