آثار هنرمند صنایع دستی ماکسیم لوروآ برای نخستین بار در موزه هنرهای ظریفه و صنایع دستی پل دوپی در شهر تولوز فرانسه به نمایش در‌آمد. این نمایشگاه از سوم خرداد تا ۲۱ آبان سال جاری برپاست.
آگهیدر طول هزاره‌های زندگی بشر، صنایع دستی و هنرهای مرتبط با پَر جایگاه خاص خود را در آراستن لباس‌ها و محل زندگی انسان‌ها داشته‌اند. از پَرهای کلاه گرفته تا اشیایی که از شکل پَر الهام می‌گیرند تا کاربردهای روزمره این شیء زنده و یاد‌آور پرواز، هنرمندان متعددی از تمدن‌های گوناگون در سراسر جهان و در طول تاریخ با خلق آثار زیبا و معنی دار به پر و پرواز جایگاه خاصی بخشیده‌اند. اما امروزه تنها چند ده نفر هنرهای دستی مرتبط با پَر را زنده نگه داشته‌اند که اکثر آنها در فرانسه مستقر هستند.
از جمله آنها هنرمند جوان ماکسیم لوروآ است که به شکل‌های مختلف و از درهای متعدد بین پَر و صنایع دستی ارتباط برقرار کرده است. این هنرمند ۳۴ ساله چندسالی است برند خود را راه انداخته و با مزون‌های مشهور مُد (شرکت‌های فعال در عرصه مُد) کار می‌کند. او همچنین مسئول نگهداری و طراحی و بازسازی پَرهای کاباره‌هایی مانند مولن روژ پاریس است.
وی از جمله همکاران طراحان بزرگ لباس از جمله ژان پل گوتیه، شنل یا لویی وویتون است و در طراحی لباس بیانسه، خواننده مشهور آمریکایی در مسابقات موسیقی جوایز بریتانیا سال گذشته نیز همکاری داشته است.
این در حالی است که ماکسیم لوروآ به طراحی لباس اکتفا نمی‌کند. او همچنین از طریق هنرهای تجسمی و هنر مدرن هم با پَر آثاری خیره‌کننده خلق کرده است. وی درباره علاقه‌اش به کار با پَر می‌گوید: «مثل همه بچه‌ها، با پَرها بازی می کردم. از روی زمین جمعشان می‌کردم و با گذشت عمر، در درسهایم جایی به آنها اختصاص دادم و به خودم گفتم چقدر این شیء با من حرف می‌زند، باید با آن کار کنم!»
او که شیفته پَر است می‌‌افزاید: « از جنس پلاستیک ارگانیک است، مثل مو یا ناخن. این مساله به خودی خود فوق العاده است! می‌دانستید قرقاول بیش از ۱۴۵ نوع پَر دارد؟ این یعنی ۱۴۵ طرح و شکل مختلف. پَر و بال یک پرنده خانگی به همان اندازه یک پرنده کمیاب رنگ و آب دارد.»
کار با پَر اولین انتخاب ماکسیم لوروآ نبوده است. او در دبیرستان در حال مطالعه برای رشته ادبیات و هنرهای نمایشی بود تا اینکه به طور اتفاقی با رشته فنی و حرفه‌ای پَرسازی آشنا شد و تصمیم گرفت به دبیرستان حرفه‌ای برود تا در این زمینه فعالیت کند.
ماکسیم لوروآ به اینکه آثارش برای نخستین بار در یک موزه به نمایش گذاشته شده احساس افتخار می‌کند و این نمایشگاه را فرصتی برای گسترش و تبلیغ رشته طراحی با پَر می‌داند. وی درباره هنرمندان صنایع دستی دیگر این موزه می‌گوید: « این جا یک موزه هنرهای تزیینی است بنابراین حساسیت زیادی نسبت به صنایع دستی و هنرهای ظریف وجود دارد. خیلی خوب شغل و کار ما را در این نمایشگاه توضیح داده‌اند.»
وی معتقد است که کلیشه‌ها و افکار نادرست زیادی درباره صنایع دستی با پَر وجود دارد و دوست دارد این نمایشگاه فرصتی برای شناساندن و گسترش این صنعت دستی کمیاب باشد.
او در این باره می‌گوید: «به طور کلی، رسالت یک هنرمند صنایع دستی باید این باشد که بتواند نان‌آور باشد، هنرش را به دیگران منتقل کند و نوآوری داشته باشد، هنرش را مدرنیزه کند یا حداقل آن را در زندگی روزمره جای دهد. ما امروزه در دنیای دیزاین و طراحی یک اقیانوس پتانسیل داریم. باید باز هم این را گسترش دهیم. نباید از کلیشه‌ها یا تخیلاتی که درباره پَر داریم بترسیم.»