ترسیم نابرابری‌ها در ردپای کربنی؛ گروه ۷ چیست و چه نقشی در بحران اقلیمی دارد؟

آگهی

یک شرکت تولیدکننده کفش با ترسیم دو جای پا بر روی ساحل کورنوال در جنوب غربی بریتانیا تفاوت میزان انتشار گاز دی اکسید کربن در کشورهای عضو گروه هفت با دیگر کشورها را نشان داده است.

شرکت «آل بردز» (Allbirds) که به تولید محصولات سازگار با محیط زیست توجه نشان می دهد با این اقدام خود در نظر دارد رهبران کشورهای عضو گروه هفت را به رعایت اولویت ها در سیاستگذاری در عرصه محیط زیست دعوت کند. نشست سه روزه رهبران گروه هفت روز جمعه در کورنوال آغاز شد.

در طرح ترسیم شده بر روی ساحل کورنوال میانگین انتشار گاز دی اکسید کربن از سوی هر شهروند در کشورهای عضو گروه هفت با شهروندان دیگر کشورها مقایسه شده است. بررسی ها نشان می دهد که زندگی هر شهروند در کشورهای عضو گروه هفت تقریبا منجر به تولید دو برابر گاز اکسید کربن در مقایسه با فردی می شود که در دیگر کشورهای جهان زندگی می کند.

به طور میانگین هر شهروند در کشورهای عضو گروه هفت با نحوه زندگی خود سالانه ۹.۲ تن گاز دی اکسید کربن تولید می کند. این رقم برای شهروندان دیگر کشورها ۴.۷ تن در سال است.

به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

جویی زیلینگر، یکی از پایه گذاران شرکت «آل بردز» می گوید: «تغییرات آب و هوایی مشکل نسل ما است و اکنون باید همراه با یکدیگر اقدامی بکنیم. اگر قرار است در مواجهه با این خرابکاری [در محیط زیست] موفق شویم باید از خودمان شروع کنیم و پاسخگو باشیم.»

وی افزود: «هیچ کس از جمله ما بی عیب نیست اما رهبران گروه هفت باید از موقعیت رهبری خود در سطح جهان استفاده کنند و جای پای کربنی خود را کوچک کنند و رهبری مقابله با بحران اقلیمی را برعهده بگیرند.»

یکی از دلایل انتخاب کورنوال به عنوان محل برگزاری نشست سران گروه هفت موقعیت خاص این منطقه از جنوب غربی بریتانیا در صنعت فناوری سبز این کشور است.

گروه ۷ چیست؟

گروه هفت در سال ۱۹۷۵ و با عضویت «پیشرفته ترین» قدرت های اقتصادی جهان تشکیل شد. ژاپن، ایتالیا، فرانسه، آلمان، بریتانیا، آمریکا و کانادا اعضای این گروه هستند. رهبران این کشورها از زمان پیدایش این گروه تاکنون هر سال برای بحث و مذاکره بر مسائل روز گردهم می آیند. سال گذشته نشست سران این گروه به دلیل همه گیری بیماری «کووید ۱۹» به صورت مجازی برگزار شد.

جلسات رهبران کشورهای عضو پشت درهای بسته برگزار می شود اما در پایان هر نشست بیانیه ای منتشر می شود که در آن موضوعات مورد بحث و توافق های به دست آمده توضیح داده شده است.

هرچند تنها رهبران هفت کشور عضو در نشست های سالانه شرکت می کنند اما نمایندگان اتحادیه اروپا (رئیس شورا و رئیس کمیسیون اتحادیه) نیز در جلسات حضور دارند. از رهبران کشورهای آفریقای جنوبی، کره جنوبی، هند و استرالیا برای حضور در نشست امسال دعوت شده است. روسیه پیش از این در زمانی که گروه هفت به گروه هشت تغییر نام داده بود عضو این گروه بود. عضویت روسیه پس از الحاق شبه جزیره کریمه به این کشور لغو شد.

گروه ۷ چه تفاوتی با گروه ۲۰ دارد؟

اعضای گروه هفت در سال ۱۹۹۹ تصمیم به ایجاد گروه ۲۰ گرفتند تا زمینه گفتگو بین کشورهای پیشرفته و گروهی از کشورهای در حال توسعه فراهم شود. گروه هفت ترکیبی همگون دارد اما گروه ۲۰ ترکیبی از کشورهای پیشرفته و در حال توسعه است.

اعضای گروه ۲۰ کنترل حدود ۸۰ درصد از اقتصاد جهان را در دست دارند. چین و هند از مهمترین کشورهایی هستند که در گروه هفت عضو نیستند اما در اجلاس های گروه ۲۰ حضور دارند.

یکی از تفاوت های گروه هفت با گروه ۲۰ موضوعات مورد بحث در نشست ها است. در اجلاس های گروه ۲۰ اغلب موضوعات اقتصادی و مالی مورد بحث قرار می گیرد. این در حالی است که گروه هفت علاوه بر موضوعات اقتصادی درباره مسائل سیاسی نیز موضع گیری می کند.

هدف از تشکیل گروه ۲۰ نزدیک تر کردن دیدگاه کشورهای مختلف برای پیشگیری از بحران اقتصادی و کمک به پیشرفت کشورهای در حال توسعه بود.

تاثیرگذاری گروه ۷ تا چه حد است؟

اعضای گروه هفت امکان وضع مقررات بین المللی ندارند اما توافق های سران این گروه به دلیل اعضای بانفوذ آن تاثیر زیادی دارد.

خروج از بحران اقتصادی ناشی از همه گیری ویروس کرونا و تغییرات آب و هوایی از اصلی ترین موضوعات مورد بحث در نشست امسال است. کشورهای عضو پیش از این در مورد اخذ مالیات ۱۵ درصدی از شرکت ها به توافق رسیده اند.

همزمان با نشست گروه هفت اغلب اعتراض های مختلفی نیز صورت می گیرد. ائتلافی تحت عنوان «مقاومت در برابر گروه هفت» ماه فوریه سال جاری شکل گرفت که گروه های مختلفی از جمله یک گروه مدافع حقوق فلسطینی ها و یک گروه مخالف جنگ در آن حضور دارند.

آگهی

معترضان به سیاست های کشورهای عضو گروه هفت در عرصه محیط زیست و تغییرات آب و هوایی نیز امسال در کورنوال تظاهرات کردند. نشست سران گروه هفت به دلیل اعتراض هایی که صورت می گیرد اغلب تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار می شود.