آزمایشهای موشکی کره شمالی؛ رویکرد متفاوت بایدن در مقایسه با ترامپ و اوباما
نظرها
کره شمالی روز جمعه اعلام کرد یک موشک ضدهوایی تازه را در چهارمین دور آزمایشهای تسلیحاتی هفته‌های اخیر خود، شلیک کرده است. این خبر در حالی منتشر شد که این کشور همزمان در تلاش برای یافتن راهی برای برقراری دوباره کانال‌های ارتباطی خود با کره جنوبی است.
پیونگ یانگ پس از ۶ ماه توقف، بار دیگر از اوایل ماه سپتامبر آزمایشهای موشکی خود را از سر گرفته و همزمان اعلام کرده که تحت شرایطی حاضر به از سر گیری مذاکرات با سئول است. فعالیتهای جدید این کشور از سوی برخی کارشناسان، تلاشی برای گرفتن امتیاز در دیپلماسی هسته‌ای در مقابل آمریکا توصیف شده است.
خبرگزاری مرکزی کره شمالی، آزمایشی موشکی ضدهوایی اخیر این کشور را «یک موفقیت مهم در موضوع مطالعه و توسعه انواع سیستم‌های موشکی ضدهوایی آینده‌نگر» توصیف کرده است که با هدف تایید عملکرد پرتابگر، رادار و خودروهای فرماندهی نبرد و همچنین تایید عملکرد رزمی موشک انجام شده است.
کره شمالی همچنین به تازگی یک موشک جدید مافوق صوت، یک موشک کروز پیشرفته و یک موشک بالستیک را که از قطار پرتاب شد، آزمایش کرد و کارشناسان می‌گویند این آزمایش‌ها نیز نشان دهنده توانایی کره شمالی در حمله به اهدافی در کره جنوبی و ژاپن است که هر دو از متحدان اصلی آمریکا در منطقه محسوب می‌شوند و میزبان شمار قابل توجهی از نظامیان آمریکایی هستند.
این آزمایش‌ها در حالی انجام شده که دیپلماسی هسته‌ای پیونگ یانگ و واشنگتن از اوایل سال ۲۰۱۹ میلادی تا حد زیادی به بن‌بست رسیده است.
واکنش «متفاوت» جو بایدن به آزمایشهای موشکی پیونگ یانگ
باراک اوباما، رئیس جمهور دموکرات پیشین ایالات متحده در تنها ملاقاتش با دونالد ترامپ، به او درباره کره شمالی هشدار داد و آن را مهمترین مشکل واشنگتن توصیف کرد.
دونالد ترامپ نیز در مدت چهار سال ریاست جمهوری خود، خط مشی‌های سیاسی متفاوتی، از تهدید به جنگ و تحریم گرفته تا انجام دیدارهای تاریخی و دادن وعده به رهبر جوان کره شمالی را به اجرا گذاشت.
اما واکنش جو بایدن به تحولات شبه جزیره کره در مقایسه با پیشینیانش متفاوت است. در حالی که در یک ماه اخیر پیونگ یانگ هم آزمایشهای موشکی خود را افزایش داده و هم لفاظی‌هایش را علیه واشنگتن، به نظر می‌رسد که جو بایدن فوریتی برای پرداخت به موضوع کره شمالی قائل نیست.
اگرچه دولت او بارها اعلام کرده که مایل است مذاکرات را بدون پیش شرط از سر بگیرد، اما در عمل علاقه چندانی برای جلب نظر کره شمالی که خواهان پایان تحریم‌های گسترده است، نشان نمی‌دهد.
جنی تاون، از اعضای ارشد «مرکز استیمسون» معتقد است که برای جو بایدن، موضوع کره شمالی «همچنان یک مسئله اولویت‌دار، اما همزمان یک سناریوی بدون برد است» و اینکه احتمالا در شرایط کنونی، داشتن دیپلماسی فعالتر از سوی بایدن باعث خواهد شد که او با اتهاماتی از جمله اینکه در مقابل «رفتارهای بد» پیونگ یانگ امتیاز داده، روبرو شود.
جنی تاون در گفتگو با خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «باید دید که دولت بایدن حاضر است تا چقدر برای این موضوع هزینه سیاسی بکند؛ بویژه بعد از آنچه در افغانستان روی داد. به نظر می‌رسد که آنها در حال حاضر قصد صرف چنین هزینه‌ای را ندارند.»
خانم تاون معتقد است که با وجود همه تبلیغات سیاسی که از سوی کره شمالی انجام می‌شود، پیونگ یانگ نیز در مقابل ایالات متحده محتاطانه عمل می‌کند زیرا «یک شکست دیپلماسی بزرگ دیگر آنهم در وضعیتی که کره شمالی گرفتار مشکلات اقتصادی و بحران کرونا است، احتمالا آخرین چیزی است که کیم جونگ-اون می‌خواهد.»
اولویت دولت بایدن در حال حاضر در شرق آسیا، حمایت از متحدانش یعنی ژاپن و کره جنوبی و حمایت از تلاش‌های مون جائه-این، رئیس جمهوری کره جنوبی در راستای کاهش تنش‌ها در شبه جزیره کره است.
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا نیز روز پنج‌شنبه اعلام کرد که از هرگونه تلاش کره جنوبی که بتواند «خطرات را کاهش دهد» حمایت می‌کند؛ آنهم در حالی که ایالات متحده آماده است کره شمالی را به شورای امنیت سازمان ملل ببرد.
به نظر می‌رسد که پیونگ یانگ نیز از این سیاست جدید آگاهی یافته و از نظر برخی تحلیلگران، تلاش کره شمالی برای احیای برخی کانال‌های ارتباطی خود با کره جنوبی نیز در همین راستا است.
کره شمالی از چهار سال پیش تا کنون دیگر موشک‌های دوربرد خود را که قادر به رسیدن به سرزمین اصلی آمریکا هستند، آزمایش نکرده است که از نظر برخی تحلیلگران نشانۀ آن است که این کشور همچنان می‌خواهد شانس خود را برای مذاکره با ایالات متحده حفظ کند.
با این وجود کن گوس، از مدیران مرکز تحقیقاتی CNA در ایالات متحده نگران است که دولت بایدن در نهایت نتواند از چهارچوب بسته‌ای که برای سال‌ها توسط سیاستگذاران کهنه‌کار شکل گرفته است خارج شود.
او می‌گوید: «طی چهل-پنجاه سال گذشته، ما همواره به این مشکل، بصورت یک معضل سیاه و سفید نگریسته‌ایم. اینکه ما می‌بریم و شما خواهید باخت یا شما می‌برید و ما می‌بازیم. داشتن چنین سیاستی باعث شده اکنون به اینجا برسیم.»