شناسایی نخستین مورد آبله میمون در هند؛ بیمار اخیرا به امارات سفر کرده بود
نظرها
مقامات هندی گزارش داده‌اند که نخستین مورد ابتلا به آبله میمون در این کشور را که مردی ۳۵ ساله است و اخیر از سفر به خاورمیانه بازگشته بود شناسایی کرده‌اند.
طبق بیانیه رسمی، دولت فدرال یک گروه چند رشته‌ای را برای بررسی بیمار به ایالت کرالا در جنوب کشور اعزام کرده است.
وینا جورج، وزیر بهداشت کرالا روز پنجشنبه به خبرنگاران گفت که «این مرد روز سه‌شنبه از امارات به هند برگشته بود، وضعیت پایداری داشت و هم اکنون در شرایط ایزوله در بیمارستان به‌سر می‌برد.»
وی افزود: «شرایط او پایدار است و تمامی علائم حیاتی‌اش طبیعی است. ما از همه مسئولان ایالتی خواسته‌ایم که در حالت آماده باش باشند.»
مسئولان ایالتی از مسافرانی که همراه این بیمار در پرواز بوده‌اند خواسته‌اند علائم ظاهری بیماری را زیر نظر داشته باشند.
آبله میمون یک بیماری عفونی ویروسی است که اغلب از حیوانات آلوده به انسان منتقل می‌شود اما در شیوع فعلی انتقال انسان به انسان چشمگیر بوده است.
تا پیش از ماه مه گذشته شیوع این بیماری بیشتر در مرکز و غرب آفریقا گزارش می‌شد و مدت‌ها به‌عنوان بیماری بومی بوده است اما پس از ماه مه این بیماری شیوع جهانی پیدا کرد.
تاکنون افراد مبتلا در خارج از محدوده شیوع بومی آن، علائم خفیف از خود نشان داده‌اند و هیچ مرگ مرتبط با این ویروس گزارش نشده است.
این بیماری در مقایسه با آبله که بیش از ۴۰ سال پیش ریشه‌کن شد کمتر خطرناک و مسری است.
این بیماری ابتدا با تب شدید شروع می‌شود و به سرعت با بثورات پوستی خود را نشان می‌دهد. اغلب خوش‌خیم است و معمولا پس از دو تا سه هفته خود به خود بهبود پیدا می‌کند.
اکثر موارد گزارش شده تاکنون مردانی بوده‌اند که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته‌اند.
اولین بار در سال ۱۹۵۸ این بیماری در میمون های آزمایشگاهی کشف شد و به همین مناسبت نام ویروس آبله میمون به آن اطلاق شد ولی دانشمندان بر این باورند که جوندگان ناقل اصلی آبله میمون در طبیعت هستند و مناطقی از آفریقای مرکزی و غربی به ویژه در مناطق نزدیک به جنگل‌های پرباران استوایی که عمدتا زیستگاه سنجاب‌ها و موش‌های صحرایی هستند، به‌عنوان مکان های بالقوه ناقل این بیماری شناسایی و معرفی شده‌اند.
اولین انسان مبتلا به آبله میمون در سال ۱۹۷۰ و در جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی شد. از آن زمان تاکنون، این ویروس به طور دوره‌ای باعث شیوع بیماری در مقیاس هایی کوچک شده است، مواردی در حدودی کمتر از چند صد بیمار که عمدتا هم دامنه نفوذ و گسترش این بیماری محدود به ۱۱ کشور آفریقایی می شد.