در حالی که تقریبا تمام کشورهای اروپایی درگیر موج سوم ویروس کرونا هستند، بسیاری پیشاپیش موج چهارم را نه در ارتباط مستقیم با کووید-۱۹، بلکه ناشی از بیماری‌های روانی محصول محدودیت‌ها به ویژه برای کودکان و نوجوانان می‌دانند.
آگهیمحدودیتهای ناشی از کووید-۱۹ مراجعه نوجوانان درگیر با مشکلات روانی این بیماری جهانی را در کشورهای اروپایی به‌شدت افزایش داده است. بخش خدمات روانپزشکی بیمارستان‌ها در فرانسه و بلژیک با افزایش ۸۰ درصدی مراجعه نوجوانان زیر ۱۵ سال روبه‌رو هستند.
در حالی که تقریبا تمام کشورهای اروپایی درگیر موج سوم ویروس کرونا هستند، بسیاری پیشاپیش موج چهارم را نه در ارتباط مستقیم با کووید-۱۹، بلکه ناشی از بیماری‌های روانی محصول محدودیت‌ها به ویژه برای کودکان و نوجوانان می‌دانند.
تقاضا برای ویزیت در بخش خدمات روانپزشکی بیمارستان اراسم بروکسل در یک سال گذشته تقریبا ۴ برابر افزایش یافته است. لیست انتظار آنچنان طولانی است که وقت ملاقات ممکن است برای سه ماه پس از درخواست داده شود. در این بیمارستان دو چالش روانی دلیل اصلی تقاضا برای ملاقات با روانپزشکان است: پریشانی و گم کردن نقاط اتکای زندگی روزمره.
به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید
پرفسور ماری دلهایه (Marie Delhaye)، روانپزشک اطفال بیمارستان اراسم می‌گوید مشکل به همین دو بیماری ختم نمی‌شود: «چالش‌های تغذیه به شکل لاغری مفرط بروز پیدا می‌کند. نوجوانانی داشتیم که ۲۰ کیلو کاهش وزن داشتند و پدر و مادرهایشان متوجه هیچ چیز نشده بودند.» به علاوه افسردگی شدید و حتی روان‌پریشی هم گریبان نوجوانان را می‌گیرد.
برای مقابله با موج جدید بیماری‌های روانی بیمارستان اراسم برنامه کاری خود را تغییر داده است: بستری در بخش خدمات درمانی کوتاه‌تر اما بیشتر شده و آهنگ تندتری به خود گرفته است.
آرتور، ۱۷ ساله است و از ۲ سال پیش در بیمارستان اراسم به‌علت مشکل بی‌دقتی و بی‌توجهی حاد تحت درمان قرار دارد. وضعیت آرتور سال گذشته و پس از شروع قرنطینه اول بدتر شد و درس و مدرسه را عملا رها کرد. آرتور می‌گوید: «رفتن به مدرسه دیگر برایم قابل تحمل نیست. وقتی صبح ساعت زنگ می‌زند، چند بار برای ده دقیقه بعد تنظیم می‌کنم و دست آخر از خیر بیدار شدن می‌گذرم.» اگر این نوجوان ۱۷ ساله یک روز هم به دبیرستان برود، تنها یک پیشنهاد برای رها کردن کلاس کافی است: «فقط یک نفر باید بگوید بیا کلاس را بپیچونیم. حتما همین کار را می‌کنم. هیچ تمایلی به ادامه مدرسه ندارم.»
اما مشکل آرتور، مانند هزاران دانش‌آموز اروپایی دیگر به همینجا ختم نمی‌شود. او می‌گوید: «دیگر هیچ انگیزه برای انجام کارهایی که قبلا می‌کردم، پیدا نمی‌کنم. به همین دلیل زندگی نرمال من عوض شده است. بداخلاق و شده‌ام و سریع عصبانی می‌شوم.»
نظام بهداشت و درمان تلاش می‌کند به موارد ضروری ناهنجاری‌های روانی پاسخ دهد. اما بسیاری از روانپزشکان از همین حالا زنگ خطر را برای دوره «احتمالی» پساکرونا به صدا درآورده اند. نوجوانان و جوانان کم سن و سال امروز که قرنطینه‌های طولانی را پشت سر گذاشته، در سال‌های آینده با مشکلات ناشی از این دوره سخت روبه‌رو خواهد شد. چالش احتمالی دیگر، بحران اقتصادی، بدون چشم‌انداز بهبود است که همین نسل را بار دیگر با مخاطرات روانی دیگری روبه‌رو خواهد کرد.