سیاستمداران راست افراطی در بروکسل و همتایانشان در بریتانیا، فرانسه و آلمان بیش از هر زمان دیگری تشنه قدرت‌اند و آماده‌اند برای پیروزی هر کاری انجام دهند و حتی ظاهر خود را تغییر دهند و شبیه سیاستمداران رسمی لباس بپوشند.
آن چهره‌های جنجالی و غیرمعمول که به‌خاطر رفتارها یا ظاهر متفاوتشان شناخته می‌شدند، دیگر در مرکز توجه این احزاب نیستند و جای خود را به سیاستمداران جوان و آراسته داده‌اند. جوانان ۳۰ ساله آراسته با میلیون‌ها دنبال‌کننده در تیک‌تاک همراه با چهره‌های متخصص سیاست‌گذاری که عمدا طرح‌های کوچک و محتاطانه ارائه می‌دهند تا به رأی‌دهندگان نشان دهند قابل اعتمادند.
از لندن گرفته تا برلین، آن‌ها ناهارهای طولانی و پر از نوشیدنی را کنار گذاشته‌اند، لباس‌هایی شبیه سیاستمداران جریان اصلی می‌پوشند و از کرملین فاصله می‌گیرند؛ چرا که این روزها دوست بودن با ولادیمیر پوتین دیگر «مد» نیست. علاوه بر این، در تاکتیک‌های سیاسی زیرکانه‌تر عمل می‌کنند.
حرفه‌ای تر شدن راست افراطی در اروپا
احزاب راست افراطی طی دهه گذشته در سیاست ملی کشورهای اروپایی پیشروی زیادی داشته‌اند و این موفقیت عمدتا ناشی از واکنش شدید علیه مهاجرت است. این احزاب اکنون در نظرسنجی‌ها در آلمان، فرانسه و بریتانیا پیشتازند و طی سال‌های اخیر در ایتالیا، فنلاند، چک و چند کشور دیگر نیز به قدرت رسیده‌اند؛ معمولا با دستورکاری که شامل اخراج صدها هزار مهاجر می‌شود.
آن‌ها این ماه در پارلمان اروپا نیز به یک موفقیت مهم رسیدند؛ زمانی که اورزولا فن‌درلاین، رئيس کمیسیون اروپا، توانست برای کاهش قوانین اقلیمی رای کافی به دست آورد؛ رایی که بخشی از آن با حمایت نمایندگان راست افراطی تامین شد.
در حالی که دو گروه راست افراطی «میهن‌پرستان اروپا» و «اروپای ملت‌های مستقل» پیروزی رویکرد حرفه‌ای‌تر خود را جشن می‌گرفتند، متحدان میانه‌رو فن‌درلاین با خشم واکنش نشان دادند؛ یکی از آن‌ها حتی این وضعیت را با سیاستمدارانی مقایسه کرد که زمانی به صعود آدولف هیتلر کمک کردند.
پرسش اصلی اکنون، هم برای راست افراطی و هم برای رقبای میانه‌رو، این است که آیا این احزاب می‌توانند پیشتازی خود در نظرسنجی‌ها را به پیروزی انتخاباتی تبدیل کنند یا نه. پاسخ این پرسش بستگی دارد به این‌که تا چه اندازه بتوانند فعالیت‌های پراکنده و بی‌نظم خود را حرفه‌ای کنند؛ حتی اگر لازم باشد از همان تاکتیک‌هایی استفاده کنند که ادعا می‌کنند از نخبگانی که آن‌ها را به‌کار می‌گیرند بیزارند.
آراسته ظاهر شدن
یکی از چهره‌های کلیدی این موج جدید، شخصیتی آشنا برای سیاست اروپاست؛ نایجل فاراژ، سیاستمدار دست راستی بریتانیایی حامی برگزیت، سال‌هاست خار چشم اروپا بوده؛ از دوران عضویتش در پارلمان اروپا. طبق نظرسنجی‌ها، اگر امروز انتخاباتی برگزار شود، او شانس تبدیل شدن به نخست‌وزیر بریتانیا را دارد.
اگرچه انتظار نمی‌رود تا سال ۲۰۲۹ انتخاباتی در این کشور برگزار شود، اما فاراژ فضای سیاسی را تحت تأثیر قرار داده و از هر فرصتی برای استفاده از رابطه‌اش با دونالد ترامپ بهره می‌برد؛ گفتنی است که فاراژ در مراسم تحلیف ترامپ حضور داشت.
جنبش «اول آمریکا»ی ترامپ برای بسیاری از سیاستمداران راست افراطی اروپا نوعی اعتبار بین‌المللی به‌همراه دارد. ترامپ و مقام‌های دولتش از برخی سیاستمداران راست افراطی در آلمان، رومانی، ایتالیا و فرانسه حمایت کرده‌اند؛ هرچند این حمایت همیشه با پیروزی همراه نشده است.
سال گذشته، فاراژ بدون هیچ آمادگی وارد انتخابات بریتانیا شد و تنها دو هفته پس از آغاز رقابت‌ها تصمیم گرفت نامزد شود. با وجود شروعی نامنظم، او توانست وارد پارلمان شود و حزب اصلاحات بریتانیا را به بهترین نتیجه تاریخش برساند؛ با ۴.۱ میلیون رأی. او سپس وعده داد ساختار حزب را حرفه‌ای کند تا آن را در مسیر رسیدن به قدرت قرار دهد.
تام فان‌گریکن، رهبر حزب راست افراطی «منافع فلاماند» در بلژیک، به‌صراحت گفته که برخی رأی‌دهندگان از حمایت از حزبش تردید دارند، اما شخص او را دوست دارند. او گفته بود: «آنچه به‌عنوان نقطه قوت برای خودم می‌بینم این است که توانستم سد اجتماعی را بشکنم.»
شبکه‌های اجتماعی نیز نقشی مهم برای این سیاستمداران دارند. همان‌طور که جردن باردلا، رئيس حزب راست افراطی اجتماع ملی در فرانسه، ۲.۲ میلیون دنبال‌کننده دارد، فاراژ و فان‌گریکن هم تلاش گسترده‌ای برای جذب رأی‌دهندگان در تیک‌تاک انجام داده‌اند.
پاک‌سازی داخلی
اما ظاهر آراسته تنها بخشی از کار است. یکی از بزرگ‌ترین ریسک‌های راست افراطی در سال‌های گذشته، اظهارنظرهای نژادپرستانه یا رفتارهای نامناسب از سوی فعالان و اعضای رده‌پایین بوده که معمولا در فیلم‌ها یا پست‌های شبکه‌های اجتماعی دیده شده است.
گروه «میهن‌پرستان اروپا» در پارلمان اروپا اکنون یک سازوکار بررسی دقیق دارد تا نمایندگان رسوایی‌ساز وارد صفوفش نشوند. این بررسی‌ها باعث رد شدن سه نامزد به‌دلیل افراطی بودن شده است. پس از تبدیل شدن به سومین فراکسیون بزرگ پارلمان اروپا، آن‌ها یک سیستم هماهنگی داخلی و تیم‌های رسانه‌ای نیز ایجاد کردند.
اما مشکلات ادامه دارد. در انتخابات پارسال بریتانیا، یک رسوایی نژادی کارزار حزب اصلاحات را مختل کرد. ماه گذشته نیز یک نماینده به‌دلیل اعتراض به «تبلیغات پر از افراد سیاه‌پوست و آسیایی» جنجال‌آفرین شد.
در فرانسه نیز حزب اجتماع ملی لوپن مجبور شد در ژوئن با اتهامات رفتار نژادپرستانه مقابله کند. اکنون همه نامزدهای این حزب باید از فرآیند بررسی دقیق؛ شامل بررسی شبکه‌های اجتماعی عبور کنند.
این پاک‌سازی بخشی از تلاش لوپن برای زدودن چهره افراطی حزب از زمان جانشینی پدرش، ژان‌ماری لوپن، است.
ارتباط با کرملین
در آلمان، حزب آلترناتیو برای آلمان (AfD) پس از کسب ۲۱ درصد رأی در انتخابات فوریه، در نظرسنجی‌ها از بلوک محافظه‌کار تحت رهبری فردریش مرتس هم پیش افتاده است. در برخی مناطق شرق آلمان، این حزب ۴۰ درصد حمایت دارد
آلیس وایدل، یکی از دو رهبر آلترناتیو برای آلمان، تلاش می‌کند حزب را از نزدیکی به کرملین دور کند. برخی اعضای این حزب قصد داشتند به سوچی برای شرکت در یک کنفرانس بین‌المللی بروند؛ کاری که وایدل با آن مخالف بود و گفت باید قواعد جدیدی برای تأیید چنین سفرهایی وضع شود.
حزب آلترناتیو برای آلمان، همچنین در حال منحل کردن یک گروه جوانان افراطی و جایگزینی آن با یک نهاد جدید تحت کنترل مرکزی است. این حزب از نمایندگانش خواسته «چهره‌ای میانه‌رو» از خود نشان دهند.
وابستگی راست افراطی به پوتین تنها محدود به آلمان نیست؛ در ایتالیا، رومانی و فرانسه نیز نامزدهای بالارده به‌دلیل ارتباط با مسکو تحت فشار قرار گرفته‌اند. فاراژ نیز تلاش می‌کند از اظهارات گذشته‌اش درباره تحسین پوتین فاصله بگیرد.
ملونی‌سازی
برای بسیاری در جریان راست پوپولیست، جورجا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، الگویی است که نشان می‌دهد چگونه می‌توان از موضعی تند به قدرت رسید و سپس آن را حفظ کرد. برخلاف نگرانی‌های میانه‌روها، او ایتالیا را به سیاست‌های اصلی اتحادیه اروپا نزدیک نگه داشته و مانع حمایت اروپا از اوکراین نشده است.
فاراژ اخیرا از ملونی به‌عنوان یکی از رهبرانی که به او احترام می‌گذارد نام برده است. این سیاستمدار بریتانیایی حتی از طرح‌های پیشین خود مربوط به کاهش گسترده مالیات عقب‌نشینی کرده تا نشان دهد حزبش در صورت رسیدن به قدرت، رفتار مسئولانه‌ای خواهد داشت.
اما برخی کارشناسان می‌گویند تعبیر «ملونیِ میانه‌رو» گمراه‌کننده است. ناتالی توچی، رئيس مؤسسه روابط بین‌الملل ایتالیا در این خصوص می‌گوید: «اشتباه است اگر فکر کنیم مدل ملونی یعنی راست افراطی که میانه‌رو می‌شود؛ این همان راست افراطی است که دستورکار رادیکال خود را حرفه‌ای کرده است.»
چگونه راست افراطی حرفه‌ای شد
نه‌تنها راست افراطی حرفه‌ای‌تر شده، بلکه سیاستمداران میانه‌رو نیز به‌طور فزاینده سیاست‌های آن‌ها را پذیرفته‌اند.
در بریتانیا، دولت حزب کارگر ناگهان علاقه‌مند شده قوانین پناهندگی را برای مقابله با مهاجرت «سخت‌تر» کند؛ اقدامی برای مهار تهدید انتخاباتی فاراژ. در آلمان نیز مرتس برای سخت‌گیری بیشتر در نظام مهاجرت تحت فشار آلترناتیو برای آلمان قرار دارد و حتی مواضعی تندتر از این جریان دست راستی در دستور کار قرار داده است.
حتی سیاست‌های اقلیمی و آینده خودروهای موتور احتراقی نیز در مرکز بحث‌های جدید قرار گرفته است.
و البته راست افراطی در چندین کشور اروپایی از جمله فنلاند، بلژیک، مجارستان و ایتالیا در دولت و اغلب در قالب ائتلاف در قدرت حضور دارند.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
توچی می‌گوید: «این تصور که ما راست افراطی را رام می‌کنیم واقعا اشتباه است. موضوع بسیار جدی‌تر از این حرف‌هاست.»