بولیوی استفاده از یوآن، واحد پول چین برای پرداخت‌های بین‌المللی خود در قبال واردات و صادرات کالا را آغاز کرده و به این ترتیب به کشورهای برزیل و آرژانتین پیوسته است که در چالشی کوچک اما رو به رشد، یوآن را در برابر هژمونی دلار آمریکا، برای معاملات مالی بین‌المللی به کار می‌گیرند.
آگهیاین سه کشور، توسط دولت‌های چپگرا اداره می‌شوند.
مارچلو مونته‌نگرو، وزیر اقتصاد بولیوی روز پنج‌شنبه اعلام کرد که عملیات مالی کشورش با تکیه بر یوآن چین طی ماه‌های مه تا ژوئیه سال جاری میلادی، بالغ بر ۲۷۸ میلیون یوآن (۳۸.۷ میلیون دلار) بوده که ۱۰ درصد از تجارت خارجی این کشور را در این دوره تشکیل می‌داده است.
او در یک کنفرانس خبری گفت: «این یک شروع خوب است. صادرکنندگان موز، روی و چوب همچنین واردکنندگان وسایل نقلیه و کالاهای سرمایه‌ای، مبادلات خود را با یوآن انجام می‌دهند و تراکنش‌های الکترونیکی نیز از طریق بانک دولتی "یونیون" انجام می‌شود.»
او افزود که اگرچه مقدار یوآن مورد استفاده هنوز نسبتاً کم است، اما با گذشت زمان افزایش خواهد یافت.
استفاده از یوآن در منطقه آمریکای لاتین و دریای کارائیب، به ویژه در میان کشورهایی که به دنبال ایجاد یک رابطه قوی با چین هستند، رو به رشد است و به گفته مارگارت مه‌یرز، مدیر برنامه آسیا و آمریکای لاتین در اندیشکده گفتگوی بین آمریکایی مستقر در واشنگتن، همزمان با این سیاست مالی شاهد آن هستیم که ردپای چین نیز در این منطقه با افزایش تجارت و سرمایه‌گذاری‌ها رو به افزایش است.
بنجامین گدان، مدیر برنامه آمریکای لاتین در مرکز ویلسون مستقر در واشنگتن نیز می‌گوید: «در واشنگتن نگرانی‌های زیادی در مورد تهدید شدن نقش ویژه دلار در مناطقی مانند آمریکای لاتین وجود دارد. نقش جدید چین به عنوان یک وام دهنده بزرگ به آرژانتین و استفاده از یوآن برای تجارت بین‌المللی در بولیوی، دلایلی برای این نگرانی‌ها است.»
در اوایل سال جاری، دولت آرژانتین از طرحی برای استفاده از یوآن برای پرداخت هزینه واردات از چین، به عنوان راهی برای حفظ ذخایر رو به کاهش ارزهای خارجی خود رونمایی کرد و حتی این موضوع را مطرح کرد که احتمالا بدهی‌های خود به صندوق بین‌المللی پول را نیز با استفاده از یوآن چین پرداخت خواهد کرد.
در برزیل نیز «یوآن» در پایان سال ۲۰۲۲ میلادی از «یورو» به عنوان دومین ارز مهم در ذخایر خارجی پیشی گرفت. در آن زمان ۵.۳۷ درصد از دارایی‌های بانک مرکزی این کشور به واحد پول چین و ۴.۷۴ درصد نیز به واحد یورو بود.
اکنون نیز در بولیوی و پس از ماه‌ها کمبود شدید دلار، استفاده از یوآن شروع می‌شود.
دیدگاه تحلیلگران
با این وجود برخی از تحلیلگران و منتقدان دولت بولیوی این سیاست را زیر سوال برده‌اند. از جمله خوزه گابریل اسپینوزا، استاد اقتصاد در دانشگاه کاتولیک بولیوی که می‌گوید: «این یک راه‌حل بلندمدت نیست و بیشتر شبیه تلاشی برای سرپوش گذاشتن بر مشکلات اقتصادی است.»
اما ربکا ری، پژوهشگر ارشد در مرکز سیاست توسعه جهانی دانشگاه بوستون نظر دیگری دارد. او می‌گوید: «فراتر از ملاحظات سیاسی، جستجوی جایگزین‌هایی برای دلار آمریکا که در بحبوحه افزایش نرخ‌های بهره گران‌تر شده، از نظر اقتصادی منطقی است. اکنون در سطح اقتصاد کلان جهانی یک مشکل مشترک وجود دارد؛ اینکه دلار آمریکا واقعاً گران است و به سختی می‌توان آن را به دست آورد. بنابراین اساساً یک کمبود جهانی دلار در بین بانک‌های مرکزی وجود دارد و بانک‌های مرکزی در همه جا به دنبال جایگزین هستند.»
با این وجود به نظر مارگارت مه‌یرز، مدیر برنامه آسیا و آمریکای لاتین در اندیشکده گفتگوی بین آمریکایی مستقر در واشنگتن، برای استفاده گسترده از یوآن در معاملات بین‌المللی، محدودیت‌هایی وجود دارد؛ از جمله اینکه «سیستم مالی چین هنوز نسبتا بسته است».
بنجامین گدان، مدیر برنامه آمریکای لاتین در مرکز ویلسون مستقر در واشنگتن نیز بر این نکته تاکید دارد که «دست‌کم در حال حاضر، اعتمادها به فدرال رزرو بسیار بیشتر از بانک‌های مرکزی چین است».