مقامات شهر آمستردام از اول آوریل قوانین جدیدی را برای کارگران جنسی این شهر به اجرا گذاشتند. از جمله اینکه، کسب و کار‌های فعال در این بخش ملزمند به جای ۶ صبح، در ساعت ۳ صبح درهای خود را ببندند
آگهیمقامات شهر آمستردام در راستای تلاش برای برندسازی مجدد با هدف تغییر تصویر «بی‌قید و بند» این شهر، از اول آوریل قوانین جدیدی را برای کارگران جنسی این شهر به اجرا گذاشتند. از جمله اینکه، کسب و کار‌های فعال در این بخش ملزمند به جای ۶ صبح، در ساعت ۳ صبح درهای خود را ببندند.
مقامات محلی این اقدامات را، راهی برای مقابله با رفتار آزار دهنده برخی از مراجعین منطقه چراغ قرمز (Red Light District) می‌دانند.
این کاهش ساعات فعالیت، همزمان با کارزار جدید شورای شهر برای انتقال کارگران جنسی به محلی دور از مرکز شهر با عنوان «مرکز شهوت» انجام می‌شود.
آمستردام اقداماتی نیز با هدف محدود کردن گشت‌زنی‌ها در آبراه‌های این شهر و اجاره مکان‌های اقامتی انجام داده است و مقامات شهر همچنین تلاش می‌کنند تا با لابی‌گری برای وضع مالیات هوانوردی، با پروازهای ارزان قیمت به مقصد آمستردام مقابله کنند.
اما بسیاری از کارگران جنسی معتقدند که این اصلاحات باعث می‌شود تا حرفه آن‌ها بیش از پیش ننگین جلوه کند. آن‌ها می‌گویند که بصورت ناعادلانه‌ای مورد تبعیض قرار گرفتند و به گوشت قربانی شهر در مقابله با مشکل کنترل سیل گردشگران تبدیل شده‌اند.
با این وجود، سخنگوی معاون شهردار مدافع این اصلاحات است و می‌گوید: «این اقدامات با هدف قابل سکونت نگه داشتن شهر طراحی شده است. ما اکنون مجبوریم اعمال محدودیت را به جای رشد غیرمسئولانه برگزینیم.»
شهرداری آمستردام همچنین کارزار آنلاینی برای مقابله با جوانان مستی که برای دیگران ایجاد مزاحمت می‌کنند راه انداخته و اقداماتی برای کاهش مصرف ماریجوانا انجام داده است.
کاهش درآمد و نگرانی‌های امنیتی
فلیشیا آنا که پیش از این به مدت ۱۳ سال به عنوان کارگر جنسی در آمستردام فعالیت می‌کرد و در حال حاضر رئیس «ردلایت یونایتد» یا همان اتحادیه کارگران جنسی منطقه چراغ قرمز است، می‌گوید که کاهش ساعت کار باعث کاهش درآمد کارگران جنسی می‌شود. در نتیجه بسیاری از آن‌ها به سختی قادر خواهند بود تا هزینه اجاره اتاق، ویترین و تاکسی را برای بازگشت امن به منزل خود پرداخت کنند.
وی می‌افزاید: «بسیاری از کارگران از ۱۲ شب یا ۱ صبح، وقتی میخانه کم‌کم تعطیل می‌شوند، شروع به کار می‌کنند. در نتیجه فقط ۲ ساعت وقت دارند درآمد داشته باشند و این اصلا کافی نیست.»
ویولت نیز یک کارگر جنسی و هماهنگ‌کننده مرکز اطلاعات کارگران جنسی (PIC) است. این مرکز که در آمستردام واقع است، آموزش و اطلاعاتی درباره کار جنسی ارائه می‌‌کند.
او می‌گوید که کاهش ساعات به ويژه روی جامعه تراجنسیتی‌ها تاثیر می‌گذارد. زیرا مشتریان کارگران جنسی تراجنسیتی معمولا بین ساعات ۳ تا ۶ صبح مراجعه می‌کنند.
او همچنین با اشاره به نگرانی‌های رفاهی کارگران جنسی و تاثیر این کاهش ساعت بر توانایی آن‌ها برای رسیدن ایمن به خانه‌هایشان می‌گوید: «اگر ساعت ۳ صبح بخواهید به خانه‌تان بروید، به ویژه اگر همه‌جا بسته باشد، هیچ راهی ندارید و تنها می‌مانید. به علاوه، یک کارگر جنسی آسیب‌پذیرتر هم است.»
وی با مقایسه ساعت ۳ صبح با ساعت ۶ صبح که فعالیت اجتماعی و گزینه‌های حمل و نقل بیشتری وجود دارد می‌گوید: «درآمد ما معمولا نقدی است. بنابراین در صبح می‌توانیم با مقدار زیادی پول نقد در شهر جابجا شویم. اما خیابان خلوت برای کسانی که قصد آسیب رساندن به ما را دارند، فرصت به وجود می‌آورد.»
نوار قرمز دور منطقه چراغ قرمز
در پس محدودیت‌های جدید و کاهش ساعت فعالیت، فشار شورای شهر بر تعطیلی روسپی‌خانه‌ها و انتقال کارگران جنسی به «مرکز شهوت» در خارج از مرکز شهر نهفته است.
تجمع اعتراضی کارگران جنسی در روز پنج‌شنبه، جلسه شورای شهر را که قرار بود درباره مکان بنای «مرکز شهوت» تصمیم بگیرند مختل کرد. به گزارش «رد لایت یونایتد»، معترضان طوماری را با امضای ۲۶۶ گارگر جنسی به فمکه هلسما، شهردار آمستردام تسلیم کردند و خواستار استقرار تعداد بیشتر پلیس در منطقه چراغ قرمز به جای کاهش زمان کاری و انتقال آن به «مرکز شهوت» شدند.
هالسما پیش‌تر مدعی شده بود که برخی از گردشگران ویترین‌های کارگران جنسی در منطقه چراغ قرمز را تنها به عنوان یک جاذبه توریستی می‌نگرند. وی همچنین گفته بود که برپایی یک «مرکز شهوت» قادر خواهد بود با کاهش فشار بر ناحیه چراغ قرمز، مکانی را برای فعالیت کارگران جنسی در امنیت و آرامش کامل به وجود آورد.
کارگران جنسی مخالف این ایده هستند و می‌گویند که در یک «مرکز شهوت» زمینه بروز جرم و جنایت احتمالا بیشتر می‌شود.
ویولت می‌گوید: «اگر منطقه چراغ قرمز از مرکز شهر خارج شود، با رفتارهای متمرکزتری در منطقه‌ای مواجه خواهیم شد که از چشم شهرداری و مردم دور است. در آمستردام وقتی کسی می‌خواهد از کارگران جنسی عکس بگیرد، مردم مانع آن‌ها می‌شوند. هلندی‌ها از این که مردم را از این کار منع کنند هیچ ابایی ندارند.»